Wanneer wil ik ab-so-luut niet mijn drakendans doen?
Als ik van te voren weet dat ik zwaarder,voller,whatever ben.
De dag na de beide Kerstdagen en ongesteld...tja,ik weet hoe laat het is!
Aangezien GOK voor mij een leidraad en geen keurslijf is, heb ik met de Kerstdagen heerlijk gegeten. Op de momenten dat we thuis waren,lekker de groene lijst gehanteerd en op de momenten dat we bij familie waren...nou, zoveel mogelijk volgens de richtlijnen. Dat is het leuke van lijnen...die kun je buigen in gewenste vormen ;)
In de praktijk betekent dit dat ik de afgelopen dagen meer koolhydraten heb gehad,meer suiker,minder in een uurtje heb gestopt,het borrelen en 43-en mij prima afging zonder te verzanden in de traditionele vreetbuien en schuif maar naar binnen totdat ik tjokvol zit. Ik heb van elke hap, van elke kleur van de regenboog bewust genoten en gegeten.
Het liefst had ik een toorts de tuin in gegooid,mijn draakje gefloten en heel hard "Apport" geroepen... om vervolgens de deur hermetisch te sluiten! Maar ja,da's nie aardig nie en als ik meet en weeg,dan ook op de mindere momenten om een goed beeld te houden.
Dus vanmorgen het draakje achter zijn oortje gekrabbeld. Hij liet een klein vlammetje los en krulde zich gehoorzaam onder mijn voetjes...hij leert het al!
Nu nog de eigenwijze Jo er boven op en het feestje kan beginnen :)
Borst: +1 cm. (totaal -6 cm.)
Taille: -0.5 cm.(totaal -12.5 cm.)
Heup: +0.5 cm.(totaal -10 cm.)
Gewicht: +1.2 kg. (totaal -2.8 kg.)
Het viel mij 100% mee! Volgende weging is weer op de vrijdag...dat is dan 2 dagen na oud en nieuw en ik weet dat hubbie oliebollen gaat bakken,lekker!Dus bij deze....de volgende weging zal niet verbijsterend veel schelen.Tot oudjaarsdag is de planning groen,oud&nieuw staat in het teken van genieten en daarna zijn alle feestelijke festiviteiten achter het ruggetje en ga ik op stap!
Ik ga op stap richting mijn grote kameraadski 95!
Hij roept en fluit en vraagt zich af waar ik blijf....:D!
Jo
vrijdag 27 december 2013
vrijdag 20 december 2013
Jo en dagen
Het aftellen is begonnen, bijna Kerst en Oud&Nieuw.
Ik wens voor jou elke dag een gouden glans, een onuitputtelijke bron van veerkracht, een plek waar je gezien en gehoord wordt, geborgenheid, warmte-kracht-hoop in overvloed zodat je deze kan en wilt delen met de ander...bekend of onbekend, harmonie en vindingrijkheid, gezondheid en rust,rijkdom in elk denkbare vorm,positiviteit en relativeringskracht,vergevingsgezindheid en berusting, liefde...vooral heel veel liefde.
Ik blaas mijn wensen in een wensballon en laat deze hoog gaan in de lucht...in de hoop dat deze knalt! Een megaknal die uiteenspat in miljarden kleine stofdeeltjes,wat langzaam terugdaalt over alle mensen op deze aarde.
Fijne dagen allemaal voor elke dag van het jaar...heb het goed en weet dit op waarde te schatten :)
Jo
donderdag 19 december 2013
Jo en weddenschap
Gisteravond, bij het bereiden van de goulash, schoot het mij in de gedachte.
Stel dat het lukt,stel dat hier een engeltje in woont dat over mijn tong heen piest...dan wil ik daar optimaal van genieten. Beetje rijst erbij,wijntje erbij en ongegeneerd opscheppen.
Mijn goulash heeft gisteren de tafel niet gehaald. Opgegeven? Nee,steengoede tips gekregen. Ik laat hem en langer staan zodat de smaken beter tot hun recht komen en het vlees malser wordt en de soep inkookt tot saus. Vanavond zijn de dametjes aanwezig bij het kerstdiner op school..of zoals zij het noemen: We gaan "Yankee-Doodlen" op school :) Er worden meerdere gangen,hapjes,toetjes gemaakt door de ouders,dus dat beeld klopt als een zwerende vinger.
Geeft hubbie en mij de tijd om te genieten van de goulash,lekker veel ook...Maar ja,het weeg-en meetmoment is de volgende ochtend en als ik rijst erbij neem (Koolhydraten!!) eet ik lekker en eindig ik rond en bol...niet gunstig voor mijn weegschaal...dus...vanmorgen mijn meet-en weegmoment gedaan. 1 Dagje eerder dan normaal,maar dat geeft niet.
Ik had een klein weddenschapje met mijzelf afgesloten. Stond de 97 in de ogen van mijn spinnende draakje te lezen? Dan eten we vrijdag good old pannenkoeken...die met melk en bloem en stroop!
Staat er een andere boodschap,dan mag ik "groen troostvoedsel" shoarma met veel knoflooksaus en sla. Zeg nou zelf,voor beide loopt het water in de mond toch? Win-win all the way :)
Okay,komt ie!
Borst: - 0.5 cm. ( totaal - 7 cm.)
Taille: - 1 cm. (totaal - 12 cm.)
Heup: - 0.5 cm. (totaal - 10.5 cm.)
Gewicht: - 0.4 kg. (totaal - 4 kg.)
Vrijdag Pannenkoeken!!!
Zoals ik eerder schreef had ik niet echt een doel voor ogen,maar stapte ik juist weg van mijn frustratiepunt. Dat doe ik nog steeds en het stapt heerlijk. Tijdens het wandelen zag ik in de verte toch mijn eerste doel verschijnen. Zo vanuit het niets was hij er en is welkom...in een rustig tempo ga ik naar 95 toelopen. Het fijnst vind ik dat de centimeters blijven verdwijnen...onbeschrijfelijk gevoel van vrijheid en mogelijkheden.
Nu eerst de voorpret van de pannenkoeken...dat wordt een grote stapel ;D!
Jo
Stel dat het lukt,stel dat hier een engeltje in woont dat over mijn tong heen piest...dan wil ik daar optimaal van genieten. Beetje rijst erbij,wijntje erbij en ongegeneerd opscheppen.
Mijn goulash heeft gisteren de tafel niet gehaald. Opgegeven? Nee,steengoede tips gekregen. Ik laat hem en langer staan zodat de smaken beter tot hun recht komen en het vlees malser wordt en de soep inkookt tot saus. Vanavond zijn de dametjes aanwezig bij het kerstdiner op school..of zoals zij het noemen: We gaan "Yankee-Doodlen" op school :) Er worden meerdere gangen,hapjes,toetjes gemaakt door de ouders,dus dat beeld klopt als een zwerende vinger.
Geeft hubbie en mij de tijd om te genieten van de goulash,lekker veel ook...Maar ja,het weeg-en meetmoment is de volgende ochtend en als ik rijst erbij neem (Koolhydraten!!) eet ik lekker en eindig ik rond en bol...niet gunstig voor mijn weegschaal...dus...vanmorgen mijn meet-en weegmoment gedaan. 1 Dagje eerder dan normaal,maar dat geeft niet.
Ik had een klein weddenschapje met mijzelf afgesloten. Stond de 97 in de ogen van mijn spinnende draakje te lezen? Dan eten we vrijdag good old pannenkoeken...die met melk en bloem en stroop!
Staat er een andere boodschap,dan mag ik "groen troostvoedsel" shoarma met veel knoflooksaus en sla. Zeg nou zelf,voor beide loopt het water in de mond toch? Win-win all the way :)
Okay,komt ie!
Borst: - 0.5 cm. ( totaal - 7 cm.)
Taille: - 1 cm. (totaal - 12 cm.)
Heup: - 0.5 cm. (totaal - 10.5 cm.)
Gewicht: - 0.4 kg. (totaal - 4 kg.)
Vrijdag Pannenkoeken!!!
Zoals ik eerder schreef had ik niet echt een doel voor ogen,maar stapte ik juist weg van mijn frustratiepunt. Dat doe ik nog steeds en het stapt heerlijk. Tijdens het wandelen zag ik in de verte toch mijn eerste doel verschijnen. Zo vanuit het niets was hij er en is welkom...in een rustig tempo ga ik naar 95 toelopen. Het fijnst vind ik dat de centimeters blijven verdwijnen...onbeschrijfelijk gevoel van vrijheid en mogelijkheden.
Nu eerst de voorpret van de pannenkoeken...dat wordt een grote stapel ;D!
Jo
woensdag 18 december 2013
Jo en goulash
Of Jo en draadjesvlees...Jo en stoofpotten...Jo en sucadelappen....Jo en verhitte strijd.
Waarom? Nou, ik vin ut so lekkur :) Mijn moeder maakte vroeger de heerlijkste maaltijden met draadjesvlees wat op je tong uiteen viel. Zowel mijn vader als ik keken een beetje beteuterd als het "alweer" op was.
Het is een genietmoment,echt even iets bijzonders op tafel. Het kost even tijd en aandacht,maar eerlijk...dat proef je!
Bij mij is het ondertussen een schietmoment geworden. Ik heb inmiddels vele pogingen ondernomen om zelf voor mijn eigen gezinnetje hetzelfde klusje te klaren. Lekker aan tafel,begeerlijke blikken in de pan,vechten om wie als eerste mag, begeleid onder gejubel als ze de stoofpot ruiken! Jeej,goulash! Jeej,draadjesvlees! Oeh,wat ruikt het lekker!
Krijgt mijn gezin er lucht van mijn voornemen om het stoofpotje onder de knie te krijgen...loop op eieren! Wees voorzichtig met wat je zegt,vraagt,kijkt,aanraakt of ademt...Een verkeerde beweging en mama en/of vrouwlief ontploft!
Ben ik zo lichtgebakerd? Nee hoor (nou...mijn directe omgeving denkt hier anders over vermoed ik)Ik ben gaandeweg behoorlijk mijn geduld verloren met het eigen maken van een gerecht wat klaarblijkelijk iedereen met zijn of haar ogen dicht kan maken...en ik niet :( Ik ben oprecht de tel kwijt van hoeveel keer ik dit ondertussen aan het uitvogelen ben. Dit is jaar 3 op een rij dat het mij frustreert. Elke winter probeer ik het een flink aantal keer,dus een GOKje? Keer of 15??
Ik volg het recept tot op de letter. Opperste concentratie,alle ingrediënten paraat en stand by, rust,ruimte en tijd ingebouwd. Ik eindig elke keer met...misbaksels :(
Het meest voorkomende misbaksel is het stukje vlees waarop ik een keer kauw en mijn kaken zelfstandig 30 keer nahappen:Rubbervlees...niet weg te krijgen. (Ja,azijn tip,witte wijn tip,kamertemperatuur vlees,niet ingevroren vlees gebruiken,geen koude vloeistoffen toevoegen) Een ander misbaksel met heimwee is de saus die verandert in soep (Ja hoor,ook toegepast: ontbijtkoek verkruimelen.maizena met melk aanlengen en toevoegen,minder vloeisstof gebruiken dan aangegeven) Kortom,het ziet er niet feestelijk uit,eerder afgrijselijk en zo voel ik mij zo langzamerhand dan ook.
Het opdienen van deze misbaksels is afzien. Ik weet voor mijzelf al dat het drie keer niks is. Tel daarbij op 2 blerende kinderen in koor "Lus ik nie,hoef ik nie,gatver,niet weer he?" en een hubbie met het inlevingsgevoel van een garnaal..."Nou..." met een blik alsof ik hem vraag een bord kattebakgrind met vulling te eten. Tel daar weer bij op mijn inwendige borrelbom...binnen 2 tellen is er bij ons sprake van een oergezellige avondmaaltijd met het lieftallige gezin. Maak er een foto van,kan zo in de kersteditie van de Libelle of Margriet! De horroreditie dan...Moeders briest alle frustratie uit over tafel,kinderen en hubbie,dreigementen als "ik fl%kk%r die pan de deur uit en de eerste de beste die dat grappig vindt...nou...die kan der achteraan,stelletje *censuur-censuur*" En natuurlijk is dat grappig..na een jaar of drie ;) Mijn gezinsleden zijn inmiddels gepokt en gemazeld,ze kennen hun pappenheimster en na een uitbarsting hoort sorry zeggen en knuffelen erbij. Hey,ik ben ook maar een mens....
Aangezien ik een enorm eigenwijze donder ben en ik het eenmaal in mijn hoofd heb om iets te kunnen,dan doe ik dat...ongeacht tegenslagen. Het gezellige koken maakt dan plaats voor een verhitte strijd,gecombineerd met donderwolken,faalangst,spanning,en een glimmertje "zou het dan toch lukken deze keer???". Ik ben er potjes en doosjes een halve dag zoet mee,dan mag het zo onderhand ook wel eens wat worden dunkt mij?
Onder het motto Yes I can...staat er *zucht* de zoveelste Hongaarse goulash te pruttelen.
De kinderen zijn buiten gaan spelen (het is mooi weer,ze ontvluchten me gelukkig niet!) en hubbie ziet zijn kans schoon om nog snel een blokje te gaan hardrennen. Het pruttelt in ieder geval nog drie kwartier door en naar verluidt is langer zelfs beter. We eten vanavond dus laat...en gezellig hoop ik ;D
Ik reken nergens meer op,ik heb het zo gemaakt dat de kinderen in ieder geval goulash-vrij zijn.
Rode kool,aardappelpuree en een kaasvleesje,helemaal goed. Hubbie en ik betreden het gevaar met openvizier...alleen rode kool is ook lekker toch?
Zo, ik ga mij nog even semiproffessioneel opstellen achter het fornuis,roer door de grote pan en denk Libelle-Margriet-Libelle-Margriet-Libelle-Margriet.
Vingers gekruisd,moet goed komen....een keer ;)
Jo
Waarom? Nou, ik vin ut so lekkur :) Mijn moeder maakte vroeger de heerlijkste maaltijden met draadjesvlees wat op je tong uiteen viel. Zowel mijn vader als ik keken een beetje beteuterd als het "alweer" op was.
Het is een genietmoment,echt even iets bijzonders op tafel. Het kost even tijd en aandacht,maar eerlijk...dat proef je!
Bij mij is het ondertussen een schietmoment geworden. Ik heb inmiddels vele pogingen ondernomen om zelf voor mijn eigen gezinnetje hetzelfde klusje te klaren. Lekker aan tafel,begeerlijke blikken in de pan,vechten om wie als eerste mag, begeleid onder gejubel als ze de stoofpot ruiken! Jeej,goulash! Jeej,draadjesvlees! Oeh,wat ruikt het lekker!
Krijgt mijn gezin er lucht van mijn voornemen om het stoofpotje onder de knie te krijgen...loop op eieren! Wees voorzichtig met wat je zegt,vraagt,kijkt,aanraakt of ademt...Een verkeerde beweging en mama en/of vrouwlief ontploft!
Ben ik zo lichtgebakerd? Nee hoor (nou...mijn directe omgeving denkt hier anders over vermoed ik)Ik ben gaandeweg behoorlijk mijn geduld verloren met het eigen maken van een gerecht wat klaarblijkelijk iedereen met zijn of haar ogen dicht kan maken...en ik niet :( Ik ben oprecht de tel kwijt van hoeveel keer ik dit ondertussen aan het uitvogelen ben. Dit is jaar 3 op een rij dat het mij frustreert. Elke winter probeer ik het een flink aantal keer,dus een GOKje? Keer of 15??
Ik volg het recept tot op de letter. Opperste concentratie,alle ingrediënten paraat en stand by, rust,ruimte en tijd ingebouwd. Ik eindig elke keer met...misbaksels :(
Het meest voorkomende misbaksel is het stukje vlees waarop ik een keer kauw en mijn kaken zelfstandig 30 keer nahappen:Rubbervlees...niet weg te krijgen. (Ja,azijn tip,witte wijn tip,kamertemperatuur vlees,niet ingevroren vlees gebruiken,geen koude vloeistoffen toevoegen) Een ander misbaksel met heimwee is de saus die verandert in soep (Ja hoor,ook toegepast: ontbijtkoek verkruimelen.maizena met melk aanlengen en toevoegen,minder vloeisstof gebruiken dan aangegeven) Kortom,het ziet er niet feestelijk uit,eerder afgrijselijk en zo voel ik mij zo langzamerhand dan ook.
Het opdienen van deze misbaksels is afzien. Ik weet voor mijzelf al dat het drie keer niks is. Tel daarbij op 2 blerende kinderen in koor "Lus ik nie,hoef ik nie,gatver,niet weer he?" en een hubbie met het inlevingsgevoel van een garnaal..."Nou..." met een blik alsof ik hem vraag een bord kattebakgrind met vulling te eten. Tel daar weer bij op mijn inwendige borrelbom...binnen 2 tellen is er bij ons sprake van een oergezellige avondmaaltijd met het lieftallige gezin. Maak er een foto van,kan zo in de kersteditie van de Libelle of Margriet! De horroreditie dan...Moeders briest alle frustratie uit over tafel,kinderen en hubbie,dreigementen als "ik fl%kk%r die pan de deur uit en de eerste de beste die dat grappig vindt...nou...die kan der achteraan,stelletje *censuur-censuur*" En natuurlijk is dat grappig..na een jaar of drie ;) Mijn gezinsleden zijn inmiddels gepokt en gemazeld,ze kennen hun pappenheimster en na een uitbarsting hoort sorry zeggen en knuffelen erbij. Hey,ik ben ook maar een mens....
Aangezien ik een enorm eigenwijze donder ben en ik het eenmaal in mijn hoofd heb om iets te kunnen,dan doe ik dat...ongeacht tegenslagen. Het gezellige koken maakt dan plaats voor een verhitte strijd,gecombineerd met donderwolken,faalangst,spanning,en een glimmertje "zou het dan toch lukken deze keer???". Ik ben er potjes en doosjes een halve dag zoet mee,dan mag het zo onderhand ook wel eens wat worden dunkt mij?
Onder het motto Yes I can...staat er *zucht* de zoveelste Hongaarse goulash te pruttelen.
De kinderen zijn buiten gaan spelen (het is mooi weer,ze ontvluchten me gelukkig niet!) en hubbie ziet zijn kans schoon om nog snel een blokje te gaan hardrennen. Het pruttelt in ieder geval nog drie kwartier door en naar verluidt is langer zelfs beter. We eten vanavond dus laat...en gezellig hoop ik ;D
Ik reken nergens meer op,ik heb het zo gemaakt dat de kinderen in ieder geval goulash-vrij zijn.
Rode kool,aardappelpuree en een kaasvleesje,helemaal goed. Hubbie en ik betreden het gevaar met openvizier...alleen rode kool is ook lekker toch?
Zo, ik ga mij nog even semiproffessioneel opstellen achter het fornuis,roer door de grote pan en denk Libelle-Margriet-Libelle-Margriet-Libelle-Margriet.
Vingers gekruisd,moet goed komen....een keer ;)
Jo
vrijdag 13 december 2013
Jo en de drakentemster
Driedubbele salto,flikflak met halve draai en eindigen met de strekstand...of in ieder geval iets van die strekking :) Ik ben BLIJ!
De vuurspuwende draak met zijn nukken en grollen en grappen? Die ligt als een lief klein poesje te spinnen aan mijn voeten. Ik ben ein-de-lijk de temster van mijn draak,Jo de Drakentemster...klinkt goed!
Update:
Borst: - 0.5 cm. (totaal - 6.5 cm.)
Taille: - 0.0 cm. (totaal - 11 cm.)
Heup: -0.5 cm. (totaal -10 cm.)
Gewicht: -0.7 kilo (totaal - 3.6 kilo)
Versie GOK 2.0 werpt zijn vruchten,centimeters en kilo's af,het werkt! Na maanden van tegenwerken en tegenstribbelen vallen de kwartjes en gaan de sluizen open. Wat een verademing!
Sinds 12 november heb ik in mijn koolhydratenuurtje de "oranje" groep achterwege gelaten,met uitzondering van het fruit. Voor de niet GOKkers...de oranje groep is de kers op de taart. Dit zijn de heerlijke dingen die je bij elk ander dieet moet mijden,zelfs niet aan mag denken! Bij het GOKken mag je 1 uurtje per dag (wel in de juiste verhouding) hier gewoon van eten en genieten. Voorbeelden? Chocola,aardappel,pasta,rijst,pudding,zoet broodbeleg,ijs,pannenkoek,koek,slagroom,snoep,toetjes...Grip Op Koolhydraten is vol te houden,mede dankzij dit uurtje :)
De afgelopen weken heb ik de focus gelegd op de "groene" groep. Voorbeelden? Eieren,vlees,gevogelte,noten,vetten,groentes,groentes,groentes en groentes. Normaal gesproken zitten hier ook de melkproducten bij in,zoals kaas en boter en yoghurt etc. Ik had regime! Mijn lichaam hobbelde er flink op los en in alle richtingen,dus letterlijk aan de lijn.
In het begin dacht ik...pfffff. Hoe maak ik hier nog wat lekkers van? Gezamenlijk koken,tja...die kan ik even op mijn buik schrijven. De komende tijd is het een maaltijd voor de happy family en een voor de gokverslaafde. Het brengt meer werk met zich mee,meer afwas,hogere creativiteit,planning&organisatie en ingrediënten ophalen uit omliggende -grotere- dorpen.
Of zoals hubbie het pakkend omschreef "Je zoekt een oplossing voor een probleem wat wij niet hebben".
Gaandeweg vond ik mijn pad. Erg vervelend hoor,uitgebreide uitsmijters,hamburgers,shoarma...even het broodje weglaten en klaar ben ik :D Lekkere roerbakgroentes erbij,vette sauzen werken super voor de verbranding (nee,geen grapje) dus neem maar royaal. En met het avondeten at ik met de pot mee. De aardappelen/rijst/pasta ruilde ik in voor een groen receptje. Spaghetti? Prima...rijke gevulde saus met van alles en nog wat voor ons allemaal en mijn pasta maak ik van courgette reepjes aangemaakt met kruidenboter. Het is een oplossing voor een probleem wat de rest niet heeft,en een topper van een oplossing. Lekker (mee)eten met alle fijne pluspunten!
Ergens halverwege wilde ik weten of het daadwerkelijk verschil maakt. Ik kan dat wel denken of beredeneren, ik had het -nog- niet zelf ervaren. Een van de avondmaaltijden had ik nasi klaargemaakt. Groentes,satesaus,lekker vleesje is helemaal groen en daar mag ik zoveel van eten totdat ik voldaan ben. Deze avond nam ik bewust rijst erbij,niet eens heel veel,een kwart bord ongeveer. Binnen een half uur kon ik mij ervaringsdeskundige noemen. Mijn buik blaast op als een ballon, het slaat een soort van op slot, een naar gevoel en het ergste? De snaaizin is terug. Als ik me dan toch al zo voel,kan ik net zo goed....nemen.Wat heb ik in de kast liggen?? Net alsof alle hoop en doorzettingsvermogen en motivatie eveneens op slot slaan...kijk,dat moet dus niet :)
Binnenkort hetzelfde foefje uitproberen met de melkproducten. Want mijn quiches? Jahaaaa,die mis ik wel! Kaas,room,yoghurt...oeoeoeoeoeoeoeoe,lekka!!Nu koolhydraatarme broodvarianten,alles zelfgemaakt met dank aan de kokkinnen binnen het GOKforum en de kookboeken want nee...zo'n kokkin ben ik niet :O. Gelukkig hebben we de goedgevulde salades ook en de eieren waar je tig heerlijke dingen mee op tafel zet. Het is en blijft smullen :)
En dat is het. Mijn gewicht is mijn struggle zo lang als ik mij kan herinneren. Had ik even een moment dat ik er niet bij stil stond of het oprecht losliet,dan wees mijn omgeving mij er genadeloos op. Ongeacht of ik net 30 kilo afgevallen was of niet,de dames en heren medici (en media!) mogen vandaag de dag heerlijk schermen met obesitas,overgewicht en opdrachten mee geven wat te doen om af te vallen. Ik voel me vaak onzeker op dit punt,het komt 3 keer zo hard binnen. Geen positieve benadering over de vooruitgang die ik persoonlijk geboekt heb,het is niet goed,niet voldoende,alsof het bijna niet telt....Dat was niet leuk,dat is niet leuk en dat wordt ook niet leuk. Ga daar maar eens boven staan...
Mijn extra gewicht heeft altijd op mijn buik gezeten,deze is letterlijk uit balans met de rest van mijn lichaam. Een buddhabuik,bol en rond. Zeker na een koolhydraatrijke maaltijd stond deze strak. Ken je me niet en ik vertel je dat ik 6 maanden zwanger ben...dan had je me gefeliciteerd,zeker als ik mijn handen om mijn buik heen legde. Het valt op.Ook met figuurcorrigerende hempjes. Ook met Sonja Bakker. Ook met GOK. En kijk nu nog eens naar de afname van centimeters bij taille en heup? Dat is de reden dat ik om ben en dat ik "moeilijk" en "raar" kook. Ennnn...ik heb het al vaak benoemd en ik blijf het zeggen want dat gevoel in onbetaalbaar....geen honger! Ik heb vanaf mijn 14e of 15e continue honger of trek gehad,de drang om te snaaien was 24/7 aanwezig. Ik was al zo gewend aan dit gevoel dat het normaal voor me was. Nu gaat er een wereld voor me open! De dag door met een voldaan gevoel! Het schuldgevoel rondom eten is weg! Blij!!
Het strakkere regime is niet voor de rest van mijn leven. Het doel heiligt de middelen. Dit is voor nu en de komende periode. Ik werk niet naar een gewicht toe, ik loop weg van mijn eigen frustratiepunt.
De wandeling bevalt mij prima! Loop ik in dit tempo voort,dan kan het maar zo zijn dat ik geen zwemband meer heb in de zomer en dat het geluk wat normaal gesproken in een buddhabuik zit,eerlijk verdeeld is over en in mijn lichaam en geest.
Ik word niet slank, ik word niet dun, ik ga niet voor maatje 38, ik heb andere ideeen!
Ik ben Jo,ik kom in balans, ik mest mijn zelfvertrouwen en positieve zelfbeeld vet zodat alle nonsens
van anderen makkelijker van mij afglijdt..;D!
Jo
De vuurspuwende draak met zijn nukken en grollen en grappen? Die ligt als een lief klein poesje te spinnen aan mijn voeten. Ik ben ein-de-lijk de temster van mijn draak,Jo de Drakentemster...klinkt goed!
Update:
Borst: - 0.5 cm. (totaal - 6.5 cm.)
Taille: - 0.0 cm. (totaal - 11 cm.)
Heup: -0.5 cm. (totaal -10 cm.)
Gewicht: -0.7 kilo (totaal - 3.6 kilo)
Versie GOK 2.0 werpt zijn vruchten,centimeters en kilo's af,het werkt! Na maanden van tegenwerken en tegenstribbelen vallen de kwartjes en gaan de sluizen open. Wat een verademing!
Sinds 12 november heb ik in mijn koolhydratenuurtje de "oranje" groep achterwege gelaten,met uitzondering van het fruit. Voor de niet GOKkers...de oranje groep is de kers op de taart. Dit zijn de heerlijke dingen die je bij elk ander dieet moet mijden,zelfs niet aan mag denken! Bij het GOKken mag je 1 uurtje per dag (wel in de juiste verhouding) hier gewoon van eten en genieten. Voorbeelden? Chocola,aardappel,pasta,rijst,pudding,zoet broodbeleg,ijs,pannenkoek,koek,slagroom,snoep,toetjes...Grip Op Koolhydraten is vol te houden,mede dankzij dit uurtje :)
De afgelopen weken heb ik de focus gelegd op de "groene" groep. Voorbeelden? Eieren,vlees,gevogelte,noten,vetten,groentes,groentes,groentes en groentes. Normaal gesproken zitten hier ook de melkproducten bij in,zoals kaas en boter en yoghurt etc. Ik had regime! Mijn lichaam hobbelde er flink op los en in alle richtingen,dus letterlijk aan de lijn.
In het begin dacht ik...pfffff. Hoe maak ik hier nog wat lekkers van? Gezamenlijk koken,tja...die kan ik even op mijn buik schrijven. De komende tijd is het een maaltijd voor de happy family en een voor de gokverslaafde. Het brengt meer werk met zich mee,meer afwas,hogere creativiteit,planning&organisatie en ingrediënten ophalen uit omliggende -grotere- dorpen.
Of zoals hubbie het pakkend omschreef "Je zoekt een oplossing voor een probleem wat wij niet hebben".
Gaandeweg vond ik mijn pad. Erg vervelend hoor,uitgebreide uitsmijters,hamburgers,shoarma...even het broodje weglaten en klaar ben ik :D Lekkere roerbakgroentes erbij,vette sauzen werken super voor de verbranding (nee,geen grapje) dus neem maar royaal. En met het avondeten at ik met de pot mee. De aardappelen/rijst/pasta ruilde ik in voor een groen receptje. Spaghetti? Prima...rijke gevulde saus met van alles en nog wat voor ons allemaal en mijn pasta maak ik van courgette reepjes aangemaakt met kruidenboter. Het is een oplossing voor een probleem wat de rest niet heeft,en een topper van een oplossing. Lekker (mee)eten met alle fijne pluspunten!
Ergens halverwege wilde ik weten of het daadwerkelijk verschil maakt. Ik kan dat wel denken of beredeneren, ik had het -nog- niet zelf ervaren. Een van de avondmaaltijden had ik nasi klaargemaakt. Groentes,satesaus,lekker vleesje is helemaal groen en daar mag ik zoveel van eten totdat ik voldaan ben. Deze avond nam ik bewust rijst erbij,niet eens heel veel,een kwart bord ongeveer. Binnen een half uur kon ik mij ervaringsdeskundige noemen. Mijn buik blaast op als een ballon, het slaat een soort van op slot, een naar gevoel en het ergste? De snaaizin is terug. Als ik me dan toch al zo voel,kan ik net zo goed....nemen.Wat heb ik in de kast liggen?? Net alsof alle hoop en doorzettingsvermogen en motivatie eveneens op slot slaan...kijk,dat moet dus niet :)
Binnenkort hetzelfde foefje uitproberen met de melkproducten. Want mijn quiches? Jahaaaa,die mis ik wel! Kaas,room,yoghurt...oeoeoeoeoeoeoeoe,lekka!!Nu koolhydraatarme broodvarianten,alles zelfgemaakt met dank aan de kokkinnen binnen het GOKforum en de kookboeken want nee...zo'n kokkin ben ik niet :O. Gelukkig hebben we de goedgevulde salades ook en de eieren waar je tig heerlijke dingen mee op tafel zet. Het is en blijft smullen :)
En dat is het. Mijn gewicht is mijn struggle zo lang als ik mij kan herinneren. Had ik even een moment dat ik er niet bij stil stond of het oprecht losliet,dan wees mijn omgeving mij er genadeloos op. Ongeacht of ik net 30 kilo afgevallen was of niet,de dames en heren medici (en media!) mogen vandaag de dag heerlijk schermen met obesitas,overgewicht en opdrachten mee geven wat te doen om af te vallen. Ik voel me vaak onzeker op dit punt,het komt 3 keer zo hard binnen. Geen positieve benadering over de vooruitgang die ik persoonlijk geboekt heb,het is niet goed,niet voldoende,alsof het bijna niet telt....Dat was niet leuk,dat is niet leuk en dat wordt ook niet leuk. Ga daar maar eens boven staan...
Mijn extra gewicht heeft altijd op mijn buik gezeten,deze is letterlijk uit balans met de rest van mijn lichaam. Een buddhabuik,bol en rond. Zeker na een koolhydraatrijke maaltijd stond deze strak. Ken je me niet en ik vertel je dat ik 6 maanden zwanger ben...dan had je me gefeliciteerd,zeker als ik mijn handen om mijn buik heen legde. Het valt op.Ook met figuurcorrigerende hempjes. Ook met Sonja Bakker. Ook met GOK. En kijk nu nog eens naar de afname van centimeters bij taille en heup? Dat is de reden dat ik om ben en dat ik "moeilijk" en "raar" kook. Ennnn...ik heb het al vaak benoemd en ik blijf het zeggen want dat gevoel in onbetaalbaar....geen honger! Ik heb vanaf mijn 14e of 15e continue honger of trek gehad,de drang om te snaaien was 24/7 aanwezig. Ik was al zo gewend aan dit gevoel dat het normaal voor me was. Nu gaat er een wereld voor me open! De dag door met een voldaan gevoel! Het schuldgevoel rondom eten is weg! Blij!!
Het strakkere regime is niet voor de rest van mijn leven. Het doel heiligt de middelen. Dit is voor nu en de komende periode. Ik werk niet naar een gewicht toe, ik loop weg van mijn eigen frustratiepunt.
De wandeling bevalt mij prima! Loop ik in dit tempo voort,dan kan het maar zo zijn dat ik geen zwemband meer heb in de zomer en dat het geluk wat normaal gesproken in een buddhabuik zit,eerlijk verdeeld is over en in mijn lichaam en geest.
Ik word niet slank, ik word niet dun, ik ga niet voor maatje 38, ik heb andere ideeen!
Ik ben Jo,ik kom in balans, ik mest mijn zelfvertrouwen en positieve zelfbeeld vet zodat alle nonsens
van anderen makkelijker van mij afglijdt..;D!
Jo
donderdag 12 december 2013
Jo en goed fout
Er zijn situaties waarin de intentie goed is en de uitwerking fout...goed fout dus.
Nooit de fijnste momenten om mee te maken,maar zo af en toe..tja,beland ik daar wel in.
Dat het fout gaat,dat hoort erbij. Op welke manier je het weer goed maakt...?
Had ik eindelijk de angel uit het hele Sinterklaas Stress Syndroom hier in huis,komt het via een boemerangeffect terug vanuit een totaal onverwachte hoek...school!
Uppergup zit inmiddels in groep 5,dit betekent lootjes trekken en surprise maken. Ze zit in de combinatiegroep 5/6 en had een medeklasgenootje getrokken uit groep 6. Tikkeltje tegenop kijken toch wel,ze kende haar niet zo goed en ze had er zin in :D!
Juf legt de gang van zaken uit aan de kinderen in de wetenschap dat zij dit thuis overbrengen en er duidelijkheid heerst. Uppergup is niet mededeelzaam. Waarom? Omdat zij het weet! Natuurlijk hoeft zij niets te overleggen met mama,want kom...dat is toch iets voor baby's,duhuh,ik zit in groep 5. Ik ben een regelmama en mag graag weten waar ik/zij aan toe is en al doende probeerde ik via vragen aan info te komen. Uppergup heeft Oost-Indische oren...natuurlijk hoeft zij niet naar alles te luisteren wat de juf zegt,want dat is voor baby's,duhuh,ik zit in groep 5. Je voelt het hiaat aankomen? Uppergup had halve info opgepikt van wat de bedoeling was en een kwart van haar kennis met mij gedeeld...want dat is voor baby's,duhuh,ik zit in groep 5...Jaha dat weet ik nu wel,jij zit in groep 5...sjucht!
Verlanglijstje mee naar de winkel,Er staan 3 dingen op. "Uppergup,is het de bedoeling dat we 1 ding uitkiezen?" "Nou,weet ik eigenlijk niet....maar volgens mij wel." Snel een keuze maken...het zal wel 1 ding zijn want anders is de groep tot aan de Kerst bezig met uitpakken. Voor het lootjesbedrag koop je namelijk in een keer de complete A-C-tion leeg ;) Door naar huis om met de surprise aan de gang te gaan: Het klassieke fopkado! Men neme het kadootje,netjes ingepakt en verstopt het binnen een grote doos met papiersnippers en pakt het in met prachtig glimmend papier en kleurrijke plakband om het lekker lastig te openen...gniffel,gniffel! Week van te voren klaar,heerlijk geen drukte ervan want die Sint Stress is voor mij verleden tijd. Dacht ik....
Dag van te voren hoor ik van medemoeders dat er een gedicht bij hoort.Niet van Uppergup,want dat is voor baby's,duhuh,zij zit in groep 5. Lichtelijk geirriteerd vraag ik aan mijn meisje of dat er ook bij hoorde..."O,jaaaaa....8 regels,maar dat wist ik niet....." Je vertelt het me toch? Dan weet je het...sjucht! "Ja,maar ik wil spelen!" Dat kan...als je je gedicht af hebt,eerder niet....En het gedicht was zo af !Hopla,daar ging ze :)
Lekker,alles klopt...spullen mee naar school,heb het gezellig meis en ik zie je straks! Tussen de middag,alles prima! Kwart over 3? Dijkdoorbraak met loeiende sirenes voor minstens een half uur!!
De surprise en het kadootje zijn to-taal-niet-in-goe-de-aar-de-ge-val-len met als gevolg een diepverdrietige medeklasgenootje. Juf probeerde te troosten en te helpen...Nee het was ook geen surprise wat ze gekregen had,het was een ingepakte doos en er zat maar 1 kadootje in. De andere kinderen hadden alles gekregen wat op het lijstje stond en zij maar 1 dingetje. Juf heeft haar een extra chocoladeletter gegeven om haar wat op te vrolijken,zo sneu was ze. Uppergup moest vertellen voor de groep dat zij het gemaakt had en nee...dit was niet de bedoeling geweest...Tranen met Tuiten bij Thuiskomst!De een opgebeurd,de ander afgebrand...ai!
Wat een fijn en vrolijk kinderfeest had moeten zijn,werd een grote tranenpartij voor beide. Het klasgenootje uit groep 6 had zich al dagen lopen verheugen op het feest,haar surprise,wat zou ze krijgen en wie zou haar hebben? Ze stuiterde door het huis heen. Alles wat ze zag,was een ingepakte doos....en dan ook nog met maar 1 klein kadootje erin...Tranen met Tuiten bij Thuiskomst!
Uppergup had er buikpijn van,ze had het zo goed bedoeld en zo haar best op gedaan...het klopte toch?
Je idee klopte, alleen was het niet duidelijk overgekomen bij de ander. (Even een kleine noot van mijn kant...Uppergup is vrij nonchalant en geeft snel op...ik was al heel blij dat ze dit afgerond had!
Voor haar een hele overwinning en prestatie....ssssst,niet zeggen dat ik dat gezegd heb. Ze denkt daar zelf namelijk heel anders over,want ze is geen baby meer,ze zit in groep 5....) 2 Dagen gepraat en gedaan,kleine pesterijen doken op binnen de groep,kortom...geen feestelijke festiviteiten.
Ik kreeg er eveneens buikpijn van,geprobeerd om in contact te komen met de moeder van het meisje want dit is het laatste wat ik wil. Ik kreeg haar niet te pakken en ik dacht...zie ik je op school,dan spreek ik je aan. Prompt de volgende week zag ik haar staan en hup..er naar toe. Haar kant van het verhaal,mijn kant van het verhaal en alles werd duidelijk en helder. Gepraat met de dochters en het was goed. Het meisje is op Uppergup afgestapt en heeft gezegd dat ze het niet erg vond. Dan vind ik je groots!
Het zat ons niet lekker dat het klasgenootje zo'n bittere nasmaak kreeg van het Sintfeest op school.
Gelukkig was daar de Kerstman,die het hele verhaal had mee gekregen. Hij zag dat er kinderhartjes aan beide kanten gebroken waren...Vanuit zijn grote zak toverde hij een kado en de eerste Kerstsurprise was een feit! Een persoonlijk gedicht erbij "want gaat iets niet zoals het moet,dan maak ik het graag weer goed" Uppergup bracht het persoonlijk naar haar klasgenootje en de breuk in de beide kinderhartjes smolt weer aaneen. Beide dames blij en de hobbels gladgestreken!
Vandaag sprak ik de medemoeder...Stralend omdat haar dochter straalde! Ik luisterde stralend,omdat mijn dochter straalde! Wat goed fout was,werd goed goed...gelukkig!
Jo
Nooit de fijnste momenten om mee te maken,maar zo af en toe..tja,beland ik daar wel in.
Dat het fout gaat,dat hoort erbij. Op welke manier je het weer goed maakt...?
Had ik eindelijk de angel uit het hele Sinterklaas Stress Syndroom hier in huis,komt het via een boemerangeffect terug vanuit een totaal onverwachte hoek...school!
Uppergup zit inmiddels in groep 5,dit betekent lootjes trekken en surprise maken. Ze zit in de combinatiegroep 5/6 en had een medeklasgenootje getrokken uit groep 6. Tikkeltje tegenop kijken toch wel,ze kende haar niet zo goed en ze had er zin in :D!
Juf legt de gang van zaken uit aan de kinderen in de wetenschap dat zij dit thuis overbrengen en er duidelijkheid heerst. Uppergup is niet mededeelzaam. Waarom? Omdat zij het weet! Natuurlijk hoeft zij niets te overleggen met mama,want kom...dat is toch iets voor baby's,duhuh,ik zit in groep 5. Ik ben een regelmama en mag graag weten waar ik/zij aan toe is en al doende probeerde ik via vragen aan info te komen. Uppergup heeft Oost-Indische oren...natuurlijk hoeft zij niet naar alles te luisteren wat de juf zegt,want dat is voor baby's,duhuh,ik zit in groep 5. Je voelt het hiaat aankomen? Uppergup had halve info opgepikt van wat de bedoeling was en een kwart van haar kennis met mij gedeeld...want dat is voor baby's,duhuh,ik zit in groep 5...Jaha dat weet ik nu wel,jij zit in groep 5...sjucht!
Verlanglijstje mee naar de winkel,Er staan 3 dingen op. "Uppergup,is het de bedoeling dat we 1 ding uitkiezen?" "Nou,weet ik eigenlijk niet....maar volgens mij wel." Snel een keuze maken...het zal wel 1 ding zijn want anders is de groep tot aan de Kerst bezig met uitpakken. Voor het lootjesbedrag koop je namelijk in een keer de complete A-C-tion leeg ;) Door naar huis om met de surprise aan de gang te gaan: Het klassieke fopkado! Men neme het kadootje,netjes ingepakt en verstopt het binnen een grote doos met papiersnippers en pakt het in met prachtig glimmend papier en kleurrijke plakband om het lekker lastig te openen...gniffel,gniffel! Week van te voren klaar,heerlijk geen drukte ervan want die Sint Stress is voor mij verleden tijd. Dacht ik....
Dag van te voren hoor ik van medemoeders dat er een gedicht bij hoort.Niet van Uppergup,want dat is voor baby's,duhuh,zij zit in groep 5. Lichtelijk geirriteerd vraag ik aan mijn meisje of dat er ook bij hoorde..."O,jaaaaa....8 regels,maar dat wist ik niet....." Je vertelt het me toch? Dan weet je het...sjucht! "Ja,maar ik wil spelen!" Dat kan...als je je gedicht af hebt,eerder niet....En het gedicht was zo af !Hopla,daar ging ze :)
Lekker,alles klopt...spullen mee naar school,heb het gezellig meis en ik zie je straks! Tussen de middag,alles prima! Kwart over 3? Dijkdoorbraak met loeiende sirenes voor minstens een half uur!!
De surprise en het kadootje zijn to-taal-niet-in-goe-de-aar-de-ge-val-len met als gevolg een diepverdrietige medeklasgenootje. Juf probeerde te troosten en te helpen...Nee het was ook geen surprise wat ze gekregen had,het was een ingepakte doos en er zat maar 1 kadootje in. De andere kinderen hadden alles gekregen wat op het lijstje stond en zij maar 1 dingetje. Juf heeft haar een extra chocoladeletter gegeven om haar wat op te vrolijken,zo sneu was ze. Uppergup moest vertellen voor de groep dat zij het gemaakt had en nee...dit was niet de bedoeling geweest...Tranen met Tuiten bij Thuiskomst!De een opgebeurd,de ander afgebrand...ai!
Wat een fijn en vrolijk kinderfeest had moeten zijn,werd een grote tranenpartij voor beide. Het klasgenootje uit groep 6 had zich al dagen lopen verheugen op het feest,haar surprise,wat zou ze krijgen en wie zou haar hebben? Ze stuiterde door het huis heen. Alles wat ze zag,was een ingepakte doos....en dan ook nog met maar 1 klein kadootje erin...Tranen met Tuiten bij Thuiskomst!
Uppergup had er buikpijn van,ze had het zo goed bedoeld en zo haar best op gedaan...het klopte toch?
Je idee klopte, alleen was het niet duidelijk overgekomen bij de ander. (Even een kleine noot van mijn kant...Uppergup is vrij nonchalant en geeft snel op...ik was al heel blij dat ze dit afgerond had!
Voor haar een hele overwinning en prestatie....ssssst,niet zeggen dat ik dat gezegd heb. Ze denkt daar zelf namelijk heel anders over,want ze is geen baby meer,ze zit in groep 5....) 2 Dagen gepraat en gedaan,kleine pesterijen doken op binnen de groep,kortom...geen feestelijke festiviteiten.
Ik kreeg er eveneens buikpijn van,geprobeerd om in contact te komen met de moeder van het meisje want dit is het laatste wat ik wil. Ik kreeg haar niet te pakken en ik dacht...zie ik je op school,dan spreek ik je aan. Prompt de volgende week zag ik haar staan en hup..er naar toe. Haar kant van het verhaal,mijn kant van het verhaal en alles werd duidelijk en helder. Gepraat met de dochters en het was goed. Het meisje is op Uppergup afgestapt en heeft gezegd dat ze het niet erg vond. Dan vind ik je groots!
Het zat ons niet lekker dat het klasgenootje zo'n bittere nasmaak kreeg van het Sintfeest op school.
Gelukkig was daar de Kerstman,die het hele verhaal had mee gekregen. Hij zag dat er kinderhartjes aan beide kanten gebroken waren...Vanuit zijn grote zak toverde hij een kado en de eerste Kerstsurprise was een feit! Een persoonlijk gedicht erbij "want gaat iets niet zoals het moet,dan maak ik het graag weer goed" Uppergup bracht het persoonlijk naar haar klasgenootje en de breuk in de beide kinderhartjes smolt weer aaneen. Beide dames blij en de hobbels gladgestreken!
Vandaag sprak ik de medemoeder...Stralend omdat haar dochter straalde! Ik luisterde stralend,omdat mijn dochter straalde! Wat goed fout was,werd goed goed...gelukkig!
Jo
donderdag 5 december 2013
Jo en Sint
Vandaag is 5 december,het kinderfeest der kinderfeesten is daar.
Voor het eerst in 8 jaar beleven we er plezier aan en dat werd hoog tijd ook!
Het Grote Geheim is er uit, de angel is verwijderd en er wordt opgelucht adem gehaald...
Uppergup stond voorgaande jaren stijf uit van de spanning. Strakker dan een opgedraaide veer, ver voorbij het grappige. Ze was ervan overtuigd dat er elk moment van de dag naar haar gekeken werd,alle "stoute" dingen geregistreerd werden met als gevolg alles goed willen doen...waardoor het natuurlijk in de soep loopt en drama en tranen alom!! Slapen? Ja hoor, met nachtmerries en als de dood om in te slapen. Stel je voor dat je 's nachts even wilt plassen,je doet je ogen open en Zwarte Piet staat naast je bed? En hoe komt ie binnen? Door mijn raam? Zit hij in mijn kast?? Het is oneerlijk,ik zie niks van wat zij doen en zij zien en weten alles van mij...Aangezien Uppergup en Troelawupwup kop en kont zijn,bibberde zusjelief net zo hard mee en samen wakkerden ze sluimerende gevoelens op tot grote hoogtes
Kortom,oprechte paniek en angst. Vorig jaar schreef ik er over...de schatten zitten trillend onder de tafel bij het Sinterklaasfeest van hubbies werk. Weet je? Ik vind dat ze wel heel veel over hebben voor een schoenkadootje of Pakjesavond...te veel en alles waar "te" voor staat is niet goed. Met uitzondering van tevreden :)
Van het zomer hebben we Uppergup uit haar spanningsbel gehaald en haar de waarheid omtrent Sint en zijn Zwarte Pieten verteld. Een zenuwachtig gehinnik kwam als eerste los,gevolgd door haar typerende vragenvuur. In alle rust en kalmte uitgelegd en zelf mee laten denken...niemand kan zo oud worden,hoe kan een paard op het dak komen? Hoe kan hij overal tegelijk zijn? We waren er best nog even zoet mee,vragen beantwoorden,gerust stellen,nog meer vragen beantwoorden en het moeilijkste...ssssssssttt voor Troelawupwup. Nu sta je aan de kant van mensen die het geheim bewaren en dat is niet makkelijk.
Klopt..de volgende ochtend troffen we Troelawupwup in het hoekje achter de gordijnen aan,dikke tranen over haar wangen,heftig snikkend en heen en weer geslingerd tussen boos zijn en diep verdrietig voelen. Uppergup was in een streep richting zusje gegaan om het Grote Geheim te delen.
Tja, kop en kont...ik was niet echt verbaasd,vond het alleen zo sneu. Het heeft ruim een half uur geduurd voordat ze ons weer wilde aankijken, er over praten duurde zeker nog een halve dag :(
Jarenlang liegen en bedriegen (en daar heb ik zo'n vreselijke hekel aan!),door onze verhalen zie ik ze de stress in schieten (en wij vertelden alleen de zoetste kanten van het verhaal,nooit die van de roe,de zak,het zakje zout...dat doen anderen maar al te graag) en nu voel ik hun pijn van verraad. Papa en mama die glashard jokken...tja, AU!!
Vandaag pluk ik eindelijk de vruchten ervan :) Er is geen angst meer, alleen plezier...ze zien het als een groot toneelstuk en hebben er lol in. De angel is eruit, het heeft ruimte gemaakt voor het genieten van het kinderfeest...eindelijk! Het dragen van het grote geheim is voor de oudste te moeilijk gebleken (...) naast haar zusje heeft ze nog 2 kinderen vroegtijdig uit het geloof geplukt en dat is iets waar ik dubbel in sta. Het is heel erg moeilijk om iets waar je hart vol van is niet je mond van te laten overstromen,zeker als je 7 jaar bent. Het kan wel,zie Troelawupwup,met haar 6 jaren keurig de lipjes op elkaar en in stilte genietend van haar kostbare geheim.Aan de andere kant...een ezel stoot zich in het algemeen niet 2 keer aan dezelfde steen...ons "ezeltje" wel! Tot 3 keer toe,sjucht... Na talloze preken,spiegelsessies,uitleg,motivatie,oorzaak-gevolg verklaringen kwamen we uit bij het ultimatum...Als jij nu nog 1x het geheim verklapt,is er voor jou geen Sinterklaasfeest! Hard? Jazeker!
Leuk? Verre van! Effectief? Absoluut!
Alle hobbels zijn glad gestreken,het grote genieten is aangebroken.
Uppergup heeft haar eerste surprise gemaakt met bijbehorend gedicht.
Helemaal zelf bedacht en uitgewerkt,evenals het gedicht...ik hoefde maar een paar voorzetjes te geven en werkelijk binnen een paar minuten had ze het gedichtje klaar! Er schuilt schrijverstalent en een goed ontwikkelde taalkant in het wichie,waar zou ze dat vandaan hebben...?
Troelawupwup stond hevig zwaaiend naar de Sint en mama te genieten van het grote Sintfeest op school. 2 Glimmende ogen die betekenisvol rondkijken,onbetaalbaar fijn!
De Sint zag dat het goed was en ging snel naar huis naar de Zwarte Piet ehhh Doerak om samen een kopje koffie te drinken....
Jo
Voor het eerst in 8 jaar beleven we er plezier aan en dat werd hoog tijd ook!
Het Grote Geheim is er uit, de angel is verwijderd en er wordt opgelucht adem gehaald...
Uppergup stond voorgaande jaren stijf uit van de spanning. Strakker dan een opgedraaide veer, ver voorbij het grappige. Ze was ervan overtuigd dat er elk moment van de dag naar haar gekeken werd,alle "stoute" dingen geregistreerd werden met als gevolg alles goed willen doen...waardoor het natuurlijk in de soep loopt en drama en tranen alom!! Slapen? Ja hoor, met nachtmerries en als de dood om in te slapen. Stel je voor dat je 's nachts even wilt plassen,je doet je ogen open en Zwarte Piet staat naast je bed? En hoe komt ie binnen? Door mijn raam? Zit hij in mijn kast?? Het is oneerlijk,ik zie niks van wat zij doen en zij zien en weten alles van mij...Aangezien Uppergup en Troelawupwup kop en kont zijn,bibberde zusjelief net zo hard mee en samen wakkerden ze sluimerende gevoelens op tot grote hoogtes
Kortom,oprechte paniek en angst. Vorig jaar schreef ik er over...de schatten zitten trillend onder de tafel bij het Sinterklaasfeest van hubbies werk. Weet je? Ik vind dat ze wel heel veel over hebben voor een schoenkadootje of Pakjesavond...te veel en alles waar "te" voor staat is niet goed. Met uitzondering van tevreden :)
Van het zomer hebben we Uppergup uit haar spanningsbel gehaald en haar de waarheid omtrent Sint en zijn Zwarte Pieten verteld. Een zenuwachtig gehinnik kwam als eerste los,gevolgd door haar typerende vragenvuur. In alle rust en kalmte uitgelegd en zelf mee laten denken...niemand kan zo oud worden,hoe kan een paard op het dak komen? Hoe kan hij overal tegelijk zijn? We waren er best nog even zoet mee,vragen beantwoorden,gerust stellen,nog meer vragen beantwoorden en het moeilijkste...ssssssssttt voor Troelawupwup. Nu sta je aan de kant van mensen die het geheim bewaren en dat is niet makkelijk.
Klopt..de volgende ochtend troffen we Troelawupwup in het hoekje achter de gordijnen aan,dikke tranen over haar wangen,heftig snikkend en heen en weer geslingerd tussen boos zijn en diep verdrietig voelen. Uppergup was in een streep richting zusje gegaan om het Grote Geheim te delen.
Tja, kop en kont...ik was niet echt verbaasd,vond het alleen zo sneu. Het heeft ruim een half uur geduurd voordat ze ons weer wilde aankijken, er over praten duurde zeker nog een halve dag :(
Jarenlang liegen en bedriegen (en daar heb ik zo'n vreselijke hekel aan!),door onze verhalen zie ik ze de stress in schieten (en wij vertelden alleen de zoetste kanten van het verhaal,nooit die van de roe,de zak,het zakje zout...dat doen anderen maar al te graag) en nu voel ik hun pijn van verraad. Papa en mama die glashard jokken...tja, AU!!
Vandaag pluk ik eindelijk de vruchten ervan :) Er is geen angst meer, alleen plezier...ze zien het als een groot toneelstuk en hebben er lol in. De angel is eruit, het heeft ruimte gemaakt voor het genieten van het kinderfeest...eindelijk! Het dragen van het grote geheim is voor de oudste te moeilijk gebleken (...) naast haar zusje heeft ze nog 2 kinderen vroegtijdig uit het geloof geplukt en dat is iets waar ik dubbel in sta. Het is heel erg moeilijk om iets waar je hart vol van is niet je mond van te laten overstromen,zeker als je 7 jaar bent. Het kan wel,zie Troelawupwup,met haar 6 jaren keurig de lipjes op elkaar en in stilte genietend van haar kostbare geheim.Aan de andere kant...een ezel stoot zich in het algemeen niet 2 keer aan dezelfde steen...ons "ezeltje" wel! Tot 3 keer toe,sjucht... Na talloze preken,spiegelsessies,uitleg,motivatie,oorzaak-gevolg verklaringen kwamen we uit bij het ultimatum...Als jij nu nog 1x het geheim verklapt,is er voor jou geen Sinterklaasfeest! Hard? Jazeker!
Leuk? Verre van! Effectief? Absoluut!
Alle hobbels zijn glad gestreken,het grote genieten is aangebroken.
Uppergup heeft haar eerste surprise gemaakt met bijbehorend gedicht.
Helemaal zelf bedacht en uitgewerkt,evenals het gedicht...ik hoefde maar een paar voorzetjes te geven en werkelijk binnen een paar minuten had ze het gedichtje klaar! Er schuilt schrijverstalent en een goed ontwikkelde taalkant in het wichie,waar zou ze dat vandaan hebben...?
Troelawupwup stond hevig zwaaiend naar de Sint en mama te genieten van het grote Sintfeest op school. 2 Glimmende ogen die betekenisvol rondkijken,onbetaalbaar fijn!
De Sint zag dat het goed was en ging snel naar huis naar de Zwarte Piet ehhh Doerak om samen een kopje koffie te drinken....
Jo
maandag 2 december 2013
Jo en maandagmorgenblues
Maandagmorgen 06.29 uur.
Slaapkamer? Donker
Huis? Stil
Dekbed? Behaaglijk warm
Hubbie? Diepe rust
Wekker? NJE-NJE-NJE-NJE-NJE-NJE!!!
Okay,slome arm richting knopje,die hoor ik over 9 minuten wel weer en ik tuimel weg in een hazeslaapje...NJE-NJE-NJE!!! Nu al? Plop,door naar de volgende 9 minuten,nu in een iets lichter hazeslaapje,hubbie drijft ook langzaam boven naar bewustzijn NJE-NJE-NJE!!! Hij mrummelt nu al? Nog heel even...NJE-NJE-NJE-NJE!!! Volgens mij hebben we een Russische wekker: Njet!
Diepe zucht en slaapdronken kronkelt hubbie richting douche. Diepe zucht en ik sla het beddegoed van me af om mijn oefeningen te doen. De eerste setjes kunnen -godzijdank- op bed en ook nog met mijn ogen dicht: buikspieroefeningen,de rechte en de schuine. Dan bed opmaken,3 keer gapen en door naar mijn squads,planking,been uitsteekoefening (ja,ik verzin de namen niet,het werkt wel) en hoe lang kan ik boven de grond zweven met trillende spieren 3x 30 tellen. Als ik bijna klaar ben,is hubbie terug van het douchen en wakker. Het heeft nog steeds iets grappigs als ik in rare poses op de grond lig moeilijk te doen...;D
Door naar de douche...zalig! Op de terugweg de beide dames subtiel wakker maken (ochtendhumeurgevaar ligt op de loer!) en dan tot de ontdekking komen dat we aan de late kant zijn.
Klein tandje erbij. Hubbie is vertrokken na de nodige knuffels en kusjes,aan mij de zalige taak om het kroost gevoed en wel op school te krijgen.
Beiden hebben de bokkepruik op....ai! Dat betekent dat de oudste elke gelegenheid aanpakt om haar zusje op de kast te jagen en de jongste elke gelegenheid aanpakt om volledig uit haar plaat te gaan om zich te verdedigen. Een fijne ochtend dus. Natuurtalent die ik ben,ik voed op met 2 vingers in mijn neus. Geen centje pijn. De autoriteit stroomt me uit de porien,binnen 2 tellen zet ik neuzen de juiste kant op en laat het licht zien,waarna we met violenmuziek en zoete geurtjes vrolijk lachend met blinkend witte tanden harmonieus op de fiets naar school gaan. De wekker was al gegaan he?
Beide dames hadden een pracht van een donkere wolk boven hun hoofd hangen,versiert met een enkele bliksemflits. Het begon met kibbelen,elkaar de schuld geven van wat de ander doet zodat zij er echt niets aan kon doen (...) en ja,zoals altijd probeer ik dit in goede banen te leiden. Iets met opvoeden ofzo. Het ontbijt gaat in slowmotion erin,terwijl er in turbovorm gepraat en gesjeesd wordt door de kamer. Tijdens die gesprekken neemt de spanning toe en toe en toe en toe. Ik -met mijn goede gedrag- gooi er nog een blikje extra opvoedsaus,regeltjes,uitleg,blabla over heen en ergens in mij dooft iets...Het kan zijn omdat de dames geen enkele sjoege geven op wat ik zeg of wat ik doe (waar is mijn autoriteit als ik het nodig ben??) of omdat ik een herhaling van gedrag zie van de laatste paar dagen/weken...ik kan precies uittekenen waar het strandt. Met een laatste poging tot rust "Sinterklaas,mag ik van u een paar oordopjes en oogkleppen? Dan kan ik wel rustig mijn koffie opdrinken..." wat ik zag verdrinken in een poel van "Laatmaars" dacht ik..."Zoek het uit!"
Ik heb me nergens meer mee bemoeit, de kibbelpartijen kwamen tot uitbarsting! Ik ga het niet mooier maken dan dat het is...er werd geschreeuwd,gehuild,gescholden,met deuren geslagen,met schoenen gegooid, met tanden gebeteten,geduwd,geschopt,gestampt...en ik dacht "Zoek het uit!"
Ik deed wat ik wilde doen,keek niet,bemiddelde niet,bemoeide niet,vermeed oogcontact en in het heetst van de strijd met 2 losgeslagen dames voerde ik de druk op.
Meiden het is 08.15 uur, over 3 tellen trek ik mijn jas aan en fiets naar school. Degene die klaar is kan mee,ben je niet klaar...zie maar hoe je er komt. Mijn leesgroepje wacht en ik wil daarvoor op tijd zijn. De jongste bond in, de oudste kwam in blinde paniek terecht "Mamaaaaaaaa,niet weheg gaaaaahaaaaan".
Uiteindelijk alledrie op de fiets naar school, heftig geemotioneerd en bokkig. Stukje "ervaringsgerichtonderwijs" daar leren ze het snelst van.Althans,dat hoop ik toch echt! Helemaal toen we halverwege ons fietstochtje richting school waren en de eerste bel al ging...paniek! Op de valreep zijn ze binnen,ze kijken niet blij...
Ik zet de leesspullen klaar om met mijn 4 jongens te gaan lezen. Daar komen ze aangerold en getuimeld,druk, opstandig,regels aftasten,uitdagen...2 waarschuwingen en 1 gerichte blik van Jo en zo mak als lammetjes zaten ze aan tafel. De rest van het half uurtje zat ik met 2 vingers in de neus te genieten van hun inzet en vorderingen. Kijk...ik kan het wel ;D! Nu thuis nog *proest*
Jo
Slaapkamer? Donker
Huis? Stil
Dekbed? Behaaglijk warm
Hubbie? Diepe rust
Wekker? NJE-NJE-NJE-NJE-NJE-NJE!!!
Okay,slome arm richting knopje,die hoor ik over 9 minuten wel weer en ik tuimel weg in een hazeslaapje...NJE-NJE-NJE!!! Nu al? Plop,door naar de volgende 9 minuten,nu in een iets lichter hazeslaapje,hubbie drijft ook langzaam boven naar bewustzijn NJE-NJE-NJE!!! Hij mrummelt nu al? Nog heel even...NJE-NJE-NJE-NJE!!! Volgens mij hebben we een Russische wekker: Njet!
Diepe zucht en slaapdronken kronkelt hubbie richting douche. Diepe zucht en ik sla het beddegoed van me af om mijn oefeningen te doen. De eerste setjes kunnen -godzijdank- op bed en ook nog met mijn ogen dicht: buikspieroefeningen,de rechte en de schuine. Dan bed opmaken,3 keer gapen en door naar mijn squads,planking,been uitsteekoefening (ja,ik verzin de namen niet,het werkt wel) en hoe lang kan ik boven de grond zweven met trillende spieren 3x 30 tellen. Als ik bijna klaar ben,is hubbie terug van het douchen en wakker. Het heeft nog steeds iets grappigs als ik in rare poses op de grond lig moeilijk te doen...;D
Door naar de douche...zalig! Op de terugweg de beide dames subtiel wakker maken (ochtendhumeurgevaar ligt op de loer!) en dan tot de ontdekking komen dat we aan de late kant zijn.
Klein tandje erbij. Hubbie is vertrokken na de nodige knuffels en kusjes,aan mij de zalige taak om het kroost gevoed en wel op school te krijgen.
Beiden hebben de bokkepruik op....ai! Dat betekent dat de oudste elke gelegenheid aanpakt om haar zusje op de kast te jagen en de jongste elke gelegenheid aanpakt om volledig uit haar plaat te gaan om zich te verdedigen. Een fijne ochtend dus. Natuurtalent die ik ben,ik voed op met 2 vingers in mijn neus. Geen centje pijn. De autoriteit stroomt me uit de porien,binnen 2 tellen zet ik neuzen de juiste kant op en laat het licht zien,waarna we met violenmuziek en zoete geurtjes vrolijk lachend met blinkend witte tanden harmonieus op de fiets naar school gaan. De wekker was al gegaan he?
Beide dames hadden een pracht van een donkere wolk boven hun hoofd hangen,versiert met een enkele bliksemflits. Het begon met kibbelen,elkaar de schuld geven van wat de ander doet zodat zij er echt niets aan kon doen (...) en ja,zoals altijd probeer ik dit in goede banen te leiden. Iets met opvoeden ofzo. Het ontbijt gaat in slowmotion erin,terwijl er in turbovorm gepraat en gesjeesd wordt door de kamer. Tijdens die gesprekken neemt de spanning toe en toe en toe en toe. Ik -met mijn goede gedrag- gooi er nog een blikje extra opvoedsaus,regeltjes,uitleg,blabla over heen en ergens in mij dooft iets...Het kan zijn omdat de dames geen enkele sjoege geven op wat ik zeg of wat ik doe (waar is mijn autoriteit als ik het nodig ben??) of omdat ik een herhaling van gedrag zie van de laatste paar dagen/weken...ik kan precies uittekenen waar het strandt. Met een laatste poging tot rust "Sinterklaas,mag ik van u een paar oordopjes en oogkleppen? Dan kan ik wel rustig mijn koffie opdrinken..." wat ik zag verdrinken in een poel van "Laatmaars" dacht ik..."Zoek het uit!"
Ik heb me nergens meer mee bemoeit, de kibbelpartijen kwamen tot uitbarsting! Ik ga het niet mooier maken dan dat het is...er werd geschreeuwd,gehuild,gescholden,met deuren geslagen,met schoenen gegooid, met tanden gebeteten,geduwd,geschopt,gestampt...en ik dacht "Zoek het uit!"
Ik deed wat ik wilde doen,keek niet,bemiddelde niet,bemoeide niet,vermeed oogcontact en in het heetst van de strijd met 2 losgeslagen dames voerde ik de druk op.
Meiden het is 08.15 uur, over 3 tellen trek ik mijn jas aan en fiets naar school. Degene die klaar is kan mee,ben je niet klaar...zie maar hoe je er komt. Mijn leesgroepje wacht en ik wil daarvoor op tijd zijn. De jongste bond in, de oudste kwam in blinde paniek terecht "Mamaaaaaaaa,niet weheg gaaaaahaaaaan".
Uiteindelijk alledrie op de fiets naar school, heftig geemotioneerd en bokkig. Stukje "ervaringsgerichtonderwijs" daar leren ze het snelst van.Althans,dat hoop ik toch echt! Helemaal toen we halverwege ons fietstochtje richting school waren en de eerste bel al ging...paniek! Op de valreep zijn ze binnen,ze kijken niet blij...
Ik zet de leesspullen klaar om met mijn 4 jongens te gaan lezen. Daar komen ze aangerold en getuimeld,druk, opstandig,regels aftasten,uitdagen...2 waarschuwingen en 1 gerichte blik van Jo en zo mak als lammetjes zaten ze aan tafel. De rest van het half uurtje zat ik met 2 vingers in de neus te genieten van hun inzet en vorderingen. Kijk...ik kan het wel ;D! Nu thuis nog *proest*
Jo
Abonneren op:
Posts (Atom)