Hubbie, Uppergup en Troelawupwup zijn alle drie de deur uit, hoogste tijd om mij te storten op mijn lang verlaten blog. Met bezem,veger en blik weet ik de donkere grot te bereiken en door de stofwolken heen zie ik een zwart doosje staan....de laptop. Hij is nukkig, draait zich van me af en veegt snel even een verdrietig traantje weg...het hoge woord komt eruit...hij voelt zich in de steek gelaten,door mij...
Ik ben druk geweest, ben er even niet aan toegekomen, had andere dingen te doen...ik zie het laptopje ineen krimpen...natuurlijk,daar heeft hij toch geen boodschap aan? Iedereen is druk, iedereen heeft dingen te doen...het is een kwestie van prioriteiten stellen... mokt hij... en als ik echt belangrijk voor je ben...had je tijd voor mij gemaakt!
Tja en daar zit ik dan...voorzichtig kriebel ik over zijn ruggetje, haal de laatste spinragjes weg, blaas het stof eraf en zet hem voor me. Ik adem diep in, klap hem open en samen gaan we verder.Gelukkig heeft mijn laptop wel een gebruiksaanwijzing, waar ik dankbaar gebruik van maak en zet binnen een paar tellen het apparaat naar mijn hand. Hij blij,ik blij.
De laptop heeft vanaf zijn plekje kunnen zien en horen dat ik...tja,hoe zal ik dat nou eens zeggen...met een andere laptop bezig was en daar compleet andere programma's mee deelde,er mee heb gelachen, verwonderd naar het beeldscherm heb zitten staren en ja, ook enorm boos ben geweest omdat die andere niet deed wat ik wilde. En niet alleen de andere laptop had mijn onverdeelde aandacht...hubbie vestigde daar ook zijn aandacht op,sterker nog,we waren samen uren bezig,hele gesprekken en uiteenzettingen van mening en motivatie zonder oog te hebben voor de omgeving. Op de uitgelezen momenten dat mijn laptopje aan de beurt kon komen...had ik even geen zin of fut of enorm zin in een avondje he-le-maal niks.
Hubbie en ik zijn samen een nieuw pad ingeslagen, een pad waar veel techniek en creativiteit aan te pas komt. Uppergup en Troelawupwup zijn doordeweeks op school, een gezin en huishouden draaiende houden tout solo is een klus,maar hoeft geen dagtaak te zijn. De hele dag poetsen om het poetsen...nou,dacht het toch echt niet en in loondienst gaan om vervolgens veel geld kwijt te zijn voor naschoolse opvang en belastingvoordeel te verliezen...laat ik het zo zeggen, ik ben geen filantropische instelling :)
Tijdens het omtoveren van ons archief naar administratie kwam ik in de dieptes van onze ladekasten het grijze verleden tegen...al net zo stoffig en ingepakt met spinrag als het laptopje. Ik heb een tic dat ik enorm van orde en regelmaat en structuur houd en dan het liefst in een perfectionistisch en overzichtelijk jasje. Mouwen omhoog gestroopt en aan de slag. Het idee wat al jaren sluimerde...dan bij hubbie,dan bij mij en dan weer niet....landde tijdens het reorganiseren diep in mij,dit is het! Een eigen bedrijf, werken vanuit huis, alle voordelen die ik heb als thuismoeder kunnen blijven bestaan en *fingers crossed* mag het lukken...krenten voor in de pap. Mijn enthousiasme gedeeld met hubbie en met onze neuzen dezelfde kant op hebben we zijn verleden "gedelete" en onze toekomst gebouwd.
Mijn voorliefde voor de kracht van taal en de kracht van thuis gebundeld! www.bekijkhet.com Samen maken we decoratiestickers. Huh,wat voor dingen..?? Decoratiestickers...stickers waarmee je in een handomdraai je eigen persoonlijke touch geeft aan je leefomgeving en dat kan werkelijk alles zijn. Een persoonlijke spreuk op de muur, een eigenwijze tekst onder je kentekenplaat, de naam van je kind op een fruitbakje of bed, de Maison de Riviera look op je deuren of meubels, een silhouet van je kroost, de naam van je eigen bedrijf met logo op je auto,fiets,scooter, een grote muursticker voor op de kinderkamer,de familienaam op de voordeur of in raamstickerfolie...alles kan,the sky is the limit!
Mijn instap was een paar maatjes te groot...ik wil alles zelf doen doen,vraag niet makkelijk hulp maar om van digidino naar IT-carrierevrouw te gaan...nee,niet gelukt. Nu gebruiken we elkaars krachten...hubbie de techniek, ik het andere en ondertussen spijker ik mezelf bij en -hoe lekker is dat- en maak nieuwe technieken en persoonlijke inzichten me eigen...the all new and improved Jootje :)
Mijn laptopje kijkt me glunderend aan en vraagt of ik nu klaar ben. Nee, klaar zijn we niet, er is nog zoveel aan te vullen,te bedenken en te maken en in mijn hoofd gaat dat sneller dan in de praktijk. En in diezelfde praktijk lopen een hubbie, een Uppergup,een Troelawupwup en een Doerak rond. En niet te vergeten een Jootje...die de belevenissen van alledag en hersenspinsels de vrije loop laat, gewoon in deze blog...omdat het kan,samen met haar blije laptopje!
Jo
