Wanneer wil ik ab-so-luut niet mijn drakendans doen?
Als ik van te voren weet dat ik zwaarder,voller,whatever ben.
De dag na de beide Kerstdagen en ongesteld...tja,ik weet hoe laat het is!
Aangezien GOK voor mij een leidraad en geen keurslijf is, heb ik met de Kerstdagen heerlijk gegeten. Op de momenten dat we thuis waren,lekker de groene lijst gehanteerd en op de momenten dat we bij familie waren...nou, zoveel mogelijk volgens de richtlijnen. Dat is het leuke van lijnen...die kun je buigen in gewenste vormen ;)
In de praktijk betekent dit dat ik de afgelopen dagen meer koolhydraten heb gehad,meer suiker,minder in een uurtje heb gestopt,het borrelen en 43-en mij prima afging zonder te verzanden in de traditionele vreetbuien en schuif maar naar binnen totdat ik tjokvol zit. Ik heb van elke hap, van elke kleur van de regenboog bewust genoten en gegeten.
Het liefst had ik een toorts de tuin in gegooid,mijn draakje gefloten en heel hard "Apport" geroepen... om vervolgens de deur hermetisch te sluiten! Maar ja,da's nie aardig nie en als ik meet en weeg,dan ook op de mindere momenten om een goed beeld te houden.
Dus vanmorgen het draakje achter zijn oortje gekrabbeld. Hij liet een klein vlammetje los en krulde zich gehoorzaam onder mijn voetjes...hij leert het al!
Nu nog de eigenwijze Jo er boven op en het feestje kan beginnen :)
Borst: +1 cm. (totaal -6 cm.)
Taille: -0.5 cm.(totaal -12.5 cm.)
Heup: +0.5 cm.(totaal -10 cm.)
Gewicht: +1.2 kg. (totaal -2.8 kg.)
Het viel mij 100% mee! Volgende weging is weer op de vrijdag...dat is dan 2 dagen na oud en nieuw en ik weet dat hubbie oliebollen gaat bakken,lekker!Dus bij deze....de volgende weging zal niet verbijsterend veel schelen.Tot oudjaarsdag is de planning groen,oud&nieuw staat in het teken van genieten en daarna zijn alle feestelijke festiviteiten achter het ruggetje en ga ik op stap!
Ik ga op stap richting mijn grote kameraadski 95!
Hij roept en fluit en vraagt zich af waar ik blijf....:D!
Jo
vrijdag 27 december 2013
vrijdag 20 december 2013
Jo en dagen
Het aftellen is begonnen, bijna Kerst en Oud&Nieuw.
Ik wens voor jou elke dag een gouden glans, een onuitputtelijke bron van veerkracht, een plek waar je gezien en gehoord wordt, geborgenheid, warmte-kracht-hoop in overvloed zodat je deze kan en wilt delen met de ander...bekend of onbekend, harmonie en vindingrijkheid, gezondheid en rust,rijkdom in elk denkbare vorm,positiviteit en relativeringskracht,vergevingsgezindheid en berusting, liefde...vooral heel veel liefde.
Ik blaas mijn wensen in een wensballon en laat deze hoog gaan in de lucht...in de hoop dat deze knalt! Een megaknal die uiteenspat in miljarden kleine stofdeeltjes,wat langzaam terugdaalt over alle mensen op deze aarde.
Fijne dagen allemaal voor elke dag van het jaar...heb het goed en weet dit op waarde te schatten :)
Jo
donderdag 19 december 2013
Jo en weddenschap
Gisteravond, bij het bereiden van de goulash, schoot het mij in de gedachte.
Stel dat het lukt,stel dat hier een engeltje in woont dat over mijn tong heen piest...dan wil ik daar optimaal van genieten. Beetje rijst erbij,wijntje erbij en ongegeneerd opscheppen.
Mijn goulash heeft gisteren de tafel niet gehaald. Opgegeven? Nee,steengoede tips gekregen. Ik laat hem en langer staan zodat de smaken beter tot hun recht komen en het vlees malser wordt en de soep inkookt tot saus. Vanavond zijn de dametjes aanwezig bij het kerstdiner op school..of zoals zij het noemen: We gaan "Yankee-Doodlen" op school :) Er worden meerdere gangen,hapjes,toetjes gemaakt door de ouders,dus dat beeld klopt als een zwerende vinger.
Geeft hubbie en mij de tijd om te genieten van de goulash,lekker veel ook...Maar ja,het weeg-en meetmoment is de volgende ochtend en als ik rijst erbij neem (Koolhydraten!!) eet ik lekker en eindig ik rond en bol...niet gunstig voor mijn weegschaal...dus...vanmorgen mijn meet-en weegmoment gedaan. 1 Dagje eerder dan normaal,maar dat geeft niet.
Ik had een klein weddenschapje met mijzelf afgesloten. Stond de 97 in de ogen van mijn spinnende draakje te lezen? Dan eten we vrijdag good old pannenkoeken...die met melk en bloem en stroop!
Staat er een andere boodschap,dan mag ik "groen troostvoedsel" shoarma met veel knoflooksaus en sla. Zeg nou zelf,voor beide loopt het water in de mond toch? Win-win all the way :)
Okay,komt ie!
Borst: - 0.5 cm. ( totaal - 7 cm.)
Taille: - 1 cm. (totaal - 12 cm.)
Heup: - 0.5 cm. (totaal - 10.5 cm.)
Gewicht: - 0.4 kg. (totaal - 4 kg.)
Vrijdag Pannenkoeken!!!
Zoals ik eerder schreef had ik niet echt een doel voor ogen,maar stapte ik juist weg van mijn frustratiepunt. Dat doe ik nog steeds en het stapt heerlijk. Tijdens het wandelen zag ik in de verte toch mijn eerste doel verschijnen. Zo vanuit het niets was hij er en is welkom...in een rustig tempo ga ik naar 95 toelopen. Het fijnst vind ik dat de centimeters blijven verdwijnen...onbeschrijfelijk gevoel van vrijheid en mogelijkheden.
Nu eerst de voorpret van de pannenkoeken...dat wordt een grote stapel ;D!
Jo
Stel dat het lukt,stel dat hier een engeltje in woont dat over mijn tong heen piest...dan wil ik daar optimaal van genieten. Beetje rijst erbij,wijntje erbij en ongegeneerd opscheppen.
Mijn goulash heeft gisteren de tafel niet gehaald. Opgegeven? Nee,steengoede tips gekregen. Ik laat hem en langer staan zodat de smaken beter tot hun recht komen en het vlees malser wordt en de soep inkookt tot saus. Vanavond zijn de dametjes aanwezig bij het kerstdiner op school..of zoals zij het noemen: We gaan "Yankee-Doodlen" op school :) Er worden meerdere gangen,hapjes,toetjes gemaakt door de ouders,dus dat beeld klopt als een zwerende vinger.
Geeft hubbie en mij de tijd om te genieten van de goulash,lekker veel ook...Maar ja,het weeg-en meetmoment is de volgende ochtend en als ik rijst erbij neem (Koolhydraten!!) eet ik lekker en eindig ik rond en bol...niet gunstig voor mijn weegschaal...dus...vanmorgen mijn meet-en weegmoment gedaan. 1 Dagje eerder dan normaal,maar dat geeft niet.
Ik had een klein weddenschapje met mijzelf afgesloten. Stond de 97 in de ogen van mijn spinnende draakje te lezen? Dan eten we vrijdag good old pannenkoeken...die met melk en bloem en stroop!
Staat er een andere boodschap,dan mag ik "groen troostvoedsel" shoarma met veel knoflooksaus en sla. Zeg nou zelf,voor beide loopt het water in de mond toch? Win-win all the way :)
Okay,komt ie!
Borst: - 0.5 cm. ( totaal - 7 cm.)
Taille: - 1 cm. (totaal - 12 cm.)
Heup: - 0.5 cm. (totaal - 10.5 cm.)
Gewicht: - 0.4 kg. (totaal - 4 kg.)
Vrijdag Pannenkoeken!!!
Zoals ik eerder schreef had ik niet echt een doel voor ogen,maar stapte ik juist weg van mijn frustratiepunt. Dat doe ik nog steeds en het stapt heerlijk. Tijdens het wandelen zag ik in de verte toch mijn eerste doel verschijnen. Zo vanuit het niets was hij er en is welkom...in een rustig tempo ga ik naar 95 toelopen. Het fijnst vind ik dat de centimeters blijven verdwijnen...onbeschrijfelijk gevoel van vrijheid en mogelijkheden.
Nu eerst de voorpret van de pannenkoeken...dat wordt een grote stapel ;D!
Jo
woensdag 18 december 2013
Jo en goulash
Of Jo en draadjesvlees...Jo en stoofpotten...Jo en sucadelappen....Jo en verhitte strijd.
Waarom? Nou, ik vin ut so lekkur :) Mijn moeder maakte vroeger de heerlijkste maaltijden met draadjesvlees wat op je tong uiteen viel. Zowel mijn vader als ik keken een beetje beteuterd als het "alweer" op was.
Het is een genietmoment,echt even iets bijzonders op tafel. Het kost even tijd en aandacht,maar eerlijk...dat proef je!
Bij mij is het ondertussen een schietmoment geworden. Ik heb inmiddels vele pogingen ondernomen om zelf voor mijn eigen gezinnetje hetzelfde klusje te klaren. Lekker aan tafel,begeerlijke blikken in de pan,vechten om wie als eerste mag, begeleid onder gejubel als ze de stoofpot ruiken! Jeej,goulash! Jeej,draadjesvlees! Oeh,wat ruikt het lekker!
Krijgt mijn gezin er lucht van mijn voornemen om het stoofpotje onder de knie te krijgen...loop op eieren! Wees voorzichtig met wat je zegt,vraagt,kijkt,aanraakt of ademt...Een verkeerde beweging en mama en/of vrouwlief ontploft!
Ben ik zo lichtgebakerd? Nee hoor (nou...mijn directe omgeving denkt hier anders over vermoed ik)Ik ben gaandeweg behoorlijk mijn geduld verloren met het eigen maken van een gerecht wat klaarblijkelijk iedereen met zijn of haar ogen dicht kan maken...en ik niet :( Ik ben oprecht de tel kwijt van hoeveel keer ik dit ondertussen aan het uitvogelen ben. Dit is jaar 3 op een rij dat het mij frustreert. Elke winter probeer ik het een flink aantal keer,dus een GOKje? Keer of 15??
Ik volg het recept tot op de letter. Opperste concentratie,alle ingrediënten paraat en stand by, rust,ruimte en tijd ingebouwd. Ik eindig elke keer met...misbaksels :(
Het meest voorkomende misbaksel is het stukje vlees waarop ik een keer kauw en mijn kaken zelfstandig 30 keer nahappen:Rubbervlees...niet weg te krijgen. (Ja,azijn tip,witte wijn tip,kamertemperatuur vlees,niet ingevroren vlees gebruiken,geen koude vloeistoffen toevoegen) Een ander misbaksel met heimwee is de saus die verandert in soep (Ja hoor,ook toegepast: ontbijtkoek verkruimelen.maizena met melk aanlengen en toevoegen,minder vloeisstof gebruiken dan aangegeven) Kortom,het ziet er niet feestelijk uit,eerder afgrijselijk en zo voel ik mij zo langzamerhand dan ook.
Het opdienen van deze misbaksels is afzien. Ik weet voor mijzelf al dat het drie keer niks is. Tel daarbij op 2 blerende kinderen in koor "Lus ik nie,hoef ik nie,gatver,niet weer he?" en een hubbie met het inlevingsgevoel van een garnaal..."Nou..." met een blik alsof ik hem vraag een bord kattebakgrind met vulling te eten. Tel daar weer bij op mijn inwendige borrelbom...binnen 2 tellen is er bij ons sprake van een oergezellige avondmaaltijd met het lieftallige gezin. Maak er een foto van,kan zo in de kersteditie van de Libelle of Margriet! De horroreditie dan...Moeders briest alle frustratie uit over tafel,kinderen en hubbie,dreigementen als "ik fl%kk%r die pan de deur uit en de eerste de beste die dat grappig vindt...nou...die kan der achteraan,stelletje *censuur-censuur*" En natuurlijk is dat grappig..na een jaar of drie ;) Mijn gezinsleden zijn inmiddels gepokt en gemazeld,ze kennen hun pappenheimster en na een uitbarsting hoort sorry zeggen en knuffelen erbij. Hey,ik ben ook maar een mens....
Aangezien ik een enorm eigenwijze donder ben en ik het eenmaal in mijn hoofd heb om iets te kunnen,dan doe ik dat...ongeacht tegenslagen. Het gezellige koken maakt dan plaats voor een verhitte strijd,gecombineerd met donderwolken,faalangst,spanning,en een glimmertje "zou het dan toch lukken deze keer???". Ik ben er potjes en doosjes een halve dag zoet mee,dan mag het zo onderhand ook wel eens wat worden dunkt mij?
Onder het motto Yes I can...staat er *zucht* de zoveelste Hongaarse goulash te pruttelen.
De kinderen zijn buiten gaan spelen (het is mooi weer,ze ontvluchten me gelukkig niet!) en hubbie ziet zijn kans schoon om nog snel een blokje te gaan hardrennen. Het pruttelt in ieder geval nog drie kwartier door en naar verluidt is langer zelfs beter. We eten vanavond dus laat...en gezellig hoop ik ;D
Ik reken nergens meer op,ik heb het zo gemaakt dat de kinderen in ieder geval goulash-vrij zijn.
Rode kool,aardappelpuree en een kaasvleesje,helemaal goed. Hubbie en ik betreden het gevaar met openvizier...alleen rode kool is ook lekker toch?
Zo, ik ga mij nog even semiproffessioneel opstellen achter het fornuis,roer door de grote pan en denk Libelle-Margriet-Libelle-Margriet-Libelle-Margriet.
Vingers gekruisd,moet goed komen....een keer ;)
Jo
Waarom? Nou, ik vin ut so lekkur :) Mijn moeder maakte vroeger de heerlijkste maaltijden met draadjesvlees wat op je tong uiteen viel. Zowel mijn vader als ik keken een beetje beteuterd als het "alweer" op was.
Het is een genietmoment,echt even iets bijzonders op tafel. Het kost even tijd en aandacht,maar eerlijk...dat proef je!
Bij mij is het ondertussen een schietmoment geworden. Ik heb inmiddels vele pogingen ondernomen om zelf voor mijn eigen gezinnetje hetzelfde klusje te klaren. Lekker aan tafel,begeerlijke blikken in de pan,vechten om wie als eerste mag, begeleid onder gejubel als ze de stoofpot ruiken! Jeej,goulash! Jeej,draadjesvlees! Oeh,wat ruikt het lekker!
Krijgt mijn gezin er lucht van mijn voornemen om het stoofpotje onder de knie te krijgen...loop op eieren! Wees voorzichtig met wat je zegt,vraagt,kijkt,aanraakt of ademt...Een verkeerde beweging en mama en/of vrouwlief ontploft!
Ben ik zo lichtgebakerd? Nee hoor (nou...mijn directe omgeving denkt hier anders over vermoed ik)Ik ben gaandeweg behoorlijk mijn geduld verloren met het eigen maken van een gerecht wat klaarblijkelijk iedereen met zijn of haar ogen dicht kan maken...en ik niet :( Ik ben oprecht de tel kwijt van hoeveel keer ik dit ondertussen aan het uitvogelen ben. Dit is jaar 3 op een rij dat het mij frustreert. Elke winter probeer ik het een flink aantal keer,dus een GOKje? Keer of 15??
Ik volg het recept tot op de letter. Opperste concentratie,alle ingrediënten paraat en stand by, rust,ruimte en tijd ingebouwd. Ik eindig elke keer met...misbaksels :(
Het meest voorkomende misbaksel is het stukje vlees waarop ik een keer kauw en mijn kaken zelfstandig 30 keer nahappen:Rubbervlees...niet weg te krijgen. (Ja,azijn tip,witte wijn tip,kamertemperatuur vlees,niet ingevroren vlees gebruiken,geen koude vloeistoffen toevoegen) Een ander misbaksel met heimwee is de saus die verandert in soep (Ja hoor,ook toegepast: ontbijtkoek verkruimelen.maizena met melk aanlengen en toevoegen,minder vloeisstof gebruiken dan aangegeven) Kortom,het ziet er niet feestelijk uit,eerder afgrijselijk en zo voel ik mij zo langzamerhand dan ook.
Het opdienen van deze misbaksels is afzien. Ik weet voor mijzelf al dat het drie keer niks is. Tel daarbij op 2 blerende kinderen in koor "Lus ik nie,hoef ik nie,gatver,niet weer he?" en een hubbie met het inlevingsgevoel van een garnaal..."Nou..." met een blik alsof ik hem vraag een bord kattebakgrind met vulling te eten. Tel daar weer bij op mijn inwendige borrelbom...binnen 2 tellen is er bij ons sprake van een oergezellige avondmaaltijd met het lieftallige gezin. Maak er een foto van,kan zo in de kersteditie van de Libelle of Margriet! De horroreditie dan...Moeders briest alle frustratie uit over tafel,kinderen en hubbie,dreigementen als "ik fl%kk%r die pan de deur uit en de eerste de beste die dat grappig vindt...nou...die kan der achteraan,stelletje *censuur-censuur*" En natuurlijk is dat grappig..na een jaar of drie ;) Mijn gezinsleden zijn inmiddels gepokt en gemazeld,ze kennen hun pappenheimster en na een uitbarsting hoort sorry zeggen en knuffelen erbij. Hey,ik ben ook maar een mens....
Aangezien ik een enorm eigenwijze donder ben en ik het eenmaal in mijn hoofd heb om iets te kunnen,dan doe ik dat...ongeacht tegenslagen. Het gezellige koken maakt dan plaats voor een verhitte strijd,gecombineerd met donderwolken,faalangst,spanning,en een glimmertje "zou het dan toch lukken deze keer???". Ik ben er potjes en doosjes een halve dag zoet mee,dan mag het zo onderhand ook wel eens wat worden dunkt mij?
Onder het motto Yes I can...staat er *zucht* de zoveelste Hongaarse goulash te pruttelen.
De kinderen zijn buiten gaan spelen (het is mooi weer,ze ontvluchten me gelukkig niet!) en hubbie ziet zijn kans schoon om nog snel een blokje te gaan hardrennen. Het pruttelt in ieder geval nog drie kwartier door en naar verluidt is langer zelfs beter. We eten vanavond dus laat...en gezellig hoop ik ;D
Ik reken nergens meer op,ik heb het zo gemaakt dat de kinderen in ieder geval goulash-vrij zijn.
Rode kool,aardappelpuree en een kaasvleesje,helemaal goed. Hubbie en ik betreden het gevaar met openvizier...alleen rode kool is ook lekker toch?
Zo, ik ga mij nog even semiproffessioneel opstellen achter het fornuis,roer door de grote pan en denk Libelle-Margriet-Libelle-Margriet-Libelle-Margriet.
Vingers gekruisd,moet goed komen....een keer ;)
Jo
vrijdag 13 december 2013
Jo en de drakentemster
Driedubbele salto,flikflak met halve draai en eindigen met de strekstand...of in ieder geval iets van die strekking :) Ik ben BLIJ!
De vuurspuwende draak met zijn nukken en grollen en grappen? Die ligt als een lief klein poesje te spinnen aan mijn voeten. Ik ben ein-de-lijk de temster van mijn draak,Jo de Drakentemster...klinkt goed!
Update:
Borst: - 0.5 cm. (totaal - 6.5 cm.)
Taille: - 0.0 cm. (totaal - 11 cm.)
Heup: -0.5 cm. (totaal -10 cm.)
Gewicht: -0.7 kilo (totaal - 3.6 kilo)
Versie GOK 2.0 werpt zijn vruchten,centimeters en kilo's af,het werkt! Na maanden van tegenwerken en tegenstribbelen vallen de kwartjes en gaan de sluizen open. Wat een verademing!
Sinds 12 november heb ik in mijn koolhydratenuurtje de "oranje" groep achterwege gelaten,met uitzondering van het fruit. Voor de niet GOKkers...de oranje groep is de kers op de taart. Dit zijn de heerlijke dingen die je bij elk ander dieet moet mijden,zelfs niet aan mag denken! Bij het GOKken mag je 1 uurtje per dag (wel in de juiste verhouding) hier gewoon van eten en genieten. Voorbeelden? Chocola,aardappel,pasta,rijst,pudding,zoet broodbeleg,ijs,pannenkoek,koek,slagroom,snoep,toetjes...Grip Op Koolhydraten is vol te houden,mede dankzij dit uurtje :)
De afgelopen weken heb ik de focus gelegd op de "groene" groep. Voorbeelden? Eieren,vlees,gevogelte,noten,vetten,groentes,groentes,groentes en groentes. Normaal gesproken zitten hier ook de melkproducten bij in,zoals kaas en boter en yoghurt etc. Ik had regime! Mijn lichaam hobbelde er flink op los en in alle richtingen,dus letterlijk aan de lijn.
In het begin dacht ik...pfffff. Hoe maak ik hier nog wat lekkers van? Gezamenlijk koken,tja...die kan ik even op mijn buik schrijven. De komende tijd is het een maaltijd voor de happy family en een voor de gokverslaafde. Het brengt meer werk met zich mee,meer afwas,hogere creativiteit,planning&organisatie en ingrediënten ophalen uit omliggende -grotere- dorpen.
Of zoals hubbie het pakkend omschreef "Je zoekt een oplossing voor een probleem wat wij niet hebben".
Gaandeweg vond ik mijn pad. Erg vervelend hoor,uitgebreide uitsmijters,hamburgers,shoarma...even het broodje weglaten en klaar ben ik :D Lekkere roerbakgroentes erbij,vette sauzen werken super voor de verbranding (nee,geen grapje) dus neem maar royaal. En met het avondeten at ik met de pot mee. De aardappelen/rijst/pasta ruilde ik in voor een groen receptje. Spaghetti? Prima...rijke gevulde saus met van alles en nog wat voor ons allemaal en mijn pasta maak ik van courgette reepjes aangemaakt met kruidenboter. Het is een oplossing voor een probleem wat de rest niet heeft,en een topper van een oplossing. Lekker (mee)eten met alle fijne pluspunten!
Ergens halverwege wilde ik weten of het daadwerkelijk verschil maakt. Ik kan dat wel denken of beredeneren, ik had het -nog- niet zelf ervaren. Een van de avondmaaltijden had ik nasi klaargemaakt. Groentes,satesaus,lekker vleesje is helemaal groen en daar mag ik zoveel van eten totdat ik voldaan ben. Deze avond nam ik bewust rijst erbij,niet eens heel veel,een kwart bord ongeveer. Binnen een half uur kon ik mij ervaringsdeskundige noemen. Mijn buik blaast op als een ballon, het slaat een soort van op slot, een naar gevoel en het ergste? De snaaizin is terug. Als ik me dan toch al zo voel,kan ik net zo goed....nemen.Wat heb ik in de kast liggen?? Net alsof alle hoop en doorzettingsvermogen en motivatie eveneens op slot slaan...kijk,dat moet dus niet :)
Binnenkort hetzelfde foefje uitproberen met de melkproducten. Want mijn quiches? Jahaaaa,die mis ik wel! Kaas,room,yoghurt...oeoeoeoeoeoeoeoe,lekka!!Nu koolhydraatarme broodvarianten,alles zelfgemaakt met dank aan de kokkinnen binnen het GOKforum en de kookboeken want nee...zo'n kokkin ben ik niet :O. Gelukkig hebben we de goedgevulde salades ook en de eieren waar je tig heerlijke dingen mee op tafel zet. Het is en blijft smullen :)
En dat is het. Mijn gewicht is mijn struggle zo lang als ik mij kan herinneren. Had ik even een moment dat ik er niet bij stil stond of het oprecht losliet,dan wees mijn omgeving mij er genadeloos op. Ongeacht of ik net 30 kilo afgevallen was of niet,de dames en heren medici (en media!) mogen vandaag de dag heerlijk schermen met obesitas,overgewicht en opdrachten mee geven wat te doen om af te vallen. Ik voel me vaak onzeker op dit punt,het komt 3 keer zo hard binnen. Geen positieve benadering over de vooruitgang die ik persoonlijk geboekt heb,het is niet goed,niet voldoende,alsof het bijna niet telt....Dat was niet leuk,dat is niet leuk en dat wordt ook niet leuk. Ga daar maar eens boven staan...
Mijn extra gewicht heeft altijd op mijn buik gezeten,deze is letterlijk uit balans met de rest van mijn lichaam. Een buddhabuik,bol en rond. Zeker na een koolhydraatrijke maaltijd stond deze strak. Ken je me niet en ik vertel je dat ik 6 maanden zwanger ben...dan had je me gefeliciteerd,zeker als ik mijn handen om mijn buik heen legde. Het valt op.Ook met figuurcorrigerende hempjes. Ook met Sonja Bakker. Ook met GOK. En kijk nu nog eens naar de afname van centimeters bij taille en heup? Dat is de reden dat ik om ben en dat ik "moeilijk" en "raar" kook. Ennnn...ik heb het al vaak benoemd en ik blijf het zeggen want dat gevoel in onbetaalbaar....geen honger! Ik heb vanaf mijn 14e of 15e continue honger of trek gehad,de drang om te snaaien was 24/7 aanwezig. Ik was al zo gewend aan dit gevoel dat het normaal voor me was. Nu gaat er een wereld voor me open! De dag door met een voldaan gevoel! Het schuldgevoel rondom eten is weg! Blij!!
Het strakkere regime is niet voor de rest van mijn leven. Het doel heiligt de middelen. Dit is voor nu en de komende periode. Ik werk niet naar een gewicht toe, ik loop weg van mijn eigen frustratiepunt.
De wandeling bevalt mij prima! Loop ik in dit tempo voort,dan kan het maar zo zijn dat ik geen zwemband meer heb in de zomer en dat het geluk wat normaal gesproken in een buddhabuik zit,eerlijk verdeeld is over en in mijn lichaam en geest.
Ik word niet slank, ik word niet dun, ik ga niet voor maatje 38, ik heb andere ideeen!
Ik ben Jo,ik kom in balans, ik mest mijn zelfvertrouwen en positieve zelfbeeld vet zodat alle nonsens
van anderen makkelijker van mij afglijdt..;D!
Jo
De vuurspuwende draak met zijn nukken en grollen en grappen? Die ligt als een lief klein poesje te spinnen aan mijn voeten. Ik ben ein-de-lijk de temster van mijn draak,Jo de Drakentemster...klinkt goed!
Update:
Borst: - 0.5 cm. (totaal - 6.5 cm.)
Taille: - 0.0 cm. (totaal - 11 cm.)
Heup: -0.5 cm. (totaal -10 cm.)
Gewicht: -0.7 kilo (totaal - 3.6 kilo)
Versie GOK 2.0 werpt zijn vruchten,centimeters en kilo's af,het werkt! Na maanden van tegenwerken en tegenstribbelen vallen de kwartjes en gaan de sluizen open. Wat een verademing!
Sinds 12 november heb ik in mijn koolhydratenuurtje de "oranje" groep achterwege gelaten,met uitzondering van het fruit. Voor de niet GOKkers...de oranje groep is de kers op de taart. Dit zijn de heerlijke dingen die je bij elk ander dieet moet mijden,zelfs niet aan mag denken! Bij het GOKken mag je 1 uurtje per dag (wel in de juiste verhouding) hier gewoon van eten en genieten. Voorbeelden? Chocola,aardappel,pasta,rijst,pudding,zoet broodbeleg,ijs,pannenkoek,koek,slagroom,snoep,toetjes...Grip Op Koolhydraten is vol te houden,mede dankzij dit uurtje :)
De afgelopen weken heb ik de focus gelegd op de "groene" groep. Voorbeelden? Eieren,vlees,gevogelte,noten,vetten,groentes,groentes,groentes en groentes. Normaal gesproken zitten hier ook de melkproducten bij in,zoals kaas en boter en yoghurt etc. Ik had regime! Mijn lichaam hobbelde er flink op los en in alle richtingen,dus letterlijk aan de lijn.
In het begin dacht ik...pfffff. Hoe maak ik hier nog wat lekkers van? Gezamenlijk koken,tja...die kan ik even op mijn buik schrijven. De komende tijd is het een maaltijd voor de happy family en een voor de gokverslaafde. Het brengt meer werk met zich mee,meer afwas,hogere creativiteit,planning&organisatie en ingrediënten ophalen uit omliggende -grotere- dorpen.
Of zoals hubbie het pakkend omschreef "Je zoekt een oplossing voor een probleem wat wij niet hebben".
Gaandeweg vond ik mijn pad. Erg vervelend hoor,uitgebreide uitsmijters,hamburgers,shoarma...even het broodje weglaten en klaar ben ik :D Lekkere roerbakgroentes erbij,vette sauzen werken super voor de verbranding (nee,geen grapje) dus neem maar royaal. En met het avondeten at ik met de pot mee. De aardappelen/rijst/pasta ruilde ik in voor een groen receptje. Spaghetti? Prima...rijke gevulde saus met van alles en nog wat voor ons allemaal en mijn pasta maak ik van courgette reepjes aangemaakt met kruidenboter. Het is een oplossing voor een probleem wat de rest niet heeft,en een topper van een oplossing. Lekker (mee)eten met alle fijne pluspunten!
Ergens halverwege wilde ik weten of het daadwerkelijk verschil maakt. Ik kan dat wel denken of beredeneren, ik had het -nog- niet zelf ervaren. Een van de avondmaaltijden had ik nasi klaargemaakt. Groentes,satesaus,lekker vleesje is helemaal groen en daar mag ik zoveel van eten totdat ik voldaan ben. Deze avond nam ik bewust rijst erbij,niet eens heel veel,een kwart bord ongeveer. Binnen een half uur kon ik mij ervaringsdeskundige noemen. Mijn buik blaast op als een ballon, het slaat een soort van op slot, een naar gevoel en het ergste? De snaaizin is terug. Als ik me dan toch al zo voel,kan ik net zo goed....nemen.Wat heb ik in de kast liggen?? Net alsof alle hoop en doorzettingsvermogen en motivatie eveneens op slot slaan...kijk,dat moet dus niet :)
Binnenkort hetzelfde foefje uitproberen met de melkproducten. Want mijn quiches? Jahaaaa,die mis ik wel! Kaas,room,yoghurt...oeoeoeoeoeoeoeoe,lekka!!Nu koolhydraatarme broodvarianten,alles zelfgemaakt met dank aan de kokkinnen binnen het GOKforum en de kookboeken want nee...zo'n kokkin ben ik niet :O. Gelukkig hebben we de goedgevulde salades ook en de eieren waar je tig heerlijke dingen mee op tafel zet. Het is en blijft smullen :)
En dat is het. Mijn gewicht is mijn struggle zo lang als ik mij kan herinneren. Had ik even een moment dat ik er niet bij stil stond of het oprecht losliet,dan wees mijn omgeving mij er genadeloos op. Ongeacht of ik net 30 kilo afgevallen was of niet,de dames en heren medici (en media!) mogen vandaag de dag heerlijk schermen met obesitas,overgewicht en opdrachten mee geven wat te doen om af te vallen. Ik voel me vaak onzeker op dit punt,het komt 3 keer zo hard binnen. Geen positieve benadering over de vooruitgang die ik persoonlijk geboekt heb,het is niet goed,niet voldoende,alsof het bijna niet telt....Dat was niet leuk,dat is niet leuk en dat wordt ook niet leuk. Ga daar maar eens boven staan...
Mijn extra gewicht heeft altijd op mijn buik gezeten,deze is letterlijk uit balans met de rest van mijn lichaam. Een buddhabuik,bol en rond. Zeker na een koolhydraatrijke maaltijd stond deze strak. Ken je me niet en ik vertel je dat ik 6 maanden zwanger ben...dan had je me gefeliciteerd,zeker als ik mijn handen om mijn buik heen legde. Het valt op.Ook met figuurcorrigerende hempjes. Ook met Sonja Bakker. Ook met GOK. En kijk nu nog eens naar de afname van centimeters bij taille en heup? Dat is de reden dat ik om ben en dat ik "moeilijk" en "raar" kook. Ennnn...ik heb het al vaak benoemd en ik blijf het zeggen want dat gevoel in onbetaalbaar....geen honger! Ik heb vanaf mijn 14e of 15e continue honger of trek gehad,de drang om te snaaien was 24/7 aanwezig. Ik was al zo gewend aan dit gevoel dat het normaal voor me was. Nu gaat er een wereld voor me open! De dag door met een voldaan gevoel! Het schuldgevoel rondom eten is weg! Blij!!
Het strakkere regime is niet voor de rest van mijn leven. Het doel heiligt de middelen. Dit is voor nu en de komende periode. Ik werk niet naar een gewicht toe, ik loop weg van mijn eigen frustratiepunt.
De wandeling bevalt mij prima! Loop ik in dit tempo voort,dan kan het maar zo zijn dat ik geen zwemband meer heb in de zomer en dat het geluk wat normaal gesproken in een buddhabuik zit,eerlijk verdeeld is over en in mijn lichaam en geest.
Ik word niet slank, ik word niet dun, ik ga niet voor maatje 38, ik heb andere ideeen!
Ik ben Jo,ik kom in balans, ik mest mijn zelfvertrouwen en positieve zelfbeeld vet zodat alle nonsens
van anderen makkelijker van mij afglijdt..;D!
Jo
donderdag 12 december 2013
Jo en goed fout
Er zijn situaties waarin de intentie goed is en de uitwerking fout...goed fout dus.
Nooit de fijnste momenten om mee te maken,maar zo af en toe..tja,beland ik daar wel in.
Dat het fout gaat,dat hoort erbij. Op welke manier je het weer goed maakt...?
Had ik eindelijk de angel uit het hele Sinterklaas Stress Syndroom hier in huis,komt het via een boemerangeffect terug vanuit een totaal onverwachte hoek...school!
Uppergup zit inmiddels in groep 5,dit betekent lootjes trekken en surprise maken. Ze zit in de combinatiegroep 5/6 en had een medeklasgenootje getrokken uit groep 6. Tikkeltje tegenop kijken toch wel,ze kende haar niet zo goed en ze had er zin in :D!
Juf legt de gang van zaken uit aan de kinderen in de wetenschap dat zij dit thuis overbrengen en er duidelijkheid heerst. Uppergup is niet mededeelzaam. Waarom? Omdat zij het weet! Natuurlijk hoeft zij niets te overleggen met mama,want kom...dat is toch iets voor baby's,duhuh,ik zit in groep 5. Ik ben een regelmama en mag graag weten waar ik/zij aan toe is en al doende probeerde ik via vragen aan info te komen. Uppergup heeft Oost-Indische oren...natuurlijk hoeft zij niet naar alles te luisteren wat de juf zegt,want dat is voor baby's,duhuh,ik zit in groep 5. Je voelt het hiaat aankomen? Uppergup had halve info opgepikt van wat de bedoeling was en een kwart van haar kennis met mij gedeeld...want dat is voor baby's,duhuh,ik zit in groep 5...Jaha dat weet ik nu wel,jij zit in groep 5...sjucht!
Verlanglijstje mee naar de winkel,Er staan 3 dingen op. "Uppergup,is het de bedoeling dat we 1 ding uitkiezen?" "Nou,weet ik eigenlijk niet....maar volgens mij wel." Snel een keuze maken...het zal wel 1 ding zijn want anders is de groep tot aan de Kerst bezig met uitpakken. Voor het lootjesbedrag koop je namelijk in een keer de complete A-C-tion leeg ;) Door naar huis om met de surprise aan de gang te gaan: Het klassieke fopkado! Men neme het kadootje,netjes ingepakt en verstopt het binnen een grote doos met papiersnippers en pakt het in met prachtig glimmend papier en kleurrijke plakband om het lekker lastig te openen...gniffel,gniffel! Week van te voren klaar,heerlijk geen drukte ervan want die Sint Stress is voor mij verleden tijd. Dacht ik....
Dag van te voren hoor ik van medemoeders dat er een gedicht bij hoort.Niet van Uppergup,want dat is voor baby's,duhuh,zij zit in groep 5. Lichtelijk geirriteerd vraag ik aan mijn meisje of dat er ook bij hoorde..."O,jaaaaa....8 regels,maar dat wist ik niet....." Je vertelt het me toch? Dan weet je het...sjucht! "Ja,maar ik wil spelen!" Dat kan...als je je gedicht af hebt,eerder niet....En het gedicht was zo af !Hopla,daar ging ze :)
Lekker,alles klopt...spullen mee naar school,heb het gezellig meis en ik zie je straks! Tussen de middag,alles prima! Kwart over 3? Dijkdoorbraak met loeiende sirenes voor minstens een half uur!!
De surprise en het kadootje zijn to-taal-niet-in-goe-de-aar-de-ge-val-len met als gevolg een diepverdrietige medeklasgenootje. Juf probeerde te troosten en te helpen...Nee het was ook geen surprise wat ze gekregen had,het was een ingepakte doos en er zat maar 1 kadootje in. De andere kinderen hadden alles gekregen wat op het lijstje stond en zij maar 1 dingetje. Juf heeft haar een extra chocoladeletter gegeven om haar wat op te vrolijken,zo sneu was ze. Uppergup moest vertellen voor de groep dat zij het gemaakt had en nee...dit was niet de bedoeling geweest...Tranen met Tuiten bij Thuiskomst!De een opgebeurd,de ander afgebrand...ai!
Wat een fijn en vrolijk kinderfeest had moeten zijn,werd een grote tranenpartij voor beide. Het klasgenootje uit groep 6 had zich al dagen lopen verheugen op het feest,haar surprise,wat zou ze krijgen en wie zou haar hebben? Ze stuiterde door het huis heen. Alles wat ze zag,was een ingepakte doos....en dan ook nog met maar 1 klein kadootje erin...Tranen met Tuiten bij Thuiskomst!
Uppergup had er buikpijn van,ze had het zo goed bedoeld en zo haar best op gedaan...het klopte toch?
Je idee klopte, alleen was het niet duidelijk overgekomen bij de ander. (Even een kleine noot van mijn kant...Uppergup is vrij nonchalant en geeft snel op...ik was al heel blij dat ze dit afgerond had!
Voor haar een hele overwinning en prestatie....ssssst,niet zeggen dat ik dat gezegd heb. Ze denkt daar zelf namelijk heel anders over,want ze is geen baby meer,ze zit in groep 5....) 2 Dagen gepraat en gedaan,kleine pesterijen doken op binnen de groep,kortom...geen feestelijke festiviteiten.
Ik kreeg er eveneens buikpijn van,geprobeerd om in contact te komen met de moeder van het meisje want dit is het laatste wat ik wil. Ik kreeg haar niet te pakken en ik dacht...zie ik je op school,dan spreek ik je aan. Prompt de volgende week zag ik haar staan en hup..er naar toe. Haar kant van het verhaal,mijn kant van het verhaal en alles werd duidelijk en helder. Gepraat met de dochters en het was goed. Het meisje is op Uppergup afgestapt en heeft gezegd dat ze het niet erg vond. Dan vind ik je groots!
Het zat ons niet lekker dat het klasgenootje zo'n bittere nasmaak kreeg van het Sintfeest op school.
Gelukkig was daar de Kerstman,die het hele verhaal had mee gekregen. Hij zag dat er kinderhartjes aan beide kanten gebroken waren...Vanuit zijn grote zak toverde hij een kado en de eerste Kerstsurprise was een feit! Een persoonlijk gedicht erbij "want gaat iets niet zoals het moet,dan maak ik het graag weer goed" Uppergup bracht het persoonlijk naar haar klasgenootje en de breuk in de beide kinderhartjes smolt weer aaneen. Beide dames blij en de hobbels gladgestreken!
Vandaag sprak ik de medemoeder...Stralend omdat haar dochter straalde! Ik luisterde stralend,omdat mijn dochter straalde! Wat goed fout was,werd goed goed...gelukkig!
Jo
Nooit de fijnste momenten om mee te maken,maar zo af en toe..tja,beland ik daar wel in.
Dat het fout gaat,dat hoort erbij. Op welke manier je het weer goed maakt...?
Had ik eindelijk de angel uit het hele Sinterklaas Stress Syndroom hier in huis,komt het via een boemerangeffect terug vanuit een totaal onverwachte hoek...school!
Uppergup zit inmiddels in groep 5,dit betekent lootjes trekken en surprise maken. Ze zit in de combinatiegroep 5/6 en had een medeklasgenootje getrokken uit groep 6. Tikkeltje tegenop kijken toch wel,ze kende haar niet zo goed en ze had er zin in :D!
Juf legt de gang van zaken uit aan de kinderen in de wetenschap dat zij dit thuis overbrengen en er duidelijkheid heerst. Uppergup is niet mededeelzaam. Waarom? Omdat zij het weet! Natuurlijk hoeft zij niets te overleggen met mama,want kom...dat is toch iets voor baby's,duhuh,ik zit in groep 5. Ik ben een regelmama en mag graag weten waar ik/zij aan toe is en al doende probeerde ik via vragen aan info te komen. Uppergup heeft Oost-Indische oren...natuurlijk hoeft zij niet naar alles te luisteren wat de juf zegt,want dat is voor baby's,duhuh,ik zit in groep 5. Je voelt het hiaat aankomen? Uppergup had halve info opgepikt van wat de bedoeling was en een kwart van haar kennis met mij gedeeld...want dat is voor baby's,duhuh,ik zit in groep 5...Jaha dat weet ik nu wel,jij zit in groep 5...sjucht!
Verlanglijstje mee naar de winkel,Er staan 3 dingen op. "Uppergup,is het de bedoeling dat we 1 ding uitkiezen?" "Nou,weet ik eigenlijk niet....maar volgens mij wel." Snel een keuze maken...het zal wel 1 ding zijn want anders is de groep tot aan de Kerst bezig met uitpakken. Voor het lootjesbedrag koop je namelijk in een keer de complete A-C-tion leeg ;) Door naar huis om met de surprise aan de gang te gaan: Het klassieke fopkado! Men neme het kadootje,netjes ingepakt en verstopt het binnen een grote doos met papiersnippers en pakt het in met prachtig glimmend papier en kleurrijke plakband om het lekker lastig te openen...gniffel,gniffel! Week van te voren klaar,heerlijk geen drukte ervan want die Sint Stress is voor mij verleden tijd. Dacht ik....
Dag van te voren hoor ik van medemoeders dat er een gedicht bij hoort.Niet van Uppergup,want dat is voor baby's,duhuh,zij zit in groep 5. Lichtelijk geirriteerd vraag ik aan mijn meisje of dat er ook bij hoorde..."O,jaaaaa....8 regels,maar dat wist ik niet....." Je vertelt het me toch? Dan weet je het...sjucht! "Ja,maar ik wil spelen!" Dat kan...als je je gedicht af hebt,eerder niet....En het gedicht was zo af !Hopla,daar ging ze :)
Lekker,alles klopt...spullen mee naar school,heb het gezellig meis en ik zie je straks! Tussen de middag,alles prima! Kwart over 3? Dijkdoorbraak met loeiende sirenes voor minstens een half uur!!
De surprise en het kadootje zijn to-taal-niet-in-goe-de-aar-de-ge-val-len met als gevolg een diepverdrietige medeklasgenootje. Juf probeerde te troosten en te helpen...Nee het was ook geen surprise wat ze gekregen had,het was een ingepakte doos en er zat maar 1 kadootje in. De andere kinderen hadden alles gekregen wat op het lijstje stond en zij maar 1 dingetje. Juf heeft haar een extra chocoladeletter gegeven om haar wat op te vrolijken,zo sneu was ze. Uppergup moest vertellen voor de groep dat zij het gemaakt had en nee...dit was niet de bedoeling geweest...Tranen met Tuiten bij Thuiskomst!De een opgebeurd,de ander afgebrand...ai!
Wat een fijn en vrolijk kinderfeest had moeten zijn,werd een grote tranenpartij voor beide. Het klasgenootje uit groep 6 had zich al dagen lopen verheugen op het feest,haar surprise,wat zou ze krijgen en wie zou haar hebben? Ze stuiterde door het huis heen. Alles wat ze zag,was een ingepakte doos....en dan ook nog met maar 1 klein kadootje erin...Tranen met Tuiten bij Thuiskomst!
Uppergup had er buikpijn van,ze had het zo goed bedoeld en zo haar best op gedaan...het klopte toch?
Je idee klopte, alleen was het niet duidelijk overgekomen bij de ander. (Even een kleine noot van mijn kant...Uppergup is vrij nonchalant en geeft snel op...ik was al heel blij dat ze dit afgerond had!
Voor haar een hele overwinning en prestatie....ssssst,niet zeggen dat ik dat gezegd heb. Ze denkt daar zelf namelijk heel anders over,want ze is geen baby meer,ze zit in groep 5....) 2 Dagen gepraat en gedaan,kleine pesterijen doken op binnen de groep,kortom...geen feestelijke festiviteiten.
Ik kreeg er eveneens buikpijn van,geprobeerd om in contact te komen met de moeder van het meisje want dit is het laatste wat ik wil. Ik kreeg haar niet te pakken en ik dacht...zie ik je op school,dan spreek ik je aan. Prompt de volgende week zag ik haar staan en hup..er naar toe. Haar kant van het verhaal,mijn kant van het verhaal en alles werd duidelijk en helder. Gepraat met de dochters en het was goed. Het meisje is op Uppergup afgestapt en heeft gezegd dat ze het niet erg vond. Dan vind ik je groots!
Het zat ons niet lekker dat het klasgenootje zo'n bittere nasmaak kreeg van het Sintfeest op school.
Gelukkig was daar de Kerstman,die het hele verhaal had mee gekregen. Hij zag dat er kinderhartjes aan beide kanten gebroken waren...Vanuit zijn grote zak toverde hij een kado en de eerste Kerstsurprise was een feit! Een persoonlijk gedicht erbij "want gaat iets niet zoals het moet,dan maak ik het graag weer goed" Uppergup bracht het persoonlijk naar haar klasgenootje en de breuk in de beide kinderhartjes smolt weer aaneen. Beide dames blij en de hobbels gladgestreken!
Vandaag sprak ik de medemoeder...Stralend omdat haar dochter straalde! Ik luisterde stralend,omdat mijn dochter straalde! Wat goed fout was,werd goed goed...gelukkig!
Jo
donderdag 5 december 2013
Jo en Sint
Vandaag is 5 december,het kinderfeest der kinderfeesten is daar.
Voor het eerst in 8 jaar beleven we er plezier aan en dat werd hoog tijd ook!
Het Grote Geheim is er uit, de angel is verwijderd en er wordt opgelucht adem gehaald...
Uppergup stond voorgaande jaren stijf uit van de spanning. Strakker dan een opgedraaide veer, ver voorbij het grappige. Ze was ervan overtuigd dat er elk moment van de dag naar haar gekeken werd,alle "stoute" dingen geregistreerd werden met als gevolg alles goed willen doen...waardoor het natuurlijk in de soep loopt en drama en tranen alom!! Slapen? Ja hoor, met nachtmerries en als de dood om in te slapen. Stel je voor dat je 's nachts even wilt plassen,je doet je ogen open en Zwarte Piet staat naast je bed? En hoe komt ie binnen? Door mijn raam? Zit hij in mijn kast?? Het is oneerlijk,ik zie niks van wat zij doen en zij zien en weten alles van mij...Aangezien Uppergup en Troelawupwup kop en kont zijn,bibberde zusjelief net zo hard mee en samen wakkerden ze sluimerende gevoelens op tot grote hoogtes
Kortom,oprechte paniek en angst. Vorig jaar schreef ik er over...de schatten zitten trillend onder de tafel bij het Sinterklaasfeest van hubbies werk. Weet je? Ik vind dat ze wel heel veel over hebben voor een schoenkadootje of Pakjesavond...te veel en alles waar "te" voor staat is niet goed. Met uitzondering van tevreden :)
Van het zomer hebben we Uppergup uit haar spanningsbel gehaald en haar de waarheid omtrent Sint en zijn Zwarte Pieten verteld. Een zenuwachtig gehinnik kwam als eerste los,gevolgd door haar typerende vragenvuur. In alle rust en kalmte uitgelegd en zelf mee laten denken...niemand kan zo oud worden,hoe kan een paard op het dak komen? Hoe kan hij overal tegelijk zijn? We waren er best nog even zoet mee,vragen beantwoorden,gerust stellen,nog meer vragen beantwoorden en het moeilijkste...ssssssssttt voor Troelawupwup. Nu sta je aan de kant van mensen die het geheim bewaren en dat is niet makkelijk.
Klopt..de volgende ochtend troffen we Troelawupwup in het hoekje achter de gordijnen aan,dikke tranen over haar wangen,heftig snikkend en heen en weer geslingerd tussen boos zijn en diep verdrietig voelen. Uppergup was in een streep richting zusje gegaan om het Grote Geheim te delen.
Tja, kop en kont...ik was niet echt verbaasd,vond het alleen zo sneu. Het heeft ruim een half uur geduurd voordat ze ons weer wilde aankijken, er over praten duurde zeker nog een halve dag :(
Jarenlang liegen en bedriegen (en daar heb ik zo'n vreselijke hekel aan!),door onze verhalen zie ik ze de stress in schieten (en wij vertelden alleen de zoetste kanten van het verhaal,nooit die van de roe,de zak,het zakje zout...dat doen anderen maar al te graag) en nu voel ik hun pijn van verraad. Papa en mama die glashard jokken...tja, AU!!
Vandaag pluk ik eindelijk de vruchten ervan :) Er is geen angst meer, alleen plezier...ze zien het als een groot toneelstuk en hebben er lol in. De angel is eruit, het heeft ruimte gemaakt voor het genieten van het kinderfeest...eindelijk! Het dragen van het grote geheim is voor de oudste te moeilijk gebleken (...) naast haar zusje heeft ze nog 2 kinderen vroegtijdig uit het geloof geplukt en dat is iets waar ik dubbel in sta. Het is heel erg moeilijk om iets waar je hart vol van is niet je mond van te laten overstromen,zeker als je 7 jaar bent. Het kan wel,zie Troelawupwup,met haar 6 jaren keurig de lipjes op elkaar en in stilte genietend van haar kostbare geheim.Aan de andere kant...een ezel stoot zich in het algemeen niet 2 keer aan dezelfde steen...ons "ezeltje" wel! Tot 3 keer toe,sjucht... Na talloze preken,spiegelsessies,uitleg,motivatie,oorzaak-gevolg verklaringen kwamen we uit bij het ultimatum...Als jij nu nog 1x het geheim verklapt,is er voor jou geen Sinterklaasfeest! Hard? Jazeker!
Leuk? Verre van! Effectief? Absoluut!
Alle hobbels zijn glad gestreken,het grote genieten is aangebroken.
Uppergup heeft haar eerste surprise gemaakt met bijbehorend gedicht.
Helemaal zelf bedacht en uitgewerkt,evenals het gedicht...ik hoefde maar een paar voorzetjes te geven en werkelijk binnen een paar minuten had ze het gedichtje klaar! Er schuilt schrijverstalent en een goed ontwikkelde taalkant in het wichie,waar zou ze dat vandaan hebben...?
Troelawupwup stond hevig zwaaiend naar de Sint en mama te genieten van het grote Sintfeest op school. 2 Glimmende ogen die betekenisvol rondkijken,onbetaalbaar fijn!
De Sint zag dat het goed was en ging snel naar huis naar de Zwarte Piet ehhh Doerak om samen een kopje koffie te drinken....
Jo
Voor het eerst in 8 jaar beleven we er plezier aan en dat werd hoog tijd ook!
Het Grote Geheim is er uit, de angel is verwijderd en er wordt opgelucht adem gehaald...
Uppergup stond voorgaande jaren stijf uit van de spanning. Strakker dan een opgedraaide veer, ver voorbij het grappige. Ze was ervan overtuigd dat er elk moment van de dag naar haar gekeken werd,alle "stoute" dingen geregistreerd werden met als gevolg alles goed willen doen...waardoor het natuurlijk in de soep loopt en drama en tranen alom!! Slapen? Ja hoor, met nachtmerries en als de dood om in te slapen. Stel je voor dat je 's nachts even wilt plassen,je doet je ogen open en Zwarte Piet staat naast je bed? En hoe komt ie binnen? Door mijn raam? Zit hij in mijn kast?? Het is oneerlijk,ik zie niks van wat zij doen en zij zien en weten alles van mij...Aangezien Uppergup en Troelawupwup kop en kont zijn,bibberde zusjelief net zo hard mee en samen wakkerden ze sluimerende gevoelens op tot grote hoogtes
Kortom,oprechte paniek en angst. Vorig jaar schreef ik er over...de schatten zitten trillend onder de tafel bij het Sinterklaasfeest van hubbies werk. Weet je? Ik vind dat ze wel heel veel over hebben voor een schoenkadootje of Pakjesavond...te veel en alles waar "te" voor staat is niet goed. Met uitzondering van tevreden :)
Van het zomer hebben we Uppergup uit haar spanningsbel gehaald en haar de waarheid omtrent Sint en zijn Zwarte Pieten verteld. Een zenuwachtig gehinnik kwam als eerste los,gevolgd door haar typerende vragenvuur. In alle rust en kalmte uitgelegd en zelf mee laten denken...niemand kan zo oud worden,hoe kan een paard op het dak komen? Hoe kan hij overal tegelijk zijn? We waren er best nog even zoet mee,vragen beantwoorden,gerust stellen,nog meer vragen beantwoorden en het moeilijkste...ssssssssttt voor Troelawupwup. Nu sta je aan de kant van mensen die het geheim bewaren en dat is niet makkelijk.
Klopt..de volgende ochtend troffen we Troelawupwup in het hoekje achter de gordijnen aan,dikke tranen over haar wangen,heftig snikkend en heen en weer geslingerd tussen boos zijn en diep verdrietig voelen. Uppergup was in een streep richting zusje gegaan om het Grote Geheim te delen.
Tja, kop en kont...ik was niet echt verbaasd,vond het alleen zo sneu. Het heeft ruim een half uur geduurd voordat ze ons weer wilde aankijken, er over praten duurde zeker nog een halve dag :(
Jarenlang liegen en bedriegen (en daar heb ik zo'n vreselijke hekel aan!),door onze verhalen zie ik ze de stress in schieten (en wij vertelden alleen de zoetste kanten van het verhaal,nooit die van de roe,de zak,het zakje zout...dat doen anderen maar al te graag) en nu voel ik hun pijn van verraad. Papa en mama die glashard jokken...tja, AU!!
Vandaag pluk ik eindelijk de vruchten ervan :) Er is geen angst meer, alleen plezier...ze zien het als een groot toneelstuk en hebben er lol in. De angel is eruit, het heeft ruimte gemaakt voor het genieten van het kinderfeest...eindelijk! Het dragen van het grote geheim is voor de oudste te moeilijk gebleken (...) naast haar zusje heeft ze nog 2 kinderen vroegtijdig uit het geloof geplukt en dat is iets waar ik dubbel in sta. Het is heel erg moeilijk om iets waar je hart vol van is niet je mond van te laten overstromen,zeker als je 7 jaar bent. Het kan wel,zie Troelawupwup,met haar 6 jaren keurig de lipjes op elkaar en in stilte genietend van haar kostbare geheim.Aan de andere kant...een ezel stoot zich in het algemeen niet 2 keer aan dezelfde steen...ons "ezeltje" wel! Tot 3 keer toe,sjucht... Na talloze preken,spiegelsessies,uitleg,motivatie,oorzaak-gevolg verklaringen kwamen we uit bij het ultimatum...Als jij nu nog 1x het geheim verklapt,is er voor jou geen Sinterklaasfeest! Hard? Jazeker!
Leuk? Verre van! Effectief? Absoluut!
Alle hobbels zijn glad gestreken,het grote genieten is aangebroken.
Uppergup heeft haar eerste surprise gemaakt met bijbehorend gedicht.
Helemaal zelf bedacht en uitgewerkt,evenals het gedicht...ik hoefde maar een paar voorzetjes te geven en werkelijk binnen een paar minuten had ze het gedichtje klaar! Er schuilt schrijverstalent en een goed ontwikkelde taalkant in het wichie,waar zou ze dat vandaan hebben...?
Troelawupwup stond hevig zwaaiend naar de Sint en mama te genieten van het grote Sintfeest op school. 2 Glimmende ogen die betekenisvol rondkijken,onbetaalbaar fijn!
De Sint zag dat het goed was en ging snel naar huis naar de Zwarte Piet ehhh Doerak om samen een kopje koffie te drinken....
Jo
maandag 2 december 2013
Jo en maandagmorgenblues
Maandagmorgen 06.29 uur.
Slaapkamer? Donker
Huis? Stil
Dekbed? Behaaglijk warm
Hubbie? Diepe rust
Wekker? NJE-NJE-NJE-NJE-NJE-NJE!!!
Okay,slome arm richting knopje,die hoor ik over 9 minuten wel weer en ik tuimel weg in een hazeslaapje...NJE-NJE-NJE!!! Nu al? Plop,door naar de volgende 9 minuten,nu in een iets lichter hazeslaapje,hubbie drijft ook langzaam boven naar bewustzijn NJE-NJE-NJE!!! Hij mrummelt nu al? Nog heel even...NJE-NJE-NJE-NJE!!! Volgens mij hebben we een Russische wekker: Njet!
Diepe zucht en slaapdronken kronkelt hubbie richting douche. Diepe zucht en ik sla het beddegoed van me af om mijn oefeningen te doen. De eerste setjes kunnen -godzijdank- op bed en ook nog met mijn ogen dicht: buikspieroefeningen,de rechte en de schuine. Dan bed opmaken,3 keer gapen en door naar mijn squads,planking,been uitsteekoefening (ja,ik verzin de namen niet,het werkt wel) en hoe lang kan ik boven de grond zweven met trillende spieren 3x 30 tellen. Als ik bijna klaar ben,is hubbie terug van het douchen en wakker. Het heeft nog steeds iets grappigs als ik in rare poses op de grond lig moeilijk te doen...;D
Door naar de douche...zalig! Op de terugweg de beide dames subtiel wakker maken (ochtendhumeurgevaar ligt op de loer!) en dan tot de ontdekking komen dat we aan de late kant zijn.
Klein tandje erbij. Hubbie is vertrokken na de nodige knuffels en kusjes,aan mij de zalige taak om het kroost gevoed en wel op school te krijgen.
Beiden hebben de bokkepruik op....ai! Dat betekent dat de oudste elke gelegenheid aanpakt om haar zusje op de kast te jagen en de jongste elke gelegenheid aanpakt om volledig uit haar plaat te gaan om zich te verdedigen. Een fijne ochtend dus. Natuurtalent die ik ben,ik voed op met 2 vingers in mijn neus. Geen centje pijn. De autoriteit stroomt me uit de porien,binnen 2 tellen zet ik neuzen de juiste kant op en laat het licht zien,waarna we met violenmuziek en zoete geurtjes vrolijk lachend met blinkend witte tanden harmonieus op de fiets naar school gaan. De wekker was al gegaan he?
Beide dames hadden een pracht van een donkere wolk boven hun hoofd hangen,versiert met een enkele bliksemflits. Het begon met kibbelen,elkaar de schuld geven van wat de ander doet zodat zij er echt niets aan kon doen (...) en ja,zoals altijd probeer ik dit in goede banen te leiden. Iets met opvoeden ofzo. Het ontbijt gaat in slowmotion erin,terwijl er in turbovorm gepraat en gesjeesd wordt door de kamer. Tijdens die gesprekken neemt de spanning toe en toe en toe en toe. Ik -met mijn goede gedrag- gooi er nog een blikje extra opvoedsaus,regeltjes,uitleg,blabla over heen en ergens in mij dooft iets...Het kan zijn omdat de dames geen enkele sjoege geven op wat ik zeg of wat ik doe (waar is mijn autoriteit als ik het nodig ben??) of omdat ik een herhaling van gedrag zie van de laatste paar dagen/weken...ik kan precies uittekenen waar het strandt. Met een laatste poging tot rust "Sinterklaas,mag ik van u een paar oordopjes en oogkleppen? Dan kan ik wel rustig mijn koffie opdrinken..." wat ik zag verdrinken in een poel van "Laatmaars" dacht ik..."Zoek het uit!"
Ik heb me nergens meer mee bemoeit, de kibbelpartijen kwamen tot uitbarsting! Ik ga het niet mooier maken dan dat het is...er werd geschreeuwd,gehuild,gescholden,met deuren geslagen,met schoenen gegooid, met tanden gebeteten,geduwd,geschopt,gestampt...en ik dacht "Zoek het uit!"
Ik deed wat ik wilde doen,keek niet,bemiddelde niet,bemoeide niet,vermeed oogcontact en in het heetst van de strijd met 2 losgeslagen dames voerde ik de druk op.
Meiden het is 08.15 uur, over 3 tellen trek ik mijn jas aan en fiets naar school. Degene die klaar is kan mee,ben je niet klaar...zie maar hoe je er komt. Mijn leesgroepje wacht en ik wil daarvoor op tijd zijn. De jongste bond in, de oudste kwam in blinde paniek terecht "Mamaaaaaaaa,niet weheg gaaaaahaaaaan".
Uiteindelijk alledrie op de fiets naar school, heftig geemotioneerd en bokkig. Stukje "ervaringsgerichtonderwijs" daar leren ze het snelst van.Althans,dat hoop ik toch echt! Helemaal toen we halverwege ons fietstochtje richting school waren en de eerste bel al ging...paniek! Op de valreep zijn ze binnen,ze kijken niet blij...
Ik zet de leesspullen klaar om met mijn 4 jongens te gaan lezen. Daar komen ze aangerold en getuimeld,druk, opstandig,regels aftasten,uitdagen...2 waarschuwingen en 1 gerichte blik van Jo en zo mak als lammetjes zaten ze aan tafel. De rest van het half uurtje zat ik met 2 vingers in de neus te genieten van hun inzet en vorderingen. Kijk...ik kan het wel ;D! Nu thuis nog *proest*
Jo
Slaapkamer? Donker
Huis? Stil
Dekbed? Behaaglijk warm
Hubbie? Diepe rust
Wekker? NJE-NJE-NJE-NJE-NJE-NJE!!!
Okay,slome arm richting knopje,die hoor ik over 9 minuten wel weer en ik tuimel weg in een hazeslaapje...NJE-NJE-NJE!!! Nu al? Plop,door naar de volgende 9 minuten,nu in een iets lichter hazeslaapje,hubbie drijft ook langzaam boven naar bewustzijn NJE-NJE-NJE!!! Hij mrummelt nu al? Nog heel even...NJE-NJE-NJE-NJE!!! Volgens mij hebben we een Russische wekker: Njet!
Diepe zucht en slaapdronken kronkelt hubbie richting douche. Diepe zucht en ik sla het beddegoed van me af om mijn oefeningen te doen. De eerste setjes kunnen -godzijdank- op bed en ook nog met mijn ogen dicht: buikspieroefeningen,de rechte en de schuine. Dan bed opmaken,3 keer gapen en door naar mijn squads,planking,been uitsteekoefening (ja,ik verzin de namen niet,het werkt wel) en hoe lang kan ik boven de grond zweven met trillende spieren 3x 30 tellen. Als ik bijna klaar ben,is hubbie terug van het douchen en wakker. Het heeft nog steeds iets grappigs als ik in rare poses op de grond lig moeilijk te doen...;D
Door naar de douche...zalig! Op de terugweg de beide dames subtiel wakker maken (ochtendhumeurgevaar ligt op de loer!) en dan tot de ontdekking komen dat we aan de late kant zijn.
Klein tandje erbij. Hubbie is vertrokken na de nodige knuffels en kusjes,aan mij de zalige taak om het kroost gevoed en wel op school te krijgen.
Beiden hebben de bokkepruik op....ai! Dat betekent dat de oudste elke gelegenheid aanpakt om haar zusje op de kast te jagen en de jongste elke gelegenheid aanpakt om volledig uit haar plaat te gaan om zich te verdedigen. Een fijne ochtend dus. Natuurtalent die ik ben,ik voed op met 2 vingers in mijn neus. Geen centje pijn. De autoriteit stroomt me uit de porien,binnen 2 tellen zet ik neuzen de juiste kant op en laat het licht zien,waarna we met violenmuziek en zoete geurtjes vrolijk lachend met blinkend witte tanden harmonieus op de fiets naar school gaan. De wekker was al gegaan he?
Beide dames hadden een pracht van een donkere wolk boven hun hoofd hangen,versiert met een enkele bliksemflits. Het begon met kibbelen,elkaar de schuld geven van wat de ander doet zodat zij er echt niets aan kon doen (...) en ja,zoals altijd probeer ik dit in goede banen te leiden. Iets met opvoeden ofzo. Het ontbijt gaat in slowmotion erin,terwijl er in turbovorm gepraat en gesjeesd wordt door de kamer. Tijdens die gesprekken neemt de spanning toe en toe en toe en toe. Ik -met mijn goede gedrag- gooi er nog een blikje extra opvoedsaus,regeltjes,uitleg,blabla over heen en ergens in mij dooft iets...Het kan zijn omdat de dames geen enkele sjoege geven op wat ik zeg of wat ik doe (waar is mijn autoriteit als ik het nodig ben??) of omdat ik een herhaling van gedrag zie van de laatste paar dagen/weken...ik kan precies uittekenen waar het strandt. Met een laatste poging tot rust "Sinterklaas,mag ik van u een paar oordopjes en oogkleppen? Dan kan ik wel rustig mijn koffie opdrinken..." wat ik zag verdrinken in een poel van "Laatmaars" dacht ik..."Zoek het uit!"
Ik heb me nergens meer mee bemoeit, de kibbelpartijen kwamen tot uitbarsting! Ik ga het niet mooier maken dan dat het is...er werd geschreeuwd,gehuild,gescholden,met deuren geslagen,met schoenen gegooid, met tanden gebeteten,geduwd,geschopt,gestampt...en ik dacht "Zoek het uit!"
Ik deed wat ik wilde doen,keek niet,bemiddelde niet,bemoeide niet,vermeed oogcontact en in het heetst van de strijd met 2 losgeslagen dames voerde ik de druk op.
Meiden het is 08.15 uur, over 3 tellen trek ik mijn jas aan en fiets naar school. Degene die klaar is kan mee,ben je niet klaar...zie maar hoe je er komt. Mijn leesgroepje wacht en ik wil daarvoor op tijd zijn. De jongste bond in, de oudste kwam in blinde paniek terecht "Mamaaaaaaaa,niet weheg gaaaaahaaaaan".
Uiteindelijk alledrie op de fiets naar school, heftig geemotioneerd en bokkig. Stukje "ervaringsgerichtonderwijs" daar leren ze het snelst van.Althans,dat hoop ik toch echt! Helemaal toen we halverwege ons fietstochtje richting school waren en de eerste bel al ging...paniek! Op de valreep zijn ze binnen,ze kijken niet blij...
Ik zet de leesspullen klaar om met mijn 4 jongens te gaan lezen. Daar komen ze aangerold en getuimeld,druk, opstandig,regels aftasten,uitdagen...2 waarschuwingen en 1 gerichte blik van Jo en zo mak als lammetjes zaten ze aan tafel. De rest van het half uurtje zat ik met 2 vingers in de neus te genieten van hun inzet en vorderingen. Kijk...ik kan het wel ;D! Nu thuis nog *proest*
Jo
vrijdag 29 november 2013
Jo en gouden bogen
Happy Friday :)
Zoals beloofd...de uitslagen van week 2 uit GOK deel 2. Wat een spanning,wat een spanning.
Ik weet het al en ik schrijf nog steeds...wat een spanning,wat een spanning!
Gister de verjaardag van Uppergup en ze wilde ontzettend graag "uit eten" in het restaurant met de gouden bogen. Natuurlijk schat, doen we, jouw feestje,helemaal prima.
Het geval wil dat ik net die dag ongesteld ben geworden en ja...dan ben ik net even een tikkeltje anders op heel veel vlakken. Lekker emotioneel,heerlijke hormonale dipjes en bij vlagen een scheurende trek in scheurend niet fijn passende GOKeetdingetjes. Laat ik net de boodschappen voor het grote feest gedaan hebben (slik,slik,likkebaard) en de hele dag me keurig hebben gedragen, nu heb ik TREK!
Ik overweeg nog even mijn opties en besluit voor gemak te gaan. Ik doe gewoon een tonijnsalade,watertje en van mijn eigen fruitschaal een dikke, "vette" appel!! Hoe lekker? Nou,met de hormonale trek in de Mac met lekkere frietgeur en hamburgers,keek ik mijn kartonnen doosje in waar ik wat groens en bruins zag liggen.Een versierpoging met 5 maiskorrels,3 tomaatjes (en dan echt "tjes") en 3 verlegen zwarte olijven. Weg leuk doorzichtig bordje wat het nog een beetje opleukte,"donder dat gezonde spul maar in een bakkie...verkopen we toch nie" vertelde dit mij. En met het wegdoen van dat leuke doorzichtige bordje,hebben ze gelijk de portie gehalveerd...Dus...zit ik daar met mijn goede gedrag en grote trek heel blij te zijn dat ik mijn appel had meegenomen. Is trouwens wel lachen...gewoon een appel eten in de Mac, er werd stiekem gekeken "Wat doet die nou??" Dat vind ik dan wel weer humor :)
Maar Gokken is toch niet honger lijden? Precies! Dus toen we thuis waren hebben we/ze eerst een lekkere tompouce gehad bij de koffie om het 8e levensjaar te vieren. Eerlijk is eerlijk,dit was mijn allereerste verbijtmoment van GOK. En er was er 1 over die maar bleef staan....en staan...en staan...oeioeioeioeioei!! But I did it,jeej me :) Het weegmoment zat pontificaal in mijn hoofd en met meerdere mee-lezers,tja...ga ik mijzelf niet saboteren natuurlijk. Dat doe ik zaterdag...oeps,schreef ik
dat op?? 's Avonds filmpje,hapjes op tafel:worst,augurk,kippenborstfilet met groene olijventapenade,kortom lekker happen! Helemaal goed en helemaal toegestaan :)! Koel glas rose erbij,genietmoment!
And my result are:
Borst: - 0cm.
Taille: -1 cm.
Heup: -0.5 cm.
Gewicht: -0.6 kilo
Viel mij heel erg mee dat ik ondanks mijn "opgeblazenvochtvasthoudlijf" het lukt om de cm. eraf te plukken en...klein vreugdedribbeltje...ik ben onder de 100 kilo grens door: 99.9!
Waarom spannend? Nou,dit is sinds de start in augustus het laagst behaalde gewicht wat mijn draakje mij wilde laten zien en nu kan ik niet wachten op volgende week. Hormoontjes weer tot rust,just little old me again...zou het dan?? En zoniet...ik ben vele malen blijer met de centimeters dan met mijn draakje,die geloof ik zo langzamerhand wel,die steekt steeds hetzelfde verhaaltje af en dat klinkt als bla-bla-bla
En nu? Ontbijt en koffie!
Jo
Zoals beloofd...de uitslagen van week 2 uit GOK deel 2. Wat een spanning,wat een spanning.
Ik weet het al en ik schrijf nog steeds...wat een spanning,wat een spanning!
Gister de verjaardag van Uppergup en ze wilde ontzettend graag "uit eten" in het restaurant met de gouden bogen. Natuurlijk schat, doen we, jouw feestje,helemaal prima.
Het geval wil dat ik net die dag ongesteld ben geworden en ja...dan ben ik net even een tikkeltje anders op heel veel vlakken. Lekker emotioneel,heerlijke hormonale dipjes en bij vlagen een scheurende trek in scheurend niet fijn passende GOKeetdingetjes. Laat ik net de boodschappen voor het grote feest gedaan hebben (slik,slik,likkebaard) en de hele dag me keurig hebben gedragen, nu heb ik TREK!
Ik overweeg nog even mijn opties en besluit voor gemak te gaan. Ik doe gewoon een tonijnsalade,watertje en van mijn eigen fruitschaal een dikke, "vette" appel!! Hoe lekker? Nou,met de hormonale trek in de Mac met lekkere frietgeur en hamburgers,keek ik mijn kartonnen doosje in waar ik wat groens en bruins zag liggen.Een versierpoging met 5 maiskorrels,3 tomaatjes (en dan echt "tjes") en 3 verlegen zwarte olijven. Weg leuk doorzichtig bordje wat het nog een beetje opleukte,"donder dat gezonde spul maar in een bakkie...verkopen we toch nie" vertelde dit mij. En met het wegdoen van dat leuke doorzichtige bordje,hebben ze gelijk de portie gehalveerd...Dus...zit ik daar met mijn goede gedrag en grote trek heel blij te zijn dat ik mijn appel had meegenomen. Is trouwens wel lachen...gewoon een appel eten in de Mac, er werd stiekem gekeken "Wat doet die nou??" Dat vind ik dan wel weer humor :)
Maar Gokken is toch niet honger lijden? Precies! Dus toen we thuis waren hebben we/ze eerst een lekkere tompouce gehad bij de koffie om het 8e levensjaar te vieren. Eerlijk is eerlijk,dit was mijn allereerste verbijtmoment van GOK. En er was er 1 over die maar bleef staan....en staan...en staan...oeioeioeioeioei!! But I did it,jeej me :) Het weegmoment zat pontificaal in mijn hoofd en met meerdere mee-lezers,tja...ga ik mijzelf niet saboteren natuurlijk. Dat doe ik zaterdag...oeps,schreef ik
dat op?? 's Avonds filmpje,hapjes op tafel:worst,augurk,kippenborstfilet met groene olijventapenade,kortom lekker happen! Helemaal goed en helemaal toegestaan :)! Koel glas rose erbij,genietmoment!
And my result are:
Borst: - 0cm.
Taille: -1 cm.
Heup: -0.5 cm.
Gewicht: -0.6 kilo
Viel mij heel erg mee dat ik ondanks mijn "opgeblazenvochtvasthoudlijf" het lukt om de cm. eraf te plukken en...klein vreugdedribbeltje...ik ben onder de 100 kilo grens door: 99.9!
Waarom spannend? Nou,dit is sinds de start in augustus het laagst behaalde gewicht wat mijn draakje mij wilde laten zien en nu kan ik niet wachten op volgende week. Hormoontjes weer tot rust,just little old me again...zou het dan?? En zoniet...ik ben vele malen blijer met de centimeters dan met mijn draakje,die geloof ik zo langzamerhand wel,die steekt steeds hetzelfde verhaaltje af en dat klinkt als bla-bla-bla
En nu? Ontbijt en koffie!
Jo
donderdag 28 november 2013
Jo en jarig
Vandaag is het precies 8 jaar geleden dat onze Uppergup geboren werd.
Vandaag is het precies 8 jaar geleden dat ik moeder werd.
Vandaag is het precies 8 jaar geleden dat ons gezin geboren werd.
Vandaag is het precies 8 jaar geleden dat ik wij werd.
Vandaag is het precies 8 jaar geleden dat ik kwetsbaar met kracht leerde combineren.
Vandaag is het precies 8 jaar geleden dat ik koos met hart&liefde&lef voor ons gezin.
Vandaag is het precies 8 jaar geleden dat ik echt leef!
Lief meisje,
Exact 6 maanden na mama's verjaardag, koos jij je dag om er te zijn.
Je krachtige karakter toonde je al in mijn buik. Linksom? Dan rechtsom!
Nooit op commando,kon jij je draai geven om het op jouw manier te doen,dan deed je dit.
De stagiaire die probeerde jou te voelen en mijn buik en jou voorzichtig vastpakte,kreeg al vlot te horen van de verloskundige dat ze door moest pakken...ook in de buik spelen de kinderen op en uit ;)!
Als papa opgetrommeld werd door mij om je te voelen trappelen en vlinderen,hield je je stil op het moment dat hij zijn hand op je legde. Vertrok de hand? Uppergup kwam wederom in beweging.
Je kwam niet op tijd...sterker...je kwam niet! Je werd gehaald,in het ziekenhuis nadat je 2 weken de tijd had gehad om uit jezelf te komen. Je zat lekker,waarom de drukte en de moeite? Alle foefjes in het boek en van de verloskundige toegepast...nee hoor! De doktoren grepen in...aan het infuus met weeenopwekkers! Met een gevaarlijke dip rond het middaguur waarbij de gyneacoloog werd opgetrommeld en er extra vruchtwater werd toegediend, was je veilig. De laatste uurtjes was jij er zelf klaar mee...de laatste 3 cm. ontsluiting gooide je binnen een minuutje open,je was er klaar voor en dan is er geen houden meer aan! 15.05 uur werd je geboren...54 cm. lang, 4055 gram met de navelstreng om je kleine nekje en ondergepoept. Wij bleven een nachtje ter controle en toen door naar ons prachtig versierde huis...welkom thuis :)
Vanmorgen stond je op uit je bed, plukte Doerak vanaf de hal en hij werd als een sjaal om je nek geworpen. Je knuffelmaatje voor je hele scala aan emoties,samen met hem (en je zusje) ben je sterk. Papa,mama,Troelawupwup zongen uit volle borst en jij? Je sprong snel bij mij op schoot,je warme armen om mijn nek en twee stralende ogen keken blij de wereld in. Je kan af en toe nog zo lekker in me wegkruipen <3. Jouw dag,meis en wat staat de tijd je goed. Elke dag een beetje mooier,een beetje verder,zowel van binnen als van buiten.
Je krachtige karakter is tot op de dag van vandaag (gelukkig!) nog steeds aanwezig. Ik heb altijd geroepen dat ik graag kinderen met pit wilde hebben...en die wens is tot 2 maal toe in vervulling gegaan. Be careful what you wish for ;)! Ik begrijp de uitspraak beter nu ik het zelf ondervind. Het is niet altijd makkelijk om ons kind te begeleiden wat wars is van regels en een compleet eigen-wijsheid en eigenzinnigheid heeft,gecombineerd met hooggevoeligheid. Ken nu de overtreffende trap van moe...moeder,gevolgd door moest. Wij kunnen in elkaar het diepste en het hoogste halen,veilig in onze onvoorwaardelijke liefde.
Jij bent zoveel...dat het niet eens in woorden te vangen is! De mooie eigenschappen en de minder mooie gecombineerd,elke dag zoekend naar jouw balans. Zodra ik een woord aan je ophang,schiet je door naar een nieuwe kant van jezelf. Je vlindert door jezelf en door het leven en neemt ons mee in dit prachtige proces. Wij proberen je dingen bij te brengen,te leren en te ervaren en jij doet exact hetzelfde bij ons ;). Hoe prachtig!
Ik hou van jou is te zwak uitgedrukt,je zit in mijn hart en ziel, in mijn hoofd en in mijn lijf,verweven in elke cel...De navelstreng knipte je vader door,de miljoenen onzichtbare lijntjes blijven. Wij horen bij elkaar. Ik ben enorm trots dat ik je moeder mag zijn en zorg mag dragen voor ons gezin...een hele dikke kus en nu? Taartjes eten en feestjes vieren!!
Jo
Vandaag is het precies 8 jaar geleden dat ik moeder werd.
Vandaag is het precies 8 jaar geleden dat ons gezin geboren werd.
Vandaag is het precies 8 jaar geleden dat ik wij werd.
Vandaag is het precies 8 jaar geleden dat ik kwetsbaar met kracht leerde combineren.
Vandaag is het precies 8 jaar geleden dat ik koos met hart&liefde&lef voor ons gezin.
Vandaag is het precies 8 jaar geleden dat ik echt leef!
Lief meisje,
Exact 6 maanden na mama's verjaardag, koos jij je dag om er te zijn.
Je krachtige karakter toonde je al in mijn buik. Linksom? Dan rechtsom!
Nooit op commando,kon jij je draai geven om het op jouw manier te doen,dan deed je dit.
De stagiaire die probeerde jou te voelen en mijn buik en jou voorzichtig vastpakte,kreeg al vlot te horen van de verloskundige dat ze door moest pakken...ook in de buik spelen de kinderen op en uit ;)!
Als papa opgetrommeld werd door mij om je te voelen trappelen en vlinderen,hield je je stil op het moment dat hij zijn hand op je legde. Vertrok de hand? Uppergup kwam wederom in beweging.
Je kwam niet op tijd...sterker...je kwam niet! Je werd gehaald,in het ziekenhuis nadat je 2 weken de tijd had gehad om uit jezelf te komen. Je zat lekker,waarom de drukte en de moeite? Alle foefjes in het boek en van de verloskundige toegepast...nee hoor! De doktoren grepen in...aan het infuus met weeenopwekkers! Met een gevaarlijke dip rond het middaguur waarbij de gyneacoloog werd opgetrommeld en er extra vruchtwater werd toegediend, was je veilig. De laatste uurtjes was jij er zelf klaar mee...de laatste 3 cm. ontsluiting gooide je binnen een minuutje open,je was er klaar voor en dan is er geen houden meer aan! 15.05 uur werd je geboren...54 cm. lang, 4055 gram met de navelstreng om je kleine nekje en ondergepoept. Wij bleven een nachtje ter controle en toen door naar ons prachtig versierde huis...welkom thuis :)
Vanmorgen stond je op uit je bed, plukte Doerak vanaf de hal en hij werd als een sjaal om je nek geworpen. Je knuffelmaatje voor je hele scala aan emoties,samen met hem (en je zusje) ben je sterk. Papa,mama,Troelawupwup zongen uit volle borst en jij? Je sprong snel bij mij op schoot,je warme armen om mijn nek en twee stralende ogen keken blij de wereld in. Je kan af en toe nog zo lekker in me wegkruipen <3. Jouw dag,meis en wat staat de tijd je goed. Elke dag een beetje mooier,een beetje verder,zowel van binnen als van buiten.
Je krachtige karakter is tot op de dag van vandaag (gelukkig!) nog steeds aanwezig. Ik heb altijd geroepen dat ik graag kinderen met pit wilde hebben...en die wens is tot 2 maal toe in vervulling gegaan. Be careful what you wish for ;)! Ik begrijp de uitspraak beter nu ik het zelf ondervind. Het is niet altijd makkelijk om ons kind te begeleiden wat wars is van regels en een compleet eigen-wijsheid en eigenzinnigheid heeft,gecombineerd met hooggevoeligheid. Ken nu de overtreffende trap van moe...moeder,gevolgd door moest. Wij kunnen in elkaar het diepste en het hoogste halen,veilig in onze onvoorwaardelijke liefde.
Jij bent zoveel...dat het niet eens in woorden te vangen is! De mooie eigenschappen en de minder mooie gecombineerd,elke dag zoekend naar jouw balans. Zodra ik een woord aan je ophang,schiet je door naar een nieuwe kant van jezelf. Je vlindert door jezelf en door het leven en neemt ons mee in dit prachtige proces. Wij proberen je dingen bij te brengen,te leren en te ervaren en jij doet exact hetzelfde bij ons ;). Hoe prachtig!
Ik hou van jou is te zwak uitgedrukt,je zit in mijn hart en ziel, in mijn hoofd en in mijn lijf,verweven in elke cel...De navelstreng knipte je vader door,de miljoenen onzichtbare lijntjes blijven. Wij horen bij elkaar. Ik ben enorm trots dat ik je moeder mag zijn en zorg mag dragen voor ons gezin...een hele dikke kus en nu? Taartjes eten en feestjes vieren!!
Jo
dinsdag 26 november 2013
Jo en staatsloterij
Het gaat heel slecht met ons land. Echt, het gaat niet goed en als we niet uitkijken dan donderen we met zijn allen om. Zo slecht is het inmiddels al. De banen gaan verloren, werkeloze mensen komen niet meer aan het werk,de hypotheek kan niet meer afgelost worden,het is schuld op schuld op schuld.
Het is heel erg donker in Nederland, alle lichtpuntjes zijn verdwenen. En dat is niet goed,daar krijg je mensen van die azijn gaan plassen, met verzuurde bloemkooltjes in hun hersenpan met riekende ideeen die daaruit voortvloeien. Vele kleine moppertjes maken een grote discussie die niet bepaald effectief,opbouwend,constructief of positief te noemen is.
Wat voorbeelden? Het geneuzel rondom Sinterklaas en Zwarte Piet,oudere mensen in 24 uurs luiers laten zitten,gevangenissen sluiten met een uitstekend (en bewezen werkend) resocialisatieprogramma om vervolgens in het Westen een nieuwe te bouwen, mantelzorg af te dwingen en tegelijkertijd flink bezuinigen op de hulpverlening voor psychiatrische mensen, graaiculturen van (wederom) de banken en de verzekeraars die na hun eerste beste tik over de vingers gewoon doordoen met een uitgestreken gezicht, volkszangers die met een groot gage ingezet worden om de eenzaamheid van ouderen onder de aandacht te brengen (en het werkt!),het uitdijen van de voedselbanken,hulpverlenersinstanties die niet ingrijpen daar waar kan/moet en problemen creeeren waar ze niet zijn,etc.,etc.
Nieuws,kranten,internetberichten,pffff het is allemaal kommer en kwel! De ene aanslag na de andere, hongerende kindertjes,zieke papa's en mama's,geen huizen,geen bezittingen, wel natuurrampen en geweld (grof geweld!!)vanuit de overheid en dictators die niet aangepakt kunnen worden want...nou ja...dat gaat wel ten koste van onze centjes? Aan wie verkopen we anders onze wapens en exportproducten, wie is anders ons "vriendje" om mee te chanteren of onder druk te zetten in gesprek met een andere grootmacht??
En ooo nou luisteren ze ook nog eens af en klapt er iemand uit de school en vertelt wat de geheime diensten allemaal uitspoken...errug!! Modder gooien heen en weer, het vertrouwen is weg! Het wat? Nee echt,hadden jullie vertrouwen dan?
Vervolgens worden er grote hulpacties opgezet,mensen proberen elkaar te helpen uit de enorme puinzooien die zijn ontstaan. Alleen staan er op sommige plekken weer die mensen die zo zuur plassen en zo zuur denken...hun IQ is hoog,hun EQ laag...zakken en zakken en zakken worden gevuld met goederen en geld wat niet voor hen bedoeld is of nodig hebben. Mensen willen niet meer geven,het blijft aan de strijkstok hangen...toch? Verbazingwekkend vond ik wel dat in de ene grote hulpactie (giro 555 voor de Filipijnen) aandacht gevraagd werd voor de mensen uit Sirie (giro 999).
En dat de druk tot doneren hoog opgevoerd wordt, het is al bijna moeten. Geen donatie? Eigenlijk moet je je dan diep schamen! Doneer je wel? Schreeuw het van de daken,samen met de hoogte van het bedrag en liefst met (bedrijfs)naam duidelijk in beeld zodat iedereen kan vernemen hoe goed en zuiver je bent.
Ik zet 2 ellebogen op de tafel,spreid mijn vingers,laat mijn hoofd erin glijden en tegen beter weten in zie mooie lichtpunten voorbij komen!Ik zie ware heldendaden van "gewone" mensen die "ongewone" acties uitvoeren om een ander -meestal onbekende- te helpen. Zonder daar iets voor terug te verlangen,ze doen om te helpen...punt! Ze redden levens,delen lichtpuntjes uit en hoeven daar geen eigen spotlight voor.
In Nederland is een meneer die in de Staatsloterij twee-en-een-half-miljoen euro heeft gewonnen. Fantastisch,wat een geld,heerlijk voor hem. Hij is naar de voedselbank in Utrecht gegaan. Samen met de vrijwilligers heeft hij ervoor gezorgd dat de kinderen tot en met 17 jaar een Sinterklaaskado mogen ontvangen. Kinderen tot 12 jaar mogen voor 150 euro uitzoeken,kinderen tot en met 17 jaar mogen een laptop ontvangen. Op kosten van deze meneer, die anoniem wenst te blijven, krijgen honderden kinderen een fijne feestmaand! Top!
Mensen die voorbij hun ego en materialisme stappen om goed te doen en goed te zijn,zonder dat hier iets voor terug verlangd wordt. Niet bewust en niet onbewust. Helpen zit niet in het geven van geld,het is oprecht geven met je hart. Dit kan van alles zijn, een woord,een gebaar,een boodschappentasje,een plek aan je eettafel,een glimlach,een knipoog,een muntje doorgeven of een parkeerkaartje,een donatie,een...tja vul maar in. En ben je even niet bij machte om dit te doen,dan hoeft het niet. Ten alle tijde mogen,nooit moeten. Doe wat goed bij jou past en ik doe wat goed bij mij past...oprecht,gemeend en in de schaduw van de spotlight ;)
Jo
Het is heel erg donker in Nederland, alle lichtpuntjes zijn verdwenen. En dat is niet goed,daar krijg je mensen van die azijn gaan plassen, met verzuurde bloemkooltjes in hun hersenpan met riekende ideeen die daaruit voortvloeien. Vele kleine moppertjes maken een grote discussie die niet bepaald effectief,opbouwend,constructief of positief te noemen is.
Wat voorbeelden? Het geneuzel rondom Sinterklaas en Zwarte Piet,oudere mensen in 24 uurs luiers laten zitten,gevangenissen sluiten met een uitstekend (en bewezen werkend) resocialisatieprogramma om vervolgens in het Westen een nieuwe te bouwen, mantelzorg af te dwingen en tegelijkertijd flink bezuinigen op de hulpverlening voor psychiatrische mensen, graaiculturen van (wederom) de banken en de verzekeraars die na hun eerste beste tik over de vingers gewoon doordoen met een uitgestreken gezicht, volkszangers die met een groot gage ingezet worden om de eenzaamheid van ouderen onder de aandacht te brengen (en het werkt!),het uitdijen van de voedselbanken,hulpverlenersinstanties die niet ingrijpen daar waar kan/moet en problemen creeeren waar ze niet zijn,etc.,etc.
Nieuws,kranten,internetberichten,pffff het is allemaal kommer en kwel! De ene aanslag na de andere, hongerende kindertjes,zieke papa's en mama's,geen huizen,geen bezittingen, wel natuurrampen en geweld (grof geweld!!)vanuit de overheid en dictators die niet aangepakt kunnen worden want...nou ja...dat gaat wel ten koste van onze centjes? Aan wie verkopen we anders onze wapens en exportproducten, wie is anders ons "vriendje" om mee te chanteren of onder druk te zetten in gesprek met een andere grootmacht??
En ooo nou luisteren ze ook nog eens af en klapt er iemand uit de school en vertelt wat de geheime diensten allemaal uitspoken...errug!! Modder gooien heen en weer, het vertrouwen is weg! Het wat? Nee echt,hadden jullie vertrouwen dan?
Vervolgens worden er grote hulpacties opgezet,mensen proberen elkaar te helpen uit de enorme puinzooien die zijn ontstaan. Alleen staan er op sommige plekken weer die mensen die zo zuur plassen en zo zuur denken...hun IQ is hoog,hun EQ laag...zakken en zakken en zakken worden gevuld met goederen en geld wat niet voor hen bedoeld is of nodig hebben. Mensen willen niet meer geven,het blijft aan de strijkstok hangen...toch? Verbazingwekkend vond ik wel dat in de ene grote hulpactie (giro 555 voor de Filipijnen) aandacht gevraagd werd voor de mensen uit Sirie (giro 999).
En dat de druk tot doneren hoog opgevoerd wordt, het is al bijna moeten. Geen donatie? Eigenlijk moet je je dan diep schamen! Doneer je wel? Schreeuw het van de daken,samen met de hoogte van het bedrag en liefst met (bedrijfs)naam duidelijk in beeld zodat iedereen kan vernemen hoe goed en zuiver je bent.
Ik zet 2 ellebogen op de tafel,spreid mijn vingers,laat mijn hoofd erin glijden en tegen beter weten in zie mooie lichtpunten voorbij komen!Ik zie ware heldendaden van "gewone" mensen die "ongewone" acties uitvoeren om een ander -meestal onbekende- te helpen. Zonder daar iets voor terug te verlangen,ze doen om te helpen...punt! Ze redden levens,delen lichtpuntjes uit en hoeven daar geen eigen spotlight voor.
In Nederland is een meneer die in de Staatsloterij twee-en-een-half-miljoen euro heeft gewonnen. Fantastisch,wat een geld,heerlijk voor hem. Hij is naar de voedselbank in Utrecht gegaan. Samen met de vrijwilligers heeft hij ervoor gezorgd dat de kinderen tot en met 17 jaar een Sinterklaaskado mogen ontvangen. Kinderen tot 12 jaar mogen voor 150 euro uitzoeken,kinderen tot en met 17 jaar mogen een laptop ontvangen. Op kosten van deze meneer, die anoniem wenst te blijven, krijgen honderden kinderen een fijne feestmaand! Top!
Mensen die voorbij hun ego en materialisme stappen om goed te doen en goed te zijn,zonder dat hier iets voor terug verlangd wordt. Niet bewust en niet onbewust. Helpen zit niet in het geven van geld,het is oprecht geven met je hart. Dit kan van alles zijn, een woord,een gebaar,een boodschappentasje,een plek aan je eettafel,een glimlach,een knipoog,een muntje doorgeven of een parkeerkaartje,een donatie,een...tja vul maar in. En ben je even niet bij machte om dit te doen,dan hoeft het niet. Ten alle tijde mogen,nooit moeten. Doe wat goed bij jou past en ik doe wat goed bij mij past...oprecht,gemeend en in de schaduw van de spotlight ;)
Jo
maandag 25 november 2013
Jo en prioriteiten
Aaaaah,nee he? Heb ik je echt een hele week laten wachten op een berichtje van mijn kant?
En het grappige is...er gaat geen dag voorbij of er borrelt een idee op waarvan ik denk: "Top! Daar kan ik behoorlijk mee uit de voeten en nog een paar mooie glijers aan mee geven ook!"
Ik heb dan al een binnenpretje,tot het volgende zich voor doet,met nog een en nog een en nog een.
Ik heb weer van alles leuks en nieuws meegemaakt en ik wil je daar dolgraag van op de hoogte brengen,maar ja...ik zit in de eerder beschreven "sjees"periode ;)
Ik schiet van de ene leuke situatie in de andere,krijg fantastische uitspraken in mijn schoot geworpen,heb een eigen gedachtespinsel die gelezen wil worden,ondertussen schrijf ik dagelijks binnen een besloten forum mijn menuutje op om zo eindelijk mijn gewichtsbarriere te doorbreken,nou tel daar die ene meneer bij op met zijn prachtige vintagelook jurk en bijpassend juwelenlijn (beetje groot naar mijn smaak,zo'n broche ter grootte van een hele Sinterklaas+mijter) en zijn zwarte posse,lootjes trekken,surprises maken (o...laat ik daar eens wat over schrijven,mijn e-nor-me freubeltalent!) en dan onze prachtige,prachtige dame die bijijijijijijijijijijijijnnnnnnaaaaaaa
jarig is en al sinds vorig jaar de nachtjes aan het aftellen is...kortom,kunt u sjezen? Sjeest u maar mee ;)
Zwaar geval van prioriteiten stellen. Je hoort mij niet zeggen dat ik het druk heb,want dat kan niet. Jij hoort mijn stem niet. En ook al hoor je mijn stem wel,dan komt het niet over mijn lippen. Het woordje druk wordt in veel situaties gebruikt als excuus of manier om medeleven te kweken of andere beweegreden mee te maskeren. Er is veel te doen...ja,dat is altijd zo. Het is een kwestie van prioriteiten stellen. Wat vind ik belangrijk genoeg om mijn tijd en energie in te steken? Multitasken is ook zo'n mooie. Het gaat dan zo lekker snel en je houdt tijd over. In mijn geval levert het niet het flitsende resultaat op...als ik erover nadenk,doe ik veel dingen vlot achter elkaar en deze kunnen een beetje overlappen,maar echt 3 dingen tegelijk doen? Voorlezen,aardappels schillen en de deur open doen? Ramen lappen,koffie drinken en bellen? Feestje organiseren,luisteren naar kids avonturen en schrijven? Ik kan het niet tegelijk...maar goed,ik drijf af. Prioriteiten.
Allereerst de resulaten van GOK part 2...the sequal :)
Heel blij dat het extra gewicht en de extra centimeters die mij in drie weken aanvlogen en bleven plakken weer vertrokken zijn. Ik zit nu nog in hetzelfde stramien. Gewicht blijft min of meer hetzelfde,de cm. smelten weg. Afgelopen vrijdag heb ik mijn weeg/meetmoment gedaan and my results are:
Borst: -6 cm.
Taille: - 9 cm.
Heup: -8 cm.
Gewicht: -1.3 kilo (tja,die snap ik ook niet :O)
Ik eet sinds 12 november volgens strakkere richtlijnen,wat inhoudt alle maaltijden koolhydraatarm en alleen in mijn GOKuurtje mag ik fruit...en af en toe chocola. Verder geen melkproducten,andere en meer vitamines,elke dag bewegen (biechtmomentje:die gaat nog niet zoals ik wil/doe) en er verandert weer genoeg. Vergt voldoende denkwerk en aandacht om de lekkere dingen klaar te maken onder strikt meelezende ogen en...het lukt. Wat niet lukt is om 1 maaltijd klaar te maken. Sinds een kleine 2 weken maak ik 2 maaltijden klaar. Een voor de happy family en een voor Jo. Er zijn voldoende raakvlakken dus dat zit snor en koken met voorraadjes aanleggen heeft voordeel! Het is arbeidsintensiever,vergt (nog) meer denkwerk en organisatie maarrrrr...is te doen. Neemt niet weg dat ik straks blij ben als ik weer gewoon met de pot mee kan eten. Stukjes kaas,een beetje boter of een bord pasta? Ja,ik mis ze wel eventjes. Het zijn vaak net de smaakmakers. En tegelijkertijd sta ik versteld van mijn eigen creativiteit (lees: gooi maar in de pan en probeer uit) en de smakelijke dingen die ik eet. Is toch ook wat? Heb ik nog niks om tegen aan te schoppen en es even te sjaggerijnen,leuk optimist zijn!
Lichamelijk geen honger, tussen de oren af en toe wel. Zin in lekkere dingen en als ik mijn fantasie laat gaan wat ik graag zou willen eten? Kom ik voor het grootste deel uit in de GOKproof hapjes.
Moet nie gekker worden nie ;) Wel de varianten met room en kaas en vlees en zo af en toe een chipje of chocola...en die mag gewoon,yes! En het allerlekkerste van dit moment?? Griekse Yoghurt met banaan, notencruesli (eigen gemaakte ) erover heen en aftoeven met honing. Zo,even mijn kin afdrogen..alleen het opschrijven ervan doet me watertanden en kwijlen,zo lekker!
Aanstaande vrijdag ga ik mijn uitdaging weer aan en sta ik op mijn draakje. Bij deze beloof ik:Hier zal de primeur te komen staan!
Nu duik ik weer onder in het voorbereiden van een kinderfeestje, pas ik TLC toe bij een ietwat zieke bijna jarige dochter, bestrijd ik de opkomende exzeem van de nog lang niet jarige dochter,schrijf ik me door het dolle op verschillende sites (hey,ook maar eens prioriteiten stellen geloof ik) en dan zit ik me te bedenken dat ik je nog niets,maar dan ook niets verteld heb over afgelopen week. Okay,die komt er ook aan maar nu eerst....prioriteiten stellen :D
Hallo hubbie,hallo qualitytime!
Jo
En het grappige is...er gaat geen dag voorbij of er borrelt een idee op waarvan ik denk: "Top! Daar kan ik behoorlijk mee uit de voeten en nog een paar mooie glijers aan mee geven ook!"
Ik heb dan al een binnenpretje,tot het volgende zich voor doet,met nog een en nog een en nog een.
Ik heb weer van alles leuks en nieuws meegemaakt en ik wil je daar dolgraag van op de hoogte brengen,maar ja...ik zit in de eerder beschreven "sjees"periode ;)
Ik schiet van de ene leuke situatie in de andere,krijg fantastische uitspraken in mijn schoot geworpen,heb een eigen gedachtespinsel die gelezen wil worden,ondertussen schrijf ik dagelijks binnen een besloten forum mijn menuutje op om zo eindelijk mijn gewichtsbarriere te doorbreken,nou tel daar die ene meneer bij op met zijn prachtige vintagelook jurk en bijpassend juwelenlijn (beetje groot naar mijn smaak,zo'n broche ter grootte van een hele Sinterklaas+mijter) en zijn zwarte posse,lootjes trekken,surprises maken (o...laat ik daar eens wat over schrijven,mijn e-nor-me freubeltalent!) en dan onze prachtige,prachtige dame die bijijijijijijijijijijijijnnnnnnaaaaaaa
jarig is en al sinds vorig jaar de nachtjes aan het aftellen is...kortom,kunt u sjezen? Sjeest u maar mee ;)
Zwaar geval van prioriteiten stellen. Je hoort mij niet zeggen dat ik het druk heb,want dat kan niet. Jij hoort mijn stem niet. En ook al hoor je mijn stem wel,dan komt het niet over mijn lippen. Het woordje druk wordt in veel situaties gebruikt als excuus of manier om medeleven te kweken of andere beweegreden mee te maskeren. Er is veel te doen...ja,dat is altijd zo. Het is een kwestie van prioriteiten stellen. Wat vind ik belangrijk genoeg om mijn tijd en energie in te steken? Multitasken is ook zo'n mooie. Het gaat dan zo lekker snel en je houdt tijd over. In mijn geval levert het niet het flitsende resultaat op...als ik erover nadenk,doe ik veel dingen vlot achter elkaar en deze kunnen een beetje overlappen,maar echt 3 dingen tegelijk doen? Voorlezen,aardappels schillen en de deur open doen? Ramen lappen,koffie drinken en bellen? Feestje organiseren,luisteren naar kids avonturen en schrijven? Ik kan het niet tegelijk...maar goed,ik drijf af. Prioriteiten.
Allereerst de resulaten van GOK part 2...the sequal :)
Heel blij dat het extra gewicht en de extra centimeters die mij in drie weken aanvlogen en bleven plakken weer vertrokken zijn. Ik zit nu nog in hetzelfde stramien. Gewicht blijft min of meer hetzelfde,de cm. smelten weg. Afgelopen vrijdag heb ik mijn weeg/meetmoment gedaan and my results are:
Borst: -6 cm.
Taille: - 9 cm.
Heup: -8 cm.
Gewicht: -1.3 kilo (tja,die snap ik ook niet :O)
Ik eet sinds 12 november volgens strakkere richtlijnen,wat inhoudt alle maaltijden koolhydraatarm en alleen in mijn GOKuurtje mag ik fruit...en af en toe chocola. Verder geen melkproducten,andere en meer vitamines,elke dag bewegen (biechtmomentje:die gaat nog niet zoals ik wil/doe) en er verandert weer genoeg. Vergt voldoende denkwerk en aandacht om de lekkere dingen klaar te maken onder strikt meelezende ogen en...het lukt. Wat niet lukt is om 1 maaltijd klaar te maken. Sinds een kleine 2 weken maak ik 2 maaltijden klaar. Een voor de happy family en een voor Jo. Er zijn voldoende raakvlakken dus dat zit snor en koken met voorraadjes aanleggen heeft voordeel! Het is arbeidsintensiever,vergt (nog) meer denkwerk en organisatie maarrrrr...is te doen. Neemt niet weg dat ik straks blij ben als ik weer gewoon met de pot mee kan eten. Stukjes kaas,een beetje boter of een bord pasta? Ja,ik mis ze wel eventjes. Het zijn vaak net de smaakmakers. En tegelijkertijd sta ik versteld van mijn eigen creativiteit (lees: gooi maar in de pan en probeer uit) en de smakelijke dingen die ik eet. Is toch ook wat? Heb ik nog niks om tegen aan te schoppen en es even te sjaggerijnen,leuk optimist zijn!
Lichamelijk geen honger, tussen de oren af en toe wel. Zin in lekkere dingen en als ik mijn fantasie laat gaan wat ik graag zou willen eten? Kom ik voor het grootste deel uit in de GOKproof hapjes.
Moet nie gekker worden nie ;) Wel de varianten met room en kaas en vlees en zo af en toe een chipje of chocola...en die mag gewoon,yes! En het allerlekkerste van dit moment?? Griekse Yoghurt met banaan, notencruesli (eigen gemaakte ) erover heen en aftoeven met honing. Zo,even mijn kin afdrogen..alleen het opschrijven ervan doet me watertanden en kwijlen,zo lekker!
Aanstaande vrijdag ga ik mijn uitdaging weer aan en sta ik op mijn draakje. Bij deze beloof ik:Hier zal de primeur te komen staan!
Nu duik ik weer onder in het voorbereiden van een kinderfeestje, pas ik TLC toe bij een ietwat zieke bijna jarige dochter, bestrijd ik de opkomende exzeem van de nog lang niet jarige dochter,schrijf ik me door het dolle op verschillende sites (hey,ook maar eens prioriteiten stellen geloof ik) en dan zit ik me te bedenken dat ik je nog niets,maar dan ook niets verteld heb over afgelopen week. Okay,die komt er ook aan maar nu eerst....prioriteiten stellen :D
Hallo hubbie,hallo qualitytime!
Jo
dinsdag 19 november 2013
Jo en het O-woord
Borrel,borrel,kook,kook,borrel,zennnn,ik zeg ZENNNNNNN!Tot tien tellen...ach,laat ook maar.
Ik doe het Jo-style: schrijf op en leg neer.
Een paar weken geleden kreeg ik een oproepje van de jeugdverpleegkundige n.a.v. de screening in groep 2. Deze was op 30 mei en mijn blije Troelawupwup liet een keurig meegegeven briefje zien waarop niets afwijkends te zien was of vermeld.
Voor eventuele vragen (Jazeker! Waar gaat dit over? Alles is goed en toch een oproep?) kon ik met het hoofdkantoor bellen in de hoofdstad van onze prachtige provincie. Prima,doen we dat. De telefoniste staat me te woord en zegt "Ik probeer u door te verbinden..." Er wordt niet opgenomen,mijn belletje komt tot drie keer toe terug bij de centrale telefoniste die ondertussen van de kook raakt omdat het niet lukt "Zo gaat het de hele dag al mevrouw en ze nemen niet op en het komt steeds terug...Kunt u misschien anders vanmiddag even terugbellen?" Zo belangrijk is het nou ook weer niet en ja...bellen is ook een hele kunst. Ik snap dat dit lastig is...zonde van mijn tijd,hoor de reden later wel.
Op Troelawupwups contactavond aangekaart dat ze onder schooltijd opgeroepen is en of ik haar kan meenemen. Onderzoek neemt een half uurtje in beslag. Natuurlijk geen probleem, de juffen zijn samen verbaasd...is er iets niet goed dan? Van onze screening hier op school? Goh,vreemd....
Troeltje opgehaald en voor de zoveelste keer vraagt ze waarom ze heen moet en voor de zoveelste keer antwoord ik dat ik het niet weet maar het straks zullen horen. We nemen plaats aan de wachttafel nadat we ons gemeld hebben. Troelawupwup heerlijk aan het spelen,ik lees wat rond in de vacaturemap voor vrijwilligerswerk...zitten leuke klusjes tussen trouwens :)
Plots staat er een vrouw in de ruimte en vraagt of ik voor haar kom. Geen idee,ik weet niet wie u bent. Als u mevr. ***** bent,dan ja,dan komen we voor u. Ik had goed gegokt en we lopen achter haar aan. Ondertussen stelt ze de ene vraag na de andere aan Troelawupwup,onze gezinssituatie wordt verkregen via Troelawupwup en bij binnenkomst zit ze aan haar oorbellen,haar ketting en is zeer direct in haar contact naar mijn meisje,inclusief veel aanraken.
Had ik al eens verteld dat onze jongste daar niet tegen kan? Zij houdt niet van de spotlight en als vreemden met haar omgaan alsof ze haar van kleins af aan kennen,klapt ze dicht.
Vervolgens klapt ze haar laptop open,mompelt iets over "even kijken waarom u hier bent" waarop ik inhaak "Ja,daar ben ik ook nieuwsgierig naar." "Weet u dat dan niet?" Nee, er is geen tekst en uitleg gegeven in de brief van de oproep en bellen met het hoofdkantoor was ronduit hilarisch.
"Nou ik zie hier dat de assistent heeft aangedrongen op een hercontrole m.b.t. haar gewicht. U kent de grafiekjes? Ik zal ze even laten zien...kijk,hier zat ze altijd al hoog,maar ja...nu schiet ze door het lijntje en zit ze...nou ja,u ziet het." Ja, ik zie haar grafiek, ik zie het O-woord en ik kijk haar recht in de ogen aan.
Ik haal diep adem, zucht uit en steek van wal. Mijn dochter is groots begonnen vanaf de bevalling (4810 gram en 54 cm. ik bedoel maar...) en is consequent in haar ontwikkelingslijn. Er zijn geen grote schommelingen. Het meisje is kerngezond, eet keurig en gezond (ja,ik ben zo'n mama), ze heeft vrienden, ze speelt graag buiten,ze speelt graag binnen, ze zit op gym en 1x in de week gaan ze zwemmen met school. Ze is zoals ze is en als ze dan niet binnen de gegeven lijntjes past...ja,jammer. Vanuit het consternatiebureau is meerdere malen haar gewicht besproken. De laatste keer dat ik er met haar was,brak mijn klomp en heb ik een halfuur compleet perplex tegenover een verpleegkundige gezeten die mij ondertussen allerlei namen van diëtisten op een briefje in mijn hand schoof voor mijn toen bijna 4 jarige meisje. "Maar mevrouw...u ziet toch zelf ook wel dat dit een Obesiatskindje is??" terwijl ze lekker in haar onderbroekje aan het spelen was...Ehm...nee,dat zie ik niet.
Vanmorgen werd mij gevraagd of mijn kinderen ontbeten (nee joh, wij doen aan kosten besparen,ze vinden wel wat eikels onderweg naar school als ze die weten te vinden want ik ga ze niet brengen natuurlijk,wat een drukte),wat heb je gegeten? Wat heb je gisteravond gegeten? Stamppot Boerenkool? Met rookworst??Zooo...terwijl ik een blik krijg toegeworpen. En heb je ook gelopen met Sint Maarten..ja? Veel snoepjes opgehaald? Vertel eens...heb je ze allemaal al op? Zo,zo...maar snoep is niet zo goed he.. (Het is een kinderfeest van 1 dag,van mij mag ze!)
Madam werd gewogen "tja,toch een kilo zwaarder mevrouw" Dit lijkt mij logisch...ze heeft haar kleding aan en bij het schoolonderzoek niet. Madam wordt gemeten "tja,maar 1 cm. erbij...ze had harder moeten groeien,kinderen groeien namelijk 5 cm. per jaar" Als mijn meisje vanmiddag thuis komt zal ik haar een paar harde trappen onder haar k*nt geven en haar vervolgens bij de oren pakken en proberen haar uit te rekken...misschien helpt dat? Anders neem ik haar hoofd vanavond in mijn armklem en laat ik hubbie en Uppergup trekken aan haar voeten, gezelschapsspelletje Middeleeuwse stijl. Ja wij doen alles om maar in de hokjes te passen en er bij te horen.
Ik heb netjes duidelijk gemaakt dat ik niet meega in het Obesitas verhaal en ik absoluut geen rare dingen in het hoofd van mijn kind wil planten. "Nee,dat is ook het laatste wat ik wil" U vertelt dat ze te zwaar is en te dik is waar ze bij zit! "1 op de 4 kinderen is wel te dik en deze grafieken zijn gebaseerd op Nederlandse maatstaven. U ziet toch ook dat de score hier zit? En er is wel sprake geweest van een meer gezond gewicht,hier..ziet u wel? (bij 3 jaar en 2 maanden en toen speelde ze ook in de hogere regionen)Zijn er geen veranderingen die u kunt doorvoeren in het voedingspatroon? Want,nou ja, (let op,komt ie!!) dit soort kinderen heeft heel veel beweging nodig,de stofwisseling moet goed op gang worden gebracht. En u heeft misschien een gefilterd beeld van uw dochter omdat u er dicht op zit, u ziet dingen van u zelf misschien terug in haar en is dat beeld misschien niet helemaal helder..."
Okay,zen,zenn.zennnn,ZENN,ZENNNNNNNNNNNN
Ik heb op de vrouw af gevraagd :Als u naar mijn dochter kijkt, ziet u dan een obesitaskindje?
"Nou....ik vind haar wel wat aan de forse kant..." Dat is in mijn optiek geen obesitas. Jazeker is mijn dochter...wat zeg ik? Beide dochters zijn promotypes van Hollands Welvaren. Het zijn geen ielige meiden,ze hebben geen spaghettibeentjes en dunne armen,het zijn meiden met billen en benen..sterker nog,ze hebben nu al het zandloperfiguur en die bezitten ze al een hele periode. Ze eten gezond,gevarieerd en regelmatig, ze snoepen af en toe, ze sporten, doen het lekker op school, hebben mooie oprechte vriendschappen...ik zou zeggen laat alle alarmbellen afgaan! Ze past niet in het hokje!!
"Maar hoe gaan we verder mevrouw? De volgende screening gebeurt pas weer in groep 7..."
U nodigt mij uit voor een onderzoek,ik vraag hier niet om. En nu moet ik gaan bepalen wat de vervolgstap is? "Welk voorstel heeft u zelf?" "Zullen we over een jaar nog eens bekijken hoe het ervoor staat?" Niets op tegen om een vinger aan de pols te houden...maar nu ik dit eens op een rijtje heb gezet en beschreven is, weet ik wat ik ga doen...even bellen met het hoofdkantoor, maak de agenda maar leeg!
Jo
zaterdag 16 november 2013
Jo en HIIT
Ik kruip naar de laptop en hijs mijzelf op de stoel. Mijn ene arm plof ik neer,de andere er naast. Vingers hebben nog net de kracht om over het toetsenbord te glijden...heerlijk om te overdrijven op de vroege zaterdagochtend :)
Watskeburt? Ik heb vanmorgen mijn allereerste HIIT training ever gedaan! Iets met een boksbal,lekker hitten? Oververhit raken? Urenlange oefeningen doen totdat je omvalt en verandert in een hittenpetit? Nope...Een training die mijn lichaam dwingt om de vetverbranding in te gaan en op deze manier alle gifstoffen eruit te werken en terug te keren naar mijn natuurlijke manier van lichamelijk functioneren. Eigenlijk terug te keren naar mijn eigen ikke.
HIIT staat voor High Intensity Interval Training. Het werd mij geadviseerd en het zij mij niets. Lang leve google en You Tube en toen schrok ik mij lam! Opgepompte sportmensen met Prodentglimlach die uitleggen wat je doet en hoe het werkt...Ja maar...ik kan dat niet, ik ben al helemaal geen sportmens. Ik doe "een beetje" omdat ik ervaren heb dat "het werkt "en "ik er niet minder van word". Het voelt alsof ik toneelspeel zonder kostuum, want nee...echte sportkleding en sportschoenen bezit ik niet. Waarvoor ook? Crosstrainer staat op zolder, niemand die mij ziet. Trek ik sportkleding aan..nou,komt gevoelsmatig overeen met een clownspak met van die idioot grote schoenen eronder. Dit geeft -denk ik- wel een beetje aan hoe verbonden ik ben met sporten...
Aangezien ik in de knoei zit/zat met GOK part 1 en ik nu een aantal dagen bezig ben met GOK part 2
(geen melkproducten,geen koolhydraten van de oranjelijst) hoort HIIT daar ook bij. Ik was flink van gestart gegaan met een flinke wandeling van een uur en na 2 dagen meldde mijn spier die woont op mijn scheenbeen zich...Hij was niet blij met me ;) Even rust ingebouwd en tijd voor HIIT. Lekkere dure benamingen er tegen aan gooien, maar in principe is het heel simpel en heel pittig tegelijk.
Voorbeeld...Neem een springtouw en ga een minuut voluit touwtje springen. Na de minuut stop je voor 30 seconden. (=interval=korte pauze) Dan weer een minuut touwtje springen,gevolgd door 30 seconden pauze. Dit herhaal je en na voldoende conditie/ervaring/kracht bouw je de trainingsduur langzaam uit. Het kan toegepast worden met lopen/hardlopen, fietsen,steps,crosstrainer,grondoefeningen...Door van pieken naar stilstand te gaan en vervolgens heel snel weer te pieken,ga je vetverbranding in.
Nadat ik vanmorgen mijn standaard fysio-oefeningen had gedaan, door naar de crosstrainer. Eerst maar 5 minuutjes zoals altijd, dan een blokje van 5 minuten HIIT en de afsluiter van 5 minuutjes als cooldown.
De eerste minuut? Prima!30 seconden? Hijgen tot en met!De tweede minuut?Bran-den-de-spie-ren-en-hij-gen-tot-en-met!30 seconden?HIJGEN,HIJGEN,HIJGEN!De derde minuut?Joelende spieren,verzuring,ademnood,hijgen en nee...bij 45 seconden liet ik verstek gaan. 30 seconden?Dit werden er 45,ik was kapot! HIJGEN,HIJGEN,HIJGEN,MISSELIJK,ZERE KEEL,HOESTEN.Laatste minuut wilde ik vlammen en halen. Alles wat hierboven staat was van toepassing, heb het tot 45 seconden vol weten te maken en zachtjes door tot de minuut vol was,wat was ik blij met mijn interval...Mijn eerste HIITblokje is een feit,nu de laatste 5 minuten cooldown...met blubberbenen,blubberarmen,megatranspiratie,diepe ademhaling waarbij de keel gewoon zeer doet en het hele lichaam schreeuwt:"He muts! What are you doing??" Het laatste halve minuutje heb ik achterwege gelaten,pffffff...Uithijgen,op adem komen...en vervolgens rustig een half uur lang moeten hoesten,kon niet meer stoppen. Niet vervelend,wel nieuw! Door onder de douche -nog meer hoesten (er kwam slijm los waarvan ik niet wist dat ik dat in mijn longen had?) en bij het tutten met deo en parfum...dat sloeg me toch even een partij op mijn keel,niet normaal!
Ben op nuchtere maag begonnen,ben nu een heerlijk ontbijtje en een uurtje of 3 verder...Ik voel mijn lichaam tintelen,spieren spreken voor zich en dat met nog geen 5 minuten.
Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid...Ik heb hubbie alvast ingeschakeld voor morgenvroeg. Mocht ik dan als plank in bed liggen,of hij me er dan uit wil trekken en mij rechtstandig onder de douche wil zetten ;D!
Jo
Watskeburt? Ik heb vanmorgen mijn allereerste HIIT training ever gedaan! Iets met een boksbal,lekker hitten? Oververhit raken? Urenlange oefeningen doen totdat je omvalt en verandert in een hittenpetit? Nope...Een training die mijn lichaam dwingt om de vetverbranding in te gaan en op deze manier alle gifstoffen eruit te werken en terug te keren naar mijn natuurlijke manier van lichamelijk functioneren. Eigenlijk terug te keren naar mijn eigen ikke.
HIIT staat voor High Intensity Interval Training. Het werd mij geadviseerd en het zij mij niets. Lang leve google en You Tube en toen schrok ik mij lam! Opgepompte sportmensen met Prodentglimlach die uitleggen wat je doet en hoe het werkt...Ja maar...ik kan dat niet, ik ben al helemaal geen sportmens. Ik doe "een beetje" omdat ik ervaren heb dat "het werkt "en "ik er niet minder van word". Het voelt alsof ik toneelspeel zonder kostuum, want nee...echte sportkleding en sportschoenen bezit ik niet. Waarvoor ook? Crosstrainer staat op zolder, niemand die mij ziet. Trek ik sportkleding aan..nou,komt gevoelsmatig overeen met een clownspak met van die idioot grote schoenen eronder. Dit geeft -denk ik- wel een beetje aan hoe verbonden ik ben met sporten...
Aangezien ik in de knoei zit/zat met GOK part 1 en ik nu een aantal dagen bezig ben met GOK part 2
(geen melkproducten,geen koolhydraten van de oranjelijst) hoort HIIT daar ook bij. Ik was flink van gestart gegaan met een flinke wandeling van een uur en na 2 dagen meldde mijn spier die woont op mijn scheenbeen zich...Hij was niet blij met me ;) Even rust ingebouwd en tijd voor HIIT. Lekkere dure benamingen er tegen aan gooien, maar in principe is het heel simpel en heel pittig tegelijk.
Voorbeeld...Neem een springtouw en ga een minuut voluit touwtje springen. Na de minuut stop je voor 30 seconden. (=interval=korte pauze) Dan weer een minuut touwtje springen,gevolgd door 30 seconden pauze. Dit herhaal je en na voldoende conditie/ervaring/kracht bouw je de trainingsduur langzaam uit. Het kan toegepast worden met lopen/hardlopen, fietsen,steps,crosstrainer,grondoefeningen...Door van pieken naar stilstand te gaan en vervolgens heel snel weer te pieken,ga je vetverbranding in.
Nadat ik vanmorgen mijn standaard fysio-oefeningen had gedaan, door naar de crosstrainer. Eerst maar 5 minuutjes zoals altijd, dan een blokje van 5 minuten HIIT en de afsluiter van 5 minuutjes als cooldown.
De eerste minuut? Prima!30 seconden? Hijgen tot en met!De tweede minuut?Bran-den-de-spie-ren-en-hij-gen-tot-en-met!30 seconden?HIJGEN,HIJGEN,HIJGEN!De derde minuut?Joelende spieren,verzuring,ademnood,hijgen en nee...bij 45 seconden liet ik verstek gaan. 30 seconden?Dit werden er 45,ik was kapot! HIJGEN,HIJGEN,HIJGEN,MISSELIJK,ZERE KEEL,HOESTEN.Laatste minuut wilde ik vlammen en halen. Alles wat hierboven staat was van toepassing, heb het tot 45 seconden vol weten te maken en zachtjes door tot de minuut vol was,wat was ik blij met mijn interval...Mijn eerste HIITblokje is een feit,nu de laatste 5 minuten cooldown...met blubberbenen,blubberarmen,megatranspiratie,diepe ademhaling waarbij de keel gewoon zeer doet en het hele lichaam schreeuwt:"He muts! What are you doing??" Het laatste halve minuutje heb ik achterwege gelaten,pffffff...Uithijgen,op adem komen...en vervolgens rustig een half uur lang moeten hoesten,kon niet meer stoppen. Niet vervelend,wel nieuw! Door onder de douche -nog meer hoesten (er kwam slijm los waarvan ik niet wist dat ik dat in mijn longen had?) en bij het tutten met deo en parfum...dat sloeg me toch even een partij op mijn keel,niet normaal!
Ben op nuchtere maag begonnen,ben nu een heerlijk ontbijtje en een uurtje of 3 verder...Ik voel mijn lichaam tintelen,spieren spreken voor zich en dat met nog geen 5 minuten.
Een slimme meid is op haar toekomst voorbereid...Ik heb hubbie alvast ingeschakeld voor morgenvroeg. Mocht ik dan als plank in bed liggen,of hij me er dan uit wil trekken en mij rechtstandig onder de douche wil zetten ;D!
Jo
vrijdag 15 november 2013
Jo en sjees
De periode der periodes is wederom aangebroken en houdt tot januari aan.
Was ik samen met Mo en ons kroost nog heerlijk onderuitgezakt buiten in het herfstzonnetje bij een 13 in een dozijn speelparadijs voor kinderen aan het mijmeren over tijd,komt elk woord exact uit.
Tot aan de herfstvakantie wennen de kinderen aan het schoolritme na 6 heerlijke weken van vrijheid.
Net als ze hun draai gevonden hebben, is het herfstvakantie. Prima, hun batterij begon al een beetje te knipperen en vrije/eigen tijd is domweg belangrijk. Het was belachelijk mooi weer en wij zaten in oktober tot ver in de middag buiten te beppen over alle koetjes,vooruit de kalfjes ook en alles wat erbij komt kijken. Een ander favoriet onderwerp is de tijd...en met name dat die zo snel gaat.
Ik hoor het me nog zeggen:"Als je de herfstvakantie uit bent,glijd je zo weg in een sjeesmodus. Zelfs al doe je nog je uiterste best om de rust en de kalmte te bewaren,dikke vette pech,het bruisen begint vanaf dat moment...Sint Maarten,Sinterklaas,Kerst,Oud&Nieuw en dan is uppergup exact een week voor Sinterklaas ook nog eens jarig ;)! Een flink aantal vriendjes en vriendinnetjes zijn in deze periode jarig, wat jubilea,verjaardagen in de familie." Mo heeft haar jongste smurf ook jarig in deze periode. We keken elkaar aan, knikten instemmend en een duidelijke hmmmmmmm was te horen.
En verduld, ik moet er nog om lachen ook! Elk woord klopt, het begint nu al. Het Sint Maarten lopen hebben we afgelopen maandag gedaan, de week ervoor was er een afsluiting van een project op school dus ja,gesjellig heen met de happy family en met de start van Sint Maarten was de eerste aflevering van het Sinterklaasjournaal een feit. Op tv komt nu nog meer reclame (kon dat? jahaa,ook dat kan!) over speelgoed,de verschillende series over Sint en zijn pieten worden 24/7 uitgezonden, de grote mensen met weinig inhoud gooien er nog eens een onnozele discussie bij door (deze is ons kroost gelukkig ontgaan) en de winkels worden aangekleed, de buitenversiering en verlichting hangt in menig stads/dorpskern. It geat on...
Ik dacht nog aardig relaxed ermee om te gaan, maar toen ik 1 blik naar beneden deed,betrapte ik mijzelf erop dat ik al volop bezig was! Vanmorgen samen met een medemoeder het kinderfeest van mijn schoonzoon en Uppergup besproken en vastgelegd. (Even tussendoor: Uppergup en schoonzoon zagen elkaar op de eerste dag van hun eerste basisschooljaar en hebben sindsdien dikke verkering en later gaan ze trouwen. Ze zijn allebei op dezelfde dag jarig en vieren dit elk jaar samen...hoe zoet en hoe leuk??)Bij de ene winkel het Sintinpakpapier gehaald,bij de andere winkel "alvast" Kerstinpakpapier en...ach,ik ben er nu toch en....och ik zie het liggen...een leuke mand voor de kerstboom gekocht om de lelijke standaard mee te verbergen van onze echte nepperd. Snel door naar huis nadat ik Troelawupwup naar de gym had gebracht om de schoenkadootjes in te pakken en te wachten op de meneer/mevrouw die misschien vandaag het verjaardagscadeau van Uppergup komt bezorgen. Inpakken is een must, gister vond madam per ongeluk een kleinigheid wat voor haar verjaardag bedoeld was een ietsiepietsie te vroeg. "Geef maar gewoon mam, als ik het uitpak,doe ik wel heel verbaasd" eh...ja....haha! Chocola in make-upvormpjes,kortom..helemaal des Uppergups ;)
Lang verhaal kort...we deinen er al een beetje in mee. De dames eveneens. Het hardst moet ik lachen als ze de liedjes voor Sint Maarten, Sinterklaas en Kerst door elkaar beginnen te brullen. En dan de verbazing op hun gezicht als ze een kerstlied op de radio horen..."Do they know it's Christmastime...tralalalaa" Het is maar goed dat ik mijn eigen gezicht niet zag...
Terug naar het leven van de gewone dag...ik start ons weekend met een grote pan groentesoep en die ga ik nu kokkerellen...fijn weekend :)
Jo
Was ik samen met Mo en ons kroost nog heerlijk onderuitgezakt buiten in het herfstzonnetje bij een 13 in een dozijn speelparadijs voor kinderen aan het mijmeren over tijd,komt elk woord exact uit.
Tot aan de herfstvakantie wennen de kinderen aan het schoolritme na 6 heerlijke weken van vrijheid.
Net als ze hun draai gevonden hebben, is het herfstvakantie. Prima, hun batterij begon al een beetje te knipperen en vrije/eigen tijd is domweg belangrijk. Het was belachelijk mooi weer en wij zaten in oktober tot ver in de middag buiten te beppen over alle koetjes,vooruit de kalfjes ook en alles wat erbij komt kijken. Een ander favoriet onderwerp is de tijd...en met name dat die zo snel gaat.
Ik hoor het me nog zeggen:"Als je de herfstvakantie uit bent,glijd je zo weg in een sjeesmodus. Zelfs al doe je nog je uiterste best om de rust en de kalmte te bewaren,dikke vette pech,het bruisen begint vanaf dat moment...Sint Maarten,Sinterklaas,Kerst,Oud&Nieuw en dan is uppergup exact een week voor Sinterklaas ook nog eens jarig ;)! Een flink aantal vriendjes en vriendinnetjes zijn in deze periode jarig, wat jubilea,verjaardagen in de familie." Mo heeft haar jongste smurf ook jarig in deze periode. We keken elkaar aan, knikten instemmend en een duidelijke hmmmmmmm was te horen.
En verduld, ik moet er nog om lachen ook! Elk woord klopt, het begint nu al. Het Sint Maarten lopen hebben we afgelopen maandag gedaan, de week ervoor was er een afsluiting van een project op school dus ja,gesjellig heen met de happy family en met de start van Sint Maarten was de eerste aflevering van het Sinterklaasjournaal een feit. Op tv komt nu nog meer reclame (kon dat? jahaa,ook dat kan!) over speelgoed,de verschillende series over Sint en zijn pieten worden 24/7 uitgezonden, de grote mensen met weinig inhoud gooien er nog eens een onnozele discussie bij door (deze is ons kroost gelukkig ontgaan) en de winkels worden aangekleed, de buitenversiering en verlichting hangt in menig stads/dorpskern. It geat on...
Ik dacht nog aardig relaxed ermee om te gaan, maar toen ik 1 blik naar beneden deed,betrapte ik mijzelf erop dat ik al volop bezig was! Vanmorgen samen met een medemoeder het kinderfeest van mijn schoonzoon en Uppergup besproken en vastgelegd. (Even tussendoor: Uppergup en schoonzoon zagen elkaar op de eerste dag van hun eerste basisschooljaar en hebben sindsdien dikke verkering en later gaan ze trouwen. Ze zijn allebei op dezelfde dag jarig en vieren dit elk jaar samen...hoe zoet en hoe leuk??)Bij de ene winkel het Sintinpakpapier gehaald,bij de andere winkel "alvast" Kerstinpakpapier en...ach,ik ben er nu toch en....och ik zie het liggen...een leuke mand voor de kerstboom gekocht om de lelijke standaard mee te verbergen van onze echte nepperd. Snel door naar huis nadat ik Troelawupwup naar de gym had gebracht om de schoenkadootjes in te pakken en te wachten op de meneer/mevrouw die misschien vandaag het verjaardagscadeau van Uppergup komt bezorgen. Inpakken is een must, gister vond madam per ongeluk een kleinigheid wat voor haar verjaardag bedoeld was een ietsiepietsie te vroeg. "Geef maar gewoon mam, als ik het uitpak,doe ik wel heel verbaasd" eh...ja....haha! Chocola in make-upvormpjes,kortom..helemaal des Uppergups ;)
Lang verhaal kort...we deinen er al een beetje in mee. De dames eveneens. Het hardst moet ik lachen als ze de liedjes voor Sint Maarten, Sinterklaas en Kerst door elkaar beginnen te brullen. En dan de verbazing op hun gezicht als ze een kerstlied op de radio horen..."Do they know it's Christmastime...tralalalaa" Het is maar goed dat ik mijn eigen gezicht niet zag...
Terug naar het leven van de gewone dag...ik start ons weekend met een grote pan groentesoep en die ga ik nu kokkerellen...fijn weekend :)
Jo
woensdag 13 november 2013
Jo en herstart
Zo zeg...ik ben back in business. Als je nu een plaatje van mij zou zien, dan zou het een zijn met fluitende vogeltjes om mijn hoofd en draaiende ogen. Wat een informatie heb ik tot mij gekregen binnen 24 uur met de bijbehorende emotionele rollercoaster.
Jee, is het echt met zulke pieken en dalen in jouw gevoel dan? Vooruit...ik zal een klein geheimpje verklappen wat voelt als een enorm open deur. Ik ben hoogsensitief :) Zo,daar staat het! Ga ik nog een klein stapje verder...Uppergup en Troelawup zijn eveneens behept met dit grote voor/nadeel. Troelawupwup heeft van ons drietjes nog de beste balans en weet zich soms af te sluiten.
Kort gezegd beleef ik de gewone kleine dingetjes heel intens en pik ik moeiteloos de gevoelens en sferen op in mijn directe omgeving en heel gek...ook van veel verder. Gaat alles goed,dan heb ik bingo en loop ik op wolkjes. Ik mag en kan meegenieten van het geluk van een ander. Het leven bestaat nou eenmaal niet uit louter maneschijn en rozengeur en wanneer er ergens verdriet/pijn/negativiteit heerst...tja,dan ben ik de Jan/Jo met zo'n hele korte achternaam :)
Mijn innerlijke ikke is dus hoogsensitief en wat blijkt? Mijn lieftallige lichaam eveneens! Wat heeft Jootje gedaan vanaf de puberteit? Dieten (ja, wie niet van alle vrouwelijke lezers? Ik heb zomaar het idee dat hier geen mannetjes bij zijn..of toch wel?) Van normaal tot extreem,in alle vormen en maten tot ik op mijn 24e zo iets had van "Dikke Doei" ik stop die energie wel in zelfacceptatie...waarschijnlijk ben ik dan veel sneller daar waar ik wezen wil! Bourgondische Jo was daar en ik groeide. Qua zelfvertrouwen en qua lichaam.
Even de versnelling in....hallo hubbie (hallo nog meer kilo's),dag sigaret, dag betaald werk, hallo Uppergup,hallo Troelawupwup en de tussenstand? Topzwaar:125 kilo. Schoongenoeg van mijzelf en na de laatste borstvoeding van Troelawupwup...hallo Sonja Bakker en dat is de afgelopen jaren zo gebleven.
Nog weer even de versnelling in...6 jaar lang min of meer een crashdieet volgen van max 1000 vetarme koolhydraatrijke calorieën per dag werkt. Ik viel ruim 30 kilo af en bleef de jaren erna struggelen om op gewicht te blijven, niet wetende dat mijn lichaam hierdoor de puinhoop in ging.
Door de lightspullen en de overdaad aan koolhydraten,het honger hebben om vervolgens veel te gaan eten,is mijn lieftallige lichaam de draad kwijt. Wat zeg ik? De hele knot wol is weg! Gevolg? Insulineresistent,weigert de vetverbranding in te gaan en elke koolhydraat wordt begroet met compleet op slot slaan:vocht vasthouden,obstipatie (heerlijk toch,al die info??) en letterlijk opblazen.
Nu doe ik het tegenovergestelde:veel vetten,veel eiwitten,weinig koolhydraten en alles is compleet Harrie in de Warrie. Eigenlijk heel logisch...Mijn lichaam sputtert tegen,durft zichzelf niet te resetten en dan komt daar nu GOK deel II!
De komende 6 weken start ik opnieuw met GOK,ondersteunt door de goeroe zelve en vele extra lezers via het forum. Ik ga Cold Turkey,Shock Therapy, hoe je het noemen wilt en dwing mijn lichaam de vetverbranding in door de komende periode koolhydraatarm te eten.Jahaaa,hallo groente,groente,groente,vezels en in mijn koolhydratenuurtje mag ik fruit, Yeehaa! Melkproducten even uit den boze (sjucht,dahaag lekkere yoghurt,mag de kaas nog wel??) alles om mijn lichaam wakker te schudden...Ook mijn behaalde resultaten zet ik vanaf nu weer op de 0 lijn. Helemaal met een schone lij beginnen.
Leuk? Mwaoah...heb wel even een paar keer geslikt en een klein zuchtje gedaan. Ik zie het als een laatste uitdaging. Zoals ik bezig was met Sonja Bakker werkte niet meer, gewoon eten word ik tonnetje rond en dat is geen optie meer en intuitief weet ik dat dit bij mij past. Het werkt alleen nog niet optimaal. Dussss...6 weken de herkansing in en biedt dit geen resultaat op gewicht en volume,weet ik dat ik al-les uit de kast heb getrokken en al-les gedaan heb om het te laten slagen. En dan past GOK domweg niet bij mij...
Wedje leggen dat wel past ;)?
Jo
Jee, is het echt met zulke pieken en dalen in jouw gevoel dan? Vooruit...ik zal een klein geheimpje verklappen wat voelt als een enorm open deur. Ik ben hoogsensitief :) Zo,daar staat het! Ga ik nog een klein stapje verder...Uppergup en Troelawup zijn eveneens behept met dit grote voor/nadeel. Troelawupwup heeft van ons drietjes nog de beste balans en weet zich soms af te sluiten.
Kort gezegd beleef ik de gewone kleine dingetjes heel intens en pik ik moeiteloos de gevoelens en sferen op in mijn directe omgeving en heel gek...ook van veel verder. Gaat alles goed,dan heb ik bingo en loop ik op wolkjes. Ik mag en kan meegenieten van het geluk van een ander. Het leven bestaat nou eenmaal niet uit louter maneschijn en rozengeur en wanneer er ergens verdriet/pijn/negativiteit heerst...tja,dan ben ik de Jan/Jo met zo'n hele korte achternaam :)
Mijn innerlijke ikke is dus hoogsensitief en wat blijkt? Mijn lieftallige lichaam eveneens! Wat heeft Jootje gedaan vanaf de puberteit? Dieten (ja, wie niet van alle vrouwelijke lezers? Ik heb zomaar het idee dat hier geen mannetjes bij zijn..of toch wel?) Van normaal tot extreem,in alle vormen en maten tot ik op mijn 24e zo iets had van "Dikke Doei" ik stop die energie wel in zelfacceptatie...waarschijnlijk ben ik dan veel sneller daar waar ik wezen wil! Bourgondische Jo was daar en ik groeide. Qua zelfvertrouwen en qua lichaam.
Even de versnelling in....hallo hubbie (hallo nog meer kilo's),dag sigaret, dag betaald werk, hallo Uppergup,hallo Troelawupwup en de tussenstand? Topzwaar:125 kilo. Schoongenoeg van mijzelf en na de laatste borstvoeding van Troelawupwup...hallo Sonja Bakker en dat is de afgelopen jaren zo gebleven.
Nog weer even de versnelling in...6 jaar lang min of meer een crashdieet volgen van max 1000 vetarme koolhydraatrijke calorieën per dag werkt. Ik viel ruim 30 kilo af en bleef de jaren erna struggelen om op gewicht te blijven, niet wetende dat mijn lichaam hierdoor de puinhoop in ging.
Door de lightspullen en de overdaad aan koolhydraten,het honger hebben om vervolgens veel te gaan eten,is mijn lieftallige lichaam de draad kwijt. Wat zeg ik? De hele knot wol is weg! Gevolg? Insulineresistent,weigert de vetverbranding in te gaan en elke koolhydraat wordt begroet met compleet op slot slaan:vocht vasthouden,obstipatie (heerlijk toch,al die info??) en letterlijk opblazen.
Nu doe ik het tegenovergestelde:veel vetten,veel eiwitten,weinig koolhydraten en alles is compleet Harrie in de Warrie. Eigenlijk heel logisch...Mijn lichaam sputtert tegen,durft zichzelf niet te resetten en dan komt daar nu GOK deel II!
De komende 6 weken start ik opnieuw met GOK,ondersteunt door de goeroe zelve en vele extra lezers via het forum. Ik ga Cold Turkey,Shock Therapy, hoe je het noemen wilt en dwing mijn lichaam de vetverbranding in door de komende periode koolhydraatarm te eten.Jahaaa,hallo groente,groente,groente,vezels en in mijn koolhydratenuurtje mag ik fruit, Yeehaa! Melkproducten even uit den boze (sjucht,dahaag lekkere yoghurt,mag de kaas nog wel??) alles om mijn lichaam wakker te schudden...Ook mijn behaalde resultaten zet ik vanaf nu weer op de 0 lijn. Helemaal met een schone lij beginnen.
Leuk? Mwaoah...heb wel even een paar keer geslikt en een klein zuchtje gedaan. Ik zie het als een laatste uitdaging. Zoals ik bezig was met Sonja Bakker werkte niet meer, gewoon eten word ik tonnetje rond en dat is geen optie meer en intuitief weet ik dat dit bij mij past. Het werkt alleen nog niet optimaal. Dussss...6 weken de herkansing in en biedt dit geen resultaat op gewicht en volume,weet ik dat ik al-les uit de kast heb getrokken en al-les gedaan heb om het te laten slagen. En dan past GOK domweg niet bij mij...
Wedje leggen dat wel past ;)?
Jo
dinsdag 12 november 2013
Jo en battle
Niets zo fijn om 's ochtends vroeg voor achten al keihard in een persoonlijke dip te schieten.
De fijnste is als ik opgewekt en vol goede zin start en dat binnen een minuut ziet wegdraaien in mijn eigen putje waar wat drab achter blijft liggen en ik vervolgens die smurrie kan wegwerken totdat de goede zin weer terug is.
Yup,zo'n ochtend heb ik...Is het erg? Neu... Stopt de wereld met draaien? Neu...Vallen er onschuldige mensen mee om en vindt er serieus letsel plaats? Neu...Doet het zeer? Echt wel!!
Sinds de GOKmeeting heb ik een aantal fijne tips meegekregen. Ik zat in het hol van de leeuw met vele medegoksters/gokkers om mij heen en natuurlijk Yvonne zelf...degene die alle puzzelstukjes bestudeerd heeft en op de plaats heeft doen laten vallen tot een logisch geheel. De ene succesverhaal na de andere en oprecht mooi: gewichtsverlies,vermindering van kwalen en je lekker in je vel voelen.
Niet via intensief sporten a la "The biggest loser", juist een pure voeding,geen honger lijden en lekker bezig zijn.
Mijn ham (=ook GOKproof by the way)vraag heb ik daar gesteld: Hoe kan het dat ik wel in cm. afval maar niet in gewicht? Uitleg gekregen van Yvonne en een huisarts. Mijn lichaam is bezig en verandert. Gewicht is niet het voornaamste om op te letten, de cm. zijn eveneens een zeer goede graadmeter. Het kan zijn dat ik niet voldoende in mijn vetverbranding kom...de tip die ik kreeg was pas beginnen met eten als ik trek krijg, in plaats van eten op de vaststaande momenten van ontbijt-lunch-diner. Op die manier zou ik in de vetverbranding terecht komen. Andere tips zoals sporten (...) en ademhaling kreeg ik goed bedoeld en goed opgenomen mee. Mijn motivatie was terug en ik pas de nieuwe handvatten toe :)
3 Weekjes verder en mijn nieuwsgierigheid groeit. Ik pas de nieuwe manier toe, elke avond 2 flinke scheppen Colon Clean tegen mondgeur en voor een goede ondersteuning van mijn stofwisselingssysteem. Die is jammergenoeg niet sterk ontwikkeld bij mij. Mijn medegoksters in mijn nabije kringetje hadden stuk voor stuk positief prettige berichten waar ik accuut van in een jubelstemming kom :) En wat wil ik als ik meega in hetzelfde avontuur? Hetzelfde kunnen ervaren en mededelen!
Hoogste tijd voor mijn -vervroegde- meet en weegmoment. Mijn oefeningen gedaan, ik voel me slank en ik kan dit...gewoon doen,nu zal er toch echt wel een verandering plaats gevonden hebben?
BAM!! Dag mevrouw,leuk dat u op mij komt staan...u bent ruim anderhalve kilo zwaarder geworden in 3 weken tijd :) Niet leuk? Prima,zoekt u uw heil bij de cm.? ...prettige dag nog...
BAM!! Dag mevrouw,leuk dat ik u mag meten...u hebt twee-en-een-halve cm. extra op uw borstomvang en uw heupen en taille zijn met een cm.gegroeid...prettige dag nog...
En daar kukel ik mijn afvoerputje in. Verbaasd kijkt hubbie mij aan, hij snapt hier he-le-maal niks van. Gelukkig,ben ik niet de enige...3 maanden bezig en het gaat gewoon niet. Voorzichtig vertelt hij me dat mijn gezicht ook voller begint te worden en mijn onderkinnetje iets terugkomt (...)Ik zag het op de pasfoto die we afgelopen weekend gemaakt hadden voor de nieuw te halen paspoorten,het klopt...Hoe minder ik eet,hoe voller ik word? Aaargggh!
Wat ik nu oprecht niet begrijp...hoe kan het dat "de anderen" op dezelfde wijze GOK toepassen en duidelijk zichtbaar afvallen qua gewicht en volume en ik niet? Ik ben op het punt beland dat ik geen zin meer heb in eten, want hoe ik het ook wend of keer...het werkt averechts!
Pas ik Sonja Bakker toe? Zeker,ik val af door honger te lijden in haar crashdieet en door jarenlange ervaring weet ik dat het lastig vol te houden is en het schuldgevoel richting eten in zijn algemeenheid heel groot wordt. Maar ik val wel af en ben slanker.Pas ik GOK toe? Zeker,de cm. werden minder,gewicht blijft hetzelfde en het is heerlijk om te kunnen en mogen eten zonder schuld-en hongergevoel. En ik blijf op hetzelfde punt staan. Pas ik mijn oude leefstijl toe van 6 jaar geleden? Binnen no time ben ik dan weer 125 kilo...Tja,kies maar...
In mijn eetbattle, waarin ik vanaf de start 30 kilo overboord heb gegooid en er 5 kilo's terug zijn komen zwemmen in de afgelopen 6 jaar, blijf ik strijden. Wat voelde ik mij goed en blij en strak en happy toen ik rond de 95 woog. Die 5 kilo die op en af gaan, hangen mij zwaar de keel uit. Wat ik ook doe, ze zwemmen terug. Ik had gehoopt via GOK die 5 het bad uit te sturen, onverwachts werd het peuterbadje gevuld met mijn kleine centimetertjes en daar had ik -met moeite weliswaar- vrede mee. De focus blijft op die grillige 5 en nu staat die verrekte 5 al bijna op 7! Dat was de bedoeling niet! En al helemaal niet dat de centimeters het peuterbadje uitkrabbelen om zich te voegen bij de grillige 5/7...
Hmmm, ik ga het drab uit mijn putje scheppen en de smurrie opruimen,heb het wel toe aan wat zonnestraaltjes en goede zin,pfffff...
Jo
De fijnste is als ik opgewekt en vol goede zin start en dat binnen een minuut ziet wegdraaien in mijn eigen putje waar wat drab achter blijft liggen en ik vervolgens die smurrie kan wegwerken totdat de goede zin weer terug is.
Yup,zo'n ochtend heb ik...Is het erg? Neu... Stopt de wereld met draaien? Neu...Vallen er onschuldige mensen mee om en vindt er serieus letsel plaats? Neu...Doet het zeer? Echt wel!!
Sinds de GOKmeeting heb ik een aantal fijne tips meegekregen. Ik zat in het hol van de leeuw met vele medegoksters/gokkers om mij heen en natuurlijk Yvonne zelf...degene die alle puzzelstukjes bestudeerd heeft en op de plaats heeft doen laten vallen tot een logisch geheel. De ene succesverhaal na de andere en oprecht mooi: gewichtsverlies,vermindering van kwalen en je lekker in je vel voelen.
Niet via intensief sporten a la "The biggest loser", juist een pure voeding,geen honger lijden en lekker bezig zijn.
Mijn ham (=ook GOKproof by the way)vraag heb ik daar gesteld: Hoe kan het dat ik wel in cm. afval maar niet in gewicht? Uitleg gekregen van Yvonne en een huisarts. Mijn lichaam is bezig en verandert. Gewicht is niet het voornaamste om op te letten, de cm. zijn eveneens een zeer goede graadmeter. Het kan zijn dat ik niet voldoende in mijn vetverbranding kom...de tip die ik kreeg was pas beginnen met eten als ik trek krijg, in plaats van eten op de vaststaande momenten van ontbijt-lunch-diner. Op die manier zou ik in de vetverbranding terecht komen. Andere tips zoals sporten (...) en ademhaling kreeg ik goed bedoeld en goed opgenomen mee. Mijn motivatie was terug en ik pas de nieuwe handvatten toe :)
3 Weekjes verder en mijn nieuwsgierigheid groeit. Ik pas de nieuwe manier toe, elke avond 2 flinke scheppen Colon Clean tegen mondgeur en voor een goede ondersteuning van mijn stofwisselingssysteem. Die is jammergenoeg niet sterk ontwikkeld bij mij. Mijn medegoksters in mijn nabije kringetje hadden stuk voor stuk positief prettige berichten waar ik accuut van in een jubelstemming kom :) En wat wil ik als ik meega in hetzelfde avontuur? Hetzelfde kunnen ervaren en mededelen!
Hoogste tijd voor mijn -vervroegde- meet en weegmoment. Mijn oefeningen gedaan, ik voel me slank en ik kan dit...gewoon doen,nu zal er toch echt wel een verandering plaats gevonden hebben?
BAM!! Dag mevrouw,leuk dat u op mij komt staan...u bent ruim anderhalve kilo zwaarder geworden in 3 weken tijd :) Niet leuk? Prima,zoekt u uw heil bij de cm.? ...prettige dag nog...
BAM!! Dag mevrouw,leuk dat ik u mag meten...u hebt twee-en-een-halve cm. extra op uw borstomvang en uw heupen en taille zijn met een cm.gegroeid...prettige dag nog...
En daar kukel ik mijn afvoerputje in. Verbaasd kijkt hubbie mij aan, hij snapt hier he-le-maal niks van. Gelukkig,ben ik niet de enige...3 maanden bezig en het gaat gewoon niet. Voorzichtig vertelt hij me dat mijn gezicht ook voller begint te worden en mijn onderkinnetje iets terugkomt (...)Ik zag het op de pasfoto die we afgelopen weekend gemaakt hadden voor de nieuw te halen paspoorten,het klopt...Hoe minder ik eet,hoe voller ik word? Aaargggh!
Wat ik nu oprecht niet begrijp...hoe kan het dat "de anderen" op dezelfde wijze GOK toepassen en duidelijk zichtbaar afvallen qua gewicht en volume en ik niet? Ik ben op het punt beland dat ik geen zin meer heb in eten, want hoe ik het ook wend of keer...het werkt averechts!
Pas ik Sonja Bakker toe? Zeker,ik val af door honger te lijden in haar crashdieet en door jarenlange ervaring weet ik dat het lastig vol te houden is en het schuldgevoel richting eten in zijn algemeenheid heel groot wordt. Maar ik val wel af en ben slanker.Pas ik GOK toe? Zeker,de cm. werden minder,gewicht blijft hetzelfde en het is heerlijk om te kunnen en mogen eten zonder schuld-en hongergevoel. En ik blijf op hetzelfde punt staan. Pas ik mijn oude leefstijl toe van 6 jaar geleden? Binnen no time ben ik dan weer 125 kilo...Tja,kies maar...
In mijn eetbattle, waarin ik vanaf de start 30 kilo overboord heb gegooid en er 5 kilo's terug zijn komen zwemmen in de afgelopen 6 jaar, blijf ik strijden. Wat voelde ik mij goed en blij en strak en happy toen ik rond de 95 woog. Die 5 kilo die op en af gaan, hangen mij zwaar de keel uit. Wat ik ook doe, ze zwemmen terug. Ik had gehoopt via GOK die 5 het bad uit te sturen, onverwachts werd het peuterbadje gevuld met mijn kleine centimetertjes en daar had ik -met moeite weliswaar- vrede mee. De focus blijft op die grillige 5 en nu staat die verrekte 5 al bijna op 7! Dat was de bedoeling niet! En al helemaal niet dat de centimeters het peuterbadje uitkrabbelen om zich te voegen bij de grillige 5/7...
Hmmm, ik ga het drab uit mijn putje scheppen en de smurrie opruimen,heb het wel toe aan wat zonnestraaltjes en goede zin,pfffff...
Jo
maandag 11 november 2013
Jo en blokfluit
In een ver...ver...ver...ver verleden was er een Jootje op school. Op die school werd Jootje geleerd om juf te worden, met alle leuke juffedingetjes die daar bij horen! Een van de vakken die geleerd werden,was muziek. Een fantastisch vak,ben dol op muziek. Alle genres,zowel hard als zacht,niets zo mooi wat bij de emotie van de dag past. Zit ook een hele muziekgeschiedenis en muziektheorie in verstopt, leuk kom maar op...gretig als ik ben. Een aspect was ik ietsiepietsie minder happig op: praktijk.
Liedjes zingen en aanleren? Njente problemo! Noten lezen? Hmmm,beetje moeilijker maar okay,is te doen en ik krijg het onder de knie. Instrument bespelen? Vooruit dan,ik kies voor het jammerhoutje de blokfluit. Samen met mijn studievriendin met wie ik onze studieflat deelde druk aan de studie. Noten voor mijn neus en spelen maar! Vingers in de knup om van de ene greep naar de andere te komen,het tempo en ritme was niet bepaald strak te noemen en als die noten ook nog eens "mollen" en "gissen" en "bessen" worden met verschillende kwartsmaten en ritmeslagen? Nou,dan vinikutgewoonnieleukmeernie! Zo muzikaal ben ik nou ook weer niet...ben meer van het kaliber radio en cdspeler aan en genieten maar! En dat was me toch een partij hip,die cd-speler toen ;)
Maar ja, de juffenschool heeft tentamens en examens,zowel theoretisch als praktijkgericht en Jootje moest een flink riedeltje blokfluiten en dit 1 op 1 laten horen aan de muziekmeester. Het nadeel van zo'n muziekmeester? Die heeft er echt verstand van en ook nog eens de oren voor....pffff! Wie niet muzikaal is moet slim zijn en ondanks mijn blonde haren de oplossing gevonden. Alle muziekstukken die verplicht waren (en de lijst waaruit de meester een aanwees om spontaan te fluiten) allemaal uit mijn hoofd leren. Blazen maar! Beetje toneelspelen door moeilijk in mijn notenboekje te staren,likje aan mijn wijsvinger om zeer professioneel het muziekblad om te draaien,nee het zag er echt uit...
Met knikkende knieeen het praktijkexamen gedaan, beetje zingen,beetje kletsen,beetje fluiten,beetje ritme slaan,beetje dirigent nadoen en ondertussen mijn oksels maar klotsen. Lang verhaal kort: Ik heb hem gehaald,ruimschoots en mijn jammerfluitje nog een paar keer gebruikt tijdens de stages en zodra de mogelijkheid zich voordeed? Heel mooi in het doosje teruggelegd,doosje op zolder en niet meer naar omkijken...weet waar je kwaliteiten liggen en nee,dit is er niet een van ;)
Hier,in het nu is het jengelstokje terug! Ondanks alle flauwe en belachelijke bezuinigingen in het onderwijs, weet de school van Uppergup en Troelawupwup steeds een nieuwe bron aan te boren met specifieke kwaliteiten. Muziekles is vaak een ondergeschoven kindje op het rooster -er moet ook zoveel in dat rooster!- tenzij de juf of de meester zelf een liefhebber is...of iemand kent. Uppergup krijgt muziekles van een echte muziekmeester: chapeau,dat zijn de krenten in de pap! Muziek gaat hem aan het hart en hij wil dat alle kinderen kennis maken met muziek en muziekinstrumenten en jawel...het bespelen van een muziekinstrument! Hij heeft zelfs voor elk kind een blokfluit meegenomen (...) die ze mogen lenen of zelfs kopen aan het einde van het schooljaar (...) en elke maandag krijgt Uppergup les en wat ze daar leert, mag ze thuis oefenen (...) (!) (....!!).
Meteen de afspraak gemaakt dat ze dat op haar kamer doet met de deur dicht en niet op onmogelijke tijden zoals voor de wekker aan, 's ochtends vroeg in het weekend of wanneer haar zusje slaapt. Helaas...Onze Uppergup is een schat van een meid,ben knettergek op der,de liefde is onvoorwaardelijk maar niet blind...ik ken haar vele pluspunten en die paar minpuntjes (die we allemaal hebben) ook. Ze is eigen-wijs (ook op muziekgebied,hetzelfde talent als haar moeder en vaders,jaiks!) gecombineerd met een zeer flinke dosis nonchalant zijn. Dit resulteert kortweg gezegd in :Ik doe alles wat ik leuk vind en wat ik niet leuk vind? Niet! Onder "niet leuk" valt: opruimen,zelf nadenken over niet leuke dingen en zorgen dat je je spullen voor elkaar hebt.
Combineer dit met een perfectionistische mama met opruimtik en je snapt dat wij af en toe heel goed botsen :) Wij weten het diepste en het hoogste uit elkaar te halen en dat geeft nog wel eens vuurwerk.
Nu zit ze in groep 5 en ik vind dat ze zelf zorg moet dragen en eigen verantwoordelijkheid dragen. Natuurlijk benoem ik thuis wat ze mee moet,zet het klaar, druk het in de handen mee en doe dit nog eens drie keer omdat ze in staat is om alles te vergeten en er klakkeloos vanuit gaat dat mama het wel voor haar regelt "ehmm Think again,babe!" Eenmaal onderweg naar school keer ik niet meer om en ga het zeker niet meer nabrengen. Je leert het door te ervaren hoe het is om zelf te zeggen dat je je spullen vergeten bent en met een beetje mazzel baal je hier zo van,dat je het de volgende keer onthoud. Zo hebben we het allemaal geleerd toch?
Ik zet de meiden af bij school en vraag of ze haar blokfluit mee heeft genomen. Nee dus. Pech, ik breng hem niet,je overlegt maar met juf en meester hoe je dit doet. Zuur gezicht de auto uit en al balend naar school. He he, misschien leert ze het nu? Ik twijfel nog even of ik toch niet de blokfluit zal brengen...nee,rechte rug,duidelijke grenzen,anders kan ik straks elke maandag achter Uppergup aanvliegen en leert ze het nooit. Ik ben nog geen 2 tellen thuis of de telefoon gaat...de juf van Uppergup. Of ik de fluit wil brengen anders kan de muziekmeester geen les geven? Juf loopt tegen dezelfde nonchalance aan als ik en als ik uitleg waarom snapt ze het helemaal...maar of ik toch nog de fluit wil brengen?Zeg dan maar eens nee.....
Ik op zoek naar de zwevende blokfluit in da house (die kan namelijk echt overal zijn als de eigenaresse niets opruimt) en wederom op naar school...Ik stap de klas binnen,geef Uppergup een nep-honkbalsslag om de oren met de fluit en vertel duidelijk dat dit de eerste en de laatste keer is dat ik haar fluit kom brengen. O zegt juf, dan hoef ik de volgende keer ook niet meer te bellen dus? Nope,ook voor de juf is dit de eerste en de laatste keer.Met een knipoog lopen juf en ik de gang op....Juf: "Vreselijk he? Blokfluit!" Uhuh...*grinnik*
fffuuuuuuuuuutttt...fuuuttt....fuuuuuuuuuuuuuuuttt ;)
Jo
Liedjes zingen en aanleren? Njente problemo! Noten lezen? Hmmm,beetje moeilijker maar okay,is te doen en ik krijg het onder de knie. Instrument bespelen? Vooruit dan,ik kies voor het jammerhoutje de blokfluit. Samen met mijn studievriendin met wie ik onze studieflat deelde druk aan de studie. Noten voor mijn neus en spelen maar! Vingers in de knup om van de ene greep naar de andere te komen,het tempo en ritme was niet bepaald strak te noemen en als die noten ook nog eens "mollen" en "gissen" en "bessen" worden met verschillende kwartsmaten en ritmeslagen? Nou,dan vinikutgewoonnieleukmeernie! Zo muzikaal ben ik nou ook weer niet...ben meer van het kaliber radio en cdspeler aan en genieten maar! En dat was me toch een partij hip,die cd-speler toen ;)
Maar ja, de juffenschool heeft tentamens en examens,zowel theoretisch als praktijkgericht en Jootje moest een flink riedeltje blokfluiten en dit 1 op 1 laten horen aan de muziekmeester. Het nadeel van zo'n muziekmeester? Die heeft er echt verstand van en ook nog eens de oren voor....pffff! Wie niet muzikaal is moet slim zijn en ondanks mijn blonde haren de oplossing gevonden. Alle muziekstukken die verplicht waren (en de lijst waaruit de meester een aanwees om spontaan te fluiten) allemaal uit mijn hoofd leren. Blazen maar! Beetje toneelspelen door moeilijk in mijn notenboekje te staren,likje aan mijn wijsvinger om zeer professioneel het muziekblad om te draaien,nee het zag er echt uit...
Met knikkende knieeen het praktijkexamen gedaan, beetje zingen,beetje kletsen,beetje fluiten,beetje ritme slaan,beetje dirigent nadoen en ondertussen mijn oksels maar klotsen. Lang verhaal kort: Ik heb hem gehaald,ruimschoots en mijn jammerfluitje nog een paar keer gebruikt tijdens de stages en zodra de mogelijkheid zich voordeed? Heel mooi in het doosje teruggelegd,doosje op zolder en niet meer naar omkijken...weet waar je kwaliteiten liggen en nee,dit is er niet een van ;)
Hier,in het nu is het jengelstokje terug! Ondanks alle flauwe en belachelijke bezuinigingen in het onderwijs, weet de school van Uppergup en Troelawupwup steeds een nieuwe bron aan te boren met specifieke kwaliteiten. Muziekles is vaak een ondergeschoven kindje op het rooster -er moet ook zoveel in dat rooster!- tenzij de juf of de meester zelf een liefhebber is...of iemand kent. Uppergup krijgt muziekles van een echte muziekmeester: chapeau,dat zijn de krenten in de pap! Muziek gaat hem aan het hart en hij wil dat alle kinderen kennis maken met muziek en muziekinstrumenten en jawel...het bespelen van een muziekinstrument! Hij heeft zelfs voor elk kind een blokfluit meegenomen (...) die ze mogen lenen of zelfs kopen aan het einde van het schooljaar (...) en elke maandag krijgt Uppergup les en wat ze daar leert, mag ze thuis oefenen (...) (!) (....!!).
Meteen de afspraak gemaakt dat ze dat op haar kamer doet met de deur dicht en niet op onmogelijke tijden zoals voor de wekker aan, 's ochtends vroeg in het weekend of wanneer haar zusje slaapt. Helaas...Onze Uppergup is een schat van een meid,ben knettergek op der,de liefde is onvoorwaardelijk maar niet blind...ik ken haar vele pluspunten en die paar minpuntjes (die we allemaal hebben) ook. Ze is eigen-wijs (ook op muziekgebied,hetzelfde talent als haar moeder en vaders,jaiks!) gecombineerd met een zeer flinke dosis nonchalant zijn. Dit resulteert kortweg gezegd in :Ik doe alles wat ik leuk vind en wat ik niet leuk vind? Niet! Onder "niet leuk" valt: opruimen,zelf nadenken over niet leuke dingen en zorgen dat je je spullen voor elkaar hebt.
Combineer dit met een perfectionistische mama met opruimtik en je snapt dat wij af en toe heel goed botsen :) Wij weten het diepste en het hoogste uit elkaar te halen en dat geeft nog wel eens vuurwerk.
Nu zit ze in groep 5 en ik vind dat ze zelf zorg moet dragen en eigen verantwoordelijkheid dragen. Natuurlijk benoem ik thuis wat ze mee moet,zet het klaar, druk het in de handen mee en doe dit nog eens drie keer omdat ze in staat is om alles te vergeten en er klakkeloos vanuit gaat dat mama het wel voor haar regelt "ehmm Think again,babe!" Eenmaal onderweg naar school keer ik niet meer om en ga het zeker niet meer nabrengen. Je leert het door te ervaren hoe het is om zelf te zeggen dat je je spullen vergeten bent en met een beetje mazzel baal je hier zo van,dat je het de volgende keer onthoud. Zo hebben we het allemaal geleerd toch?
Ik zet de meiden af bij school en vraag of ze haar blokfluit mee heeft genomen. Nee dus. Pech, ik breng hem niet,je overlegt maar met juf en meester hoe je dit doet. Zuur gezicht de auto uit en al balend naar school. He he, misschien leert ze het nu? Ik twijfel nog even of ik toch niet de blokfluit zal brengen...nee,rechte rug,duidelijke grenzen,anders kan ik straks elke maandag achter Uppergup aanvliegen en leert ze het nooit. Ik ben nog geen 2 tellen thuis of de telefoon gaat...de juf van Uppergup. Of ik de fluit wil brengen anders kan de muziekmeester geen les geven? Juf loopt tegen dezelfde nonchalance aan als ik en als ik uitleg waarom snapt ze het helemaal...maar of ik toch nog de fluit wil brengen?Zeg dan maar eens nee.....
Ik op zoek naar de zwevende blokfluit in da house (die kan namelijk echt overal zijn als de eigenaresse niets opruimt) en wederom op naar school...Ik stap de klas binnen,geef Uppergup een nep-honkbalsslag om de oren met de fluit en vertel duidelijk dat dit de eerste en de laatste keer is dat ik haar fluit kom brengen. O zegt juf, dan hoef ik de volgende keer ook niet meer te bellen dus? Nope,ook voor de juf is dit de eerste en de laatste keer.Met een knipoog lopen juf en ik de gang op....Juf: "Vreselijk he? Blokfluit!" Uhuh...*grinnik*
fffuuuuuuuuuutttt...fuuuttt....fuuuuuuuuuuuuuuuttt ;)
Jo
zondag 10 november 2013
Jo en regeltjes
Ik zet net mijn vorige blogje online en de inspiratie borrelt. Kan ik maar een dingetje mee doen...schrijven!
Je hebt net gelezen over mijn perfectionistische kant en de vele regeltjes en criteria die ik mijzelf opleg. Het vreemde is, dat ik naar de ander juist mild ben. Ik ga er vanuit dat iedereen zijn beste beentje voor zet en eruit haalt wat erin zit. Ongeacht de uitkomst, alleen al door die door mij ingebeelde input,is het goed.
Onze beide dametjes hebben dezelfde insteek. Van de week hadden we de facultatieve contactavonden en tja, beide dames leggen de lat erg hoog voor zichzelf en zijn zeer precies.
HUH? Van wie hebben ze DAT nou weer? Mooi dat ze deze werkhouding hebben, ik hoop echter wel dat ze leren doseren. Onder het mom "Work hard,play hard"...lightbulpmoment! Gaan we samen leren door het te doen, het leven is te kort om alleen de nuttige en functionele dingen te doen ;)
Door de vele regeltjes die ik mijzelf opleg is er een kant in mij die...nou,hoe zeg ik dat even netjes...iets minder fraai is. Mijn nekharen gaan rechtovereind staan bij...regeltjes en hokjes! Niet met je hoofd boven het maaiveld uitsteken en zeker niet anders zijn dan de ander..stel je voor! Be/veroordelen op basis van uiterlijk en meteen wegzetten in het bijbehorende hokje. Veilig en vertrouwd,anders snappen we de wereld niet. Ik weet niet wat dat is, ik heb er niets mee en gelukkig zien onze kinderen het nut er eveneens niet van in :)
Wij hebben een vrij hoge eigen-wijsheid. Een groot inlevingsvermogen, groot incasseringsvermogen, oordelen en beoordelen loop ik omheen en laat een ander graag in zijn of haar waarde.
Toch zijn er soms mensen of situaties waarin gedacht wordt mijn/onze ruimte in te kunnen pikken en hun regels proberen op te leggen aan mij of de kinderen. Hmmmm....niet doen...De nekhaartjes beginnen dan al wat te trillen,sommigen staan overeind. Gaat de stoomwals door,tja,dan komt mijn minder fraaie kantje naar voren. Dan ben ik zo soepel en meegaand als een grote Drentse kei!
Ik reageer hier net zo sterk op als ik het zie en voel gebeuren bij een ander...ik kan dan mijn mond niet houden. Ik handel vaak al voordat ik er echt over nagedacht heb en dat is niet altijd een fijne combi.
Zo heb ik ooit het leven gered van kippen in het dierenparkje. 3 Grote,stoere mannen probeerden deze te stelen en ik zag het gebeuren. Ik bedacht mij niet, toeterde flink met mijn vorige koekblikje (ik stond op de parkeerplaats en ze dachten niet gezien te worden) en schreeuwde ze toe de beestjes daar te laten staan voor de kinderen. Of ik wel even naar hun toe wilde komen om hun dat in hun gezicht te vertellen? Woops! Ik...stoer en rustig blijven kijken,hangend met knikkende knieen aan mijn autodeur...bleef staan. Ben niet gek natuurlijk,hooguit wat domme en niet doordachte acties hier en daar, maar dat mag want ik ben blond ;) Sjips...ze kwamen naar mij toe,aiaiai. Dan komt mijn Drentse Kei modus om de hoek kijken...ik kijk strak in de ogen terug, laat geen angst of onzekerheid zien (ik dee het in mijn broehoek!!) en de stoere mannen bende liep met hoog testosterongehalte langs met een vuile blik werpend op mij...en ze liepen door :) Wat was ik blij! 3 Kippetjes gered en de stand-off overleeft...phieuwwwie. Adrenalinerush en trots!
Ik kreeg 's avonds wel een uitbrander van hubbie, die was "not amused". En wat nou als ze jou de nek omdraaien in plaats van die kippetjes?? O echt Jo, wanneer leer je nou eens dat spreken zilver is en zwijgen in sommige gevallen goud? Ehm...ja...nog een leerpuntje??
Jo
Je hebt net gelezen over mijn perfectionistische kant en de vele regeltjes en criteria die ik mijzelf opleg. Het vreemde is, dat ik naar de ander juist mild ben. Ik ga er vanuit dat iedereen zijn beste beentje voor zet en eruit haalt wat erin zit. Ongeacht de uitkomst, alleen al door die door mij ingebeelde input,is het goed.
Onze beide dametjes hebben dezelfde insteek. Van de week hadden we de facultatieve contactavonden en tja, beide dames leggen de lat erg hoog voor zichzelf en zijn zeer precies.
HUH? Van wie hebben ze DAT nou weer? Mooi dat ze deze werkhouding hebben, ik hoop echter wel dat ze leren doseren. Onder het mom "Work hard,play hard"...lightbulpmoment! Gaan we samen leren door het te doen, het leven is te kort om alleen de nuttige en functionele dingen te doen ;)
Door de vele regeltjes die ik mijzelf opleg is er een kant in mij die...nou,hoe zeg ik dat even netjes...iets minder fraai is. Mijn nekharen gaan rechtovereind staan bij...regeltjes en hokjes! Niet met je hoofd boven het maaiveld uitsteken en zeker niet anders zijn dan de ander..stel je voor! Be/veroordelen op basis van uiterlijk en meteen wegzetten in het bijbehorende hokje. Veilig en vertrouwd,anders snappen we de wereld niet. Ik weet niet wat dat is, ik heb er niets mee en gelukkig zien onze kinderen het nut er eveneens niet van in :)
Wij hebben een vrij hoge eigen-wijsheid. Een groot inlevingsvermogen, groot incasseringsvermogen, oordelen en beoordelen loop ik omheen en laat een ander graag in zijn of haar waarde.
Toch zijn er soms mensen of situaties waarin gedacht wordt mijn/onze ruimte in te kunnen pikken en hun regels proberen op te leggen aan mij of de kinderen. Hmmmm....niet doen...De nekhaartjes beginnen dan al wat te trillen,sommigen staan overeind. Gaat de stoomwals door,tja,dan komt mijn minder fraaie kantje naar voren. Dan ben ik zo soepel en meegaand als een grote Drentse kei!
Ik reageer hier net zo sterk op als ik het zie en voel gebeuren bij een ander...ik kan dan mijn mond niet houden. Ik handel vaak al voordat ik er echt over nagedacht heb en dat is niet altijd een fijne combi.
Zo heb ik ooit het leven gered van kippen in het dierenparkje. 3 Grote,stoere mannen probeerden deze te stelen en ik zag het gebeuren. Ik bedacht mij niet, toeterde flink met mijn vorige koekblikje (ik stond op de parkeerplaats en ze dachten niet gezien te worden) en schreeuwde ze toe de beestjes daar te laten staan voor de kinderen. Of ik wel even naar hun toe wilde komen om hun dat in hun gezicht te vertellen? Woops! Ik...stoer en rustig blijven kijken,hangend met knikkende knieen aan mijn autodeur...bleef staan. Ben niet gek natuurlijk,hooguit wat domme en niet doordachte acties hier en daar, maar dat mag want ik ben blond ;) Sjips...ze kwamen naar mij toe,aiaiai. Dan komt mijn Drentse Kei modus om de hoek kijken...ik kijk strak in de ogen terug, laat geen angst of onzekerheid zien (ik dee het in mijn broehoek!!) en de stoere mannen bende liep met hoog testosterongehalte langs met een vuile blik werpend op mij...en ze liepen door :) Wat was ik blij! 3 Kippetjes gered en de stand-off overleeft...phieuwwwie. Adrenalinerush en trots!
Ik kreeg 's avonds wel een uitbrander van hubbie, die was "not amused". En wat nou als ze jou de nek omdraaien in plaats van die kippetjes?? O echt Jo, wanneer leer je nou eens dat spreken zilver is en zwijgen in sommige gevallen goud? Ehm...ja...nog een leerpuntje??
Jo
Jo en opruimmania
Zooooo....ik is er weer,he,he.....lekker hoor!
Waar was ik dan? Nou,gewoon...thuis. Geen tijd? Druk? Geen inspiratie?Niets te vertellen?
Als de dag aanbreekt dat ik niets meer te vertellen heb,is het dezelfde dag dat Pasen en Pinksteren tegelijk gevierd worden. De uitdrukking "Ik heb geen tijd,ik heb het zo druk" is er een waarvan ik spontaan begin te hoesten. Iedereen heeft evenveel tijd,het zit hem in de keuzes...waar ga ik voor,met wie wil ik tijd doorbrengen en wat wil ik doen op welke manier.
Geen inspiratie? Geef me een woord en ik schrijf een blog!Maar waar bleven je stukjes dan? Leg ik je uit....
Omdenken heeft mijn interresse....van de week las ik er een die behoorlijk binnenkwam.
Mijn leven zou perfect zijn als ik niet zo'n perfectioniste was
Mijn persoonlijke lat ligt hoog,heel hoog...Ik doe het goed of ik doe het niet,ik geef me voor 100%!Verantwoordelijkheidsgevoel en plichtsbesef zijn doordrenkt tot in de kern en ik kan feilloos benoemen waar mijn verbeterpunten zijn. Een 100% score is lastig te halen en te houden.Ik ben gewoon nooit klaar of kan even rustig achteroverleunen en genieten...in mijn hoofd ben ik al met het volgende bezig ;)
Een van mijn gekke tics is dat ik "pas leuke dingen voor mijzelf mag doen,als ik mijn werk klaar heb" Ehmmm,ja....grote valkuil! Mijn werk is thuis en is nooit klaar...het schrijven van dit blog valt bij mij onder de noemer "zeer leuk!" Voel je mijn dilemma? Bij het starten van mijn blog dacht ik er meer regelmatig erachter te zitten dan dat ik in de praktijk doe. Op zijn minst een keer of 2 tot 3 per week,maar soms komt het dagelijkse leven ertussen :)
De afgelopen weken lekker bezig geweest met rommelen in huis. Zodra ik begin,ben ik niet meer te houden. Heb ik het in mijn hoofd,dan zit het niet in mijn kont:) Ik buffel door totdat ik klaar ben,zonder de kantjes eraf te lopen...Ik kan namelijk niet "met de Franse slag" ,vind ik zo zonde van mijn tijd en energie die ik er al in gestopt heb, om dan met een (gevoelsmatig) halfbakken resultaat te eindigen... Hubbie laat mij gaan...hij weet dat er geen houden aan is en dat het makkelijker is om met mij mee te gaan. Gaandeweg ziet hij in dat mijn manier van organiseren,structuren aanbrengen en opruimen pluspunten met zich meebrengt. Ik ben van de puntjes op de "i",hij is van "het werkt toch?"
Hij is nonchalant,ik superprecies...kortom een gouden duo ;)
Ik ben begonnen in de garage (hubbie planken ophangen en stort rijden),door naar de bijkeuken (kast en bureau opschonen en kliko vullen),de keuken (helemaal uitsoppen en wegdoen wat ik niet gebruik of ga gebruiken,hallo kliko) door naar de slaapkamers van de meiden (hubbie meubels schuiven en spiegels ophangen) terwijl ik door de weken heen sneaky oude prul en kapot speelgoed wegsluis richting stort. Alle kledingkasten worden uitgemest,pffff! Onze zomerkleding gaat richting zolder,alles in een kast wil wel,het hangt alleen shocking klem ;) Frustratie en irritatie elke keer als ik de stapels wasgoed probeer terug te plaatsen in die volle kasten...Hallo ruimte! Troelawupwups kast is ubervol: en de kleding van zuslief (kaliber:prinses en roze,terwijl Troelawupwup stoer en ruig is...neu,werd niet veel van gedragen,maar onder het mom "stel je voor" toch maar bewaren...) en haar eigen kleding afgetoeft met een flinke groeispurt...Precies,zo laat is het ;) Te goed en te mooi om "zomaar" weg te doen, fijn dat mijn vriendenkring bestaat uit leuke meiden met dito leuk kroost...uitdelen maar :) Iedereen happy!
Maar goed,door al dat heen en weer schuiven en verplaatsen kwam ik bij mijn een-na-grootste-klus uit...De zolder. Deze is net zo groot als de hele benedenverdieping,wordt hevig gebruikt door de kinderen en de spullen waarvan we nog niet goed weten wat we ermee gaan doen of willen doen,staan daar. Ook ons bedrijf en mijn eigen wasstraat, waar ik na menig speelmoment via de stap-hink-sprong bij mijn plekje kon komen en dat was ik zat! De raderen draaiden en als ik weet wat en hoe ik het wil? Waas voor de ogen,mouwen omhoog en gaan met die banaan! Met extra hulptroepen zoals Marktplaats,de kliko en de stort...blik op oneindig en verstand op nul. Halverwege zonk het mij echt in mijn schoenen....wat een bende,wat een zooi en komt hier überhaupt nog een einde aan? Ik had al zoveel opgeruimd,schoongepoetst en weggewerkt, ik denk dat een stukje zin eveneens was vertrokken. Hubbie heeft nog een paar keer het zware spul voor me naar de stort gebracht en bouwde daar zowaar een haat-liefde band op met een van de medewerkers...Hubbie werd elke keer op de korrel genomen als hij er kwam,elk stukje moest precies weggezet worden en hij werd gecontroleerd tot en met...Elke doos moest bij het oud papier en de inhoud mocht hubbie even bij de verschillende inleverpunten brengen...hoe krijg je hem op de kast? Precies! Ondertussen via Marktplaats spulletjes verkocht om het geld bij de Ikea linea recta uit te geven aan opbergruimte. Alles om de economie draaiende te houden,haha! Ik ben er wel een week of wat mee aan de gang geweest en ein-de-lijk is het klaar...Toen de badkamer van boven tot onder uitgesopt en schoongemaakt en ben ik klaar? Ehmmm,nee....zie 100% score,ik zie nog steeds verbeterpunten...is niet altijd fijn om perfectioniste te zijn,wel handig en praktisch maar heeft zeer zeker een nadeel.
Na zoveel werk vond ik dat ik het nu wel verdiend had om een stukje te schrijven,gewoon omdat het leuk is :)!
Jo
Waar was ik dan? Nou,gewoon...thuis. Geen tijd? Druk? Geen inspiratie?Niets te vertellen?
Als de dag aanbreekt dat ik niets meer te vertellen heb,is het dezelfde dag dat Pasen en Pinksteren tegelijk gevierd worden. De uitdrukking "Ik heb geen tijd,ik heb het zo druk" is er een waarvan ik spontaan begin te hoesten. Iedereen heeft evenveel tijd,het zit hem in de keuzes...waar ga ik voor,met wie wil ik tijd doorbrengen en wat wil ik doen op welke manier.
Geen inspiratie? Geef me een woord en ik schrijf een blog!Maar waar bleven je stukjes dan? Leg ik je uit....
Omdenken heeft mijn interresse....van de week las ik er een die behoorlijk binnenkwam.
Mijn leven zou perfect zijn als ik niet zo'n perfectioniste was
Mijn persoonlijke lat ligt hoog,heel hoog...Ik doe het goed of ik doe het niet,ik geef me voor 100%!Verantwoordelijkheidsgevoel en plichtsbesef zijn doordrenkt tot in de kern en ik kan feilloos benoemen waar mijn verbeterpunten zijn. Een 100% score is lastig te halen en te houden.Ik ben gewoon nooit klaar of kan even rustig achteroverleunen en genieten...in mijn hoofd ben ik al met het volgende bezig ;)
Een van mijn gekke tics is dat ik "pas leuke dingen voor mijzelf mag doen,als ik mijn werk klaar heb" Ehmmm,ja....grote valkuil! Mijn werk is thuis en is nooit klaar...het schrijven van dit blog valt bij mij onder de noemer "zeer leuk!" Voel je mijn dilemma? Bij het starten van mijn blog dacht ik er meer regelmatig erachter te zitten dan dat ik in de praktijk doe. Op zijn minst een keer of 2 tot 3 per week,maar soms komt het dagelijkse leven ertussen :)
De afgelopen weken lekker bezig geweest met rommelen in huis. Zodra ik begin,ben ik niet meer te houden. Heb ik het in mijn hoofd,dan zit het niet in mijn kont:) Ik buffel door totdat ik klaar ben,zonder de kantjes eraf te lopen...Ik kan namelijk niet "met de Franse slag" ,vind ik zo zonde van mijn tijd en energie die ik er al in gestopt heb, om dan met een (gevoelsmatig) halfbakken resultaat te eindigen... Hubbie laat mij gaan...hij weet dat er geen houden aan is en dat het makkelijker is om met mij mee te gaan. Gaandeweg ziet hij in dat mijn manier van organiseren,structuren aanbrengen en opruimen pluspunten met zich meebrengt. Ik ben van de puntjes op de "i",hij is van "het werkt toch?"
Hij is nonchalant,ik superprecies...kortom een gouden duo ;)
Ik ben begonnen in de garage (hubbie planken ophangen en stort rijden),door naar de bijkeuken (kast en bureau opschonen en kliko vullen),de keuken (helemaal uitsoppen en wegdoen wat ik niet gebruik of ga gebruiken,hallo kliko) door naar de slaapkamers van de meiden (hubbie meubels schuiven en spiegels ophangen) terwijl ik door de weken heen sneaky oude prul en kapot speelgoed wegsluis richting stort. Alle kledingkasten worden uitgemest,pffff! Onze zomerkleding gaat richting zolder,alles in een kast wil wel,het hangt alleen shocking klem ;) Frustratie en irritatie elke keer als ik de stapels wasgoed probeer terug te plaatsen in die volle kasten...Hallo ruimte! Troelawupwups kast is ubervol: en de kleding van zuslief (kaliber:prinses en roze,terwijl Troelawupwup stoer en ruig is...neu,werd niet veel van gedragen,maar onder het mom "stel je voor" toch maar bewaren...) en haar eigen kleding afgetoeft met een flinke groeispurt...Precies,zo laat is het ;) Te goed en te mooi om "zomaar" weg te doen, fijn dat mijn vriendenkring bestaat uit leuke meiden met dito leuk kroost...uitdelen maar :) Iedereen happy!
Maar goed,door al dat heen en weer schuiven en verplaatsen kwam ik bij mijn een-na-grootste-klus uit...De zolder. Deze is net zo groot als de hele benedenverdieping,wordt hevig gebruikt door de kinderen en de spullen waarvan we nog niet goed weten wat we ermee gaan doen of willen doen,staan daar. Ook ons bedrijf en mijn eigen wasstraat, waar ik na menig speelmoment via de stap-hink-sprong bij mijn plekje kon komen en dat was ik zat! De raderen draaiden en als ik weet wat en hoe ik het wil? Waas voor de ogen,mouwen omhoog en gaan met die banaan! Met extra hulptroepen zoals Marktplaats,de kliko en de stort...blik op oneindig en verstand op nul. Halverwege zonk het mij echt in mijn schoenen....wat een bende,wat een zooi en komt hier überhaupt nog een einde aan? Ik had al zoveel opgeruimd,schoongepoetst en weggewerkt, ik denk dat een stukje zin eveneens was vertrokken. Hubbie heeft nog een paar keer het zware spul voor me naar de stort gebracht en bouwde daar zowaar een haat-liefde band op met een van de medewerkers...Hubbie werd elke keer op de korrel genomen als hij er kwam,elk stukje moest precies weggezet worden en hij werd gecontroleerd tot en met...Elke doos moest bij het oud papier en de inhoud mocht hubbie even bij de verschillende inleverpunten brengen...hoe krijg je hem op de kast? Precies! Ondertussen via Marktplaats spulletjes verkocht om het geld bij de Ikea linea recta uit te geven aan opbergruimte. Alles om de economie draaiende te houden,haha! Ik ben er wel een week of wat mee aan de gang geweest en ein-de-lijk is het klaar...Toen de badkamer van boven tot onder uitgesopt en schoongemaakt en ben ik klaar? Ehmmm,nee....zie 100% score,ik zie nog steeds verbeterpunten...is niet altijd fijn om perfectioniste te zijn,wel handig en praktisch maar heeft zeer zeker een nadeel.
Na zoveel werk vond ik dat ik het nu wel verdiend had om een stukje te schrijven,gewoon omdat het leuk is :)!
Jo
donderdag 31 oktober 2013
Jo en koekblikje
Het is stil...stil op mijn oprit...er staat daar een klein groot plekje heel erg leeg te wezen...mijn koekblikje is uit logeren,fijn bij zijn andere grote vrienden en vriendinnetjes en ik gun het hem...maar toch,het is stil...
Mijn koekblikje is nog niet zo heel erg lang in mijn leven. Het is zo'n koekblikje waarvan de auto-buurman zich afvroeg wat ik erin zag? Destijds snapte ik de vraag niet,nu ik er op let wel...het type koekblikje wat ik rijd, vervoert vele mensen met voornamelijk grijs haar. Nu heb ik her en der ook een paar grijze haartjes,keurig weggewerkt door kapperdinnetje waardoor ik niet val onder de groepsnoemer grijzedakduif,maar toch...
Mijn koekblikje is de sportieve variant...wat zeg ik? Hij heeft sportvelgjes en mistlampjes! De luxe uitvoering met airco,armsteuntje,elektrische ramen, centrale deurvergrendeling en een motor...De lichtste die er is! Eigenlijk is het een rijdend naaidoosje, zo klinkt en rijdt hij ook.
Ga ik de snelweg op, dan moet ik de neiging onderdrukken om de deur open te gooien en a la Fred Flintstone mee te trappelen om snelheid te maken. Nee, snel is die die niet. Het uiterlijk zet je op het verkeerde been en dat vind ik leuk ;).
Mijn koekblikje is ijsblauw met zo'n mooi glansje eroverheen en om het plaatje compleet te maken?
Hij heeft racestrepen! Ja,echt...en niet die strepen die je overal ziet,welnee...he-le-maal-ei-gen-zin-nig-ge-Jo-stijl. Ik heb strepen met bloemen erin,sterretjes,krullen waardoor menig nekje zich omdraait als ik tevreden langs knor in mijn naaidoosje annex koekblikje. Hij doet precies waar hij goed in is :)
Maar ja, nu is tie uit logeren...we hadden een moeilijk dagje gisteren. Zoals altijd komen wij er samen sterk uit, want je bent bikkelien of niet. Wel met knikkende knieen en zweet in de handpalmen,maar dat terzijde.
Een paar dagen terug snorde mijn koekblikje een beetje schurend,niet het tevreden naaidoosje geluid van weleer. Ik met al mijn technische kennis (in boekvorm zou dat eruit zien als een leeg tekenblok) gemeld bij hubbie en kreeg het advies:"Flink remmen,kunnen de remschijven wel eens zijn". Uitgevoerd op een veilig momentje zonder kinderen aan boord (die hoeven geen vliegles te krijgen) maar nee...werd niet veel beter.
Gister reed ik van ons dorpje naar een dorp om koffie te leuten bij mijn lagere-school-dinnetje. Het geluid op de heenweg was mwoah...toen ik de auto uitzette,schuurde die gewoon door...eng!! Als die maar start straks *fingers crossed*. De tijd vloog om en hup,door de auto in en terug naar mijn dorpje. Starten,ja..achteruit,mja...rijden,getver nu schuurt ie nog harder en ik moet de snelweg nog op :(. Alsof ik hem martelde! Hij schreeuwde het uit,schuren,piepen en Jootje met natte handen aan het stuur. Ik zag hele (en halve) scenario's voorbij komen en had alle "plan B mogelijkheden" paraat mocht ik stranden op de snelweg...wie haalt de kinderen,wie haalt de auto,wie haalt mij en hoe zorg ik ervoor geen persoonlijke kreukels te krijgen in geval van een ongeluk? Alsof ik daar invloed op kan uitoefenen...tuurlijk!Op constante snelheid doorgereden en halverwege de megareis van wel een kwartier hoorde ik mijzelf praten tegen mijn koekblikje: "Kom op, je bent bijna thuis, nog een klein stukje, dit kunnen we, je bent een grote auto,straks mag je uitrusten,dan neem ik de Harley Trapson en loop met het kroost naar huis,voor nu...power! Zijn wij bikkels of niet??" We hebben het gered, adrenalinekick en al en wat was ik blij dat ik thuis was :)!
Op fietse naar school en in prachtig weer teruggewandeld met een nukkige Troelawupwup (die zit even in moeilijk vaarwater,groeisprongetje ofzo? In ieder geval zit mijn opvoeddeskundigheid in zwaar weer...of te wel,jeetje,pittig,doe ik het goed? En natuurlijk gaat Uppergup daar in mee, dus ja..mijn beide handjes zijn gevuld en ik ga door met vallen en opstaan...terug naar het originele verhaal) Hubbie gebeld/gemaild met mijn technische problematiek. "Ja, toen ik er van het weekend in reed, dacht ik al dat er onderhoud aan zat te komen,dat was geen goed geluid." (...) Fijn dat jij me daarvan ook op de hoogte hebt gesteld en mij vrolijk door laat tuffen...sjucht! 's Avonds een technische blik van hubbie erin gegooid (in boekvorm ziet dat eruit als een dikke pil met heel veel woorden en weinig plaatjes) en muziek-buurman deed ook een duit in het zakje...Beiden geen idee!
Ondertussen heb ik de garage gebeld en in mijn vaktechnische termen uitgelegd wat er aan de hand is
"Mijn auto maakt zo'n raar geluid meneer, hij zegt kggg en tsss,maar niet de hele tijd en het zit voorin,ja ik denk een beetje aan de rechter,nee linker,o nee toch wel rechter kant..ik denk dat het de distributieriem is of de V-snaar (kijk,ben niet helemaal dom, maar doe mij graag een beetje simpeler voor dan dat ik daadwerkelijk ben,gniffel).
Ik mocht mijn koekblikje gelijk komen brengen,waarop hubbie in mijn autootje sprong, de kinderen uberenthousiast meegingen want ja...in het donker rijden,straks nog naar de kijkavond op school en weglopen bij het avondeten "Life is great!" en ik in de grote leasebak met hoog herniagehalte er achteraan.
En nu is het stil op de oprit,er staat een klein groot leeg plekje. En als die weer gevuld is, is de portemetniks waarschijnlijk leeg ;)! Het hoort erbij...en ik krijg dan een tevreden snorrend naaidoosje annex koekblikje terug en is Jo wederom mobiel en tevreden!
Jo
Mijn koekblikje is nog niet zo heel erg lang in mijn leven. Het is zo'n koekblikje waarvan de auto-buurman zich afvroeg wat ik erin zag? Destijds snapte ik de vraag niet,nu ik er op let wel...het type koekblikje wat ik rijd, vervoert vele mensen met voornamelijk grijs haar. Nu heb ik her en der ook een paar grijze haartjes,keurig weggewerkt door kapperdinnetje waardoor ik niet val onder de groepsnoemer grijzedakduif,maar toch...
Mijn koekblikje is de sportieve variant...wat zeg ik? Hij heeft sportvelgjes en mistlampjes! De luxe uitvoering met airco,armsteuntje,elektrische ramen, centrale deurvergrendeling en een motor...De lichtste die er is! Eigenlijk is het een rijdend naaidoosje, zo klinkt en rijdt hij ook.
Ga ik de snelweg op, dan moet ik de neiging onderdrukken om de deur open te gooien en a la Fred Flintstone mee te trappelen om snelheid te maken. Nee, snel is die die niet. Het uiterlijk zet je op het verkeerde been en dat vind ik leuk ;).
Mijn koekblikje is ijsblauw met zo'n mooi glansje eroverheen en om het plaatje compleet te maken?
Hij heeft racestrepen! Ja,echt...en niet die strepen die je overal ziet,welnee...he-le-maal-ei-gen-zin-nig-ge-Jo-stijl. Ik heb strepen met bloemen erin,sterretjes,krullen waardoor menig nekje zich omdraait als ik tevreden langs knor in mijn naaidoosje annex koekblikje. Hij doet precies waar hij goed in is :)
Maar ja, nu is tie uit logeren...we hadden een moeilijk dagje gisteren. Zoals altijd komen wij er samen sterk uit, want je bent bikkelien of niet. Wel met knikkende knieen en zweet in de handpalmen,maar dat terzijde.
Een paar dagen terug snorde mijn koekblikje een beetje schurend,niet het tevreden naaidoosje geluid van weleer. Ik met al mijn technische kennis (in boekvorm zou dat eruit zien als een leeg tekenblok) gemeld bij hubbie en kreeg het advies:"Flink remmen,kunnen de remschijven wel eens zijn". Uitgevoerd op een veilig momentje zonder kinderen aan boord (die hoeven geen vliegles te krijgen) maar nee...werd niet veel beter.
Gister reed ik van ons dorpje naar een dorp om koffie te leuten bij mijn lagere-school-dinnetje. Het geluid op de heenweg was mwoah...toen ik de auto uitzette,schuurde die gewoon door...eng!! Als die maar start straks *fingers crossed*. De tijd vloog om en hup,door de auto in en terug naar mijn dorpje. Starten,ja..achteruit,mja...rijden,getver nu schuurt ie nog harder en ik moet de snelweg nog op :(. Alsof ik hem martelde! Hij schreeuwde het uit,schuren,piepen en Jootje met natte handen aan het stuur. Ik zag hele (en halve) scenario's voorbij komen en had alle "plan B mogelijkheden" paraat mocht ik stranden op de snelweg...wie haalt de kinderen,wie haalt de auto,wie haalt mij en hoe zorg ik ervoor geen persoonlijke kreukels te krijgen in geval van een ongeluk? Alsof ik daar invloed op kan uitoefenen...tuurlijk!Op constante snelheid doorgereden en halverwege de megareis van wel een kwartier hoorde ik mijzelf praten tegen mijn koekblikje: "Kom op, je bent bijna thuis, nog een klein stukje, dit kunnen we, je bent een grote auto,straks mag je uitrusten,dan neem ik de Harley Trapson en loop met het kroost naar huis,voor nu...power! Zijn wij bikkels of niet??" We hebben het gered, adrenalinekick en al en wat was ik blij dat ik thuis was :)!
Op fietse naar school en in prachtig weer teruggewandeld met een nukkige Troelawupwup (die zit even in moeilijk vaarwater,groeisprongetje ofzo? In ieder geval zit mijn opvoeddeskundigheid in zwaar weer...of te wel,jeetje,pittig,doe ik het goed? En natuurlijk gaat Uppergup daar in mee, dus ja..mijn beide handjes zijn gevuld en ik ga door met vallen en opstaan...terug naar het originele verhaal) Hubbie gebeld/gemaild met mijn technische problematiek. "Ja, toen ik er van het weekend in reed, dacht ik al dat er onderhoud aan zat te komen,dat was geen goed geluid." (...) Fijn dat jij me daarvan ook op de hoogte hebt gesteld en mij vrolijk door laat tuffen...sjucht! 's Avonds een technische blik van hubbie erin gegooid (in boekvorm ziet dat eruit als een dikke pil met heel veel woorden en weinig plaatjes) en muziek-buurman deed ook een duit in het zakje...Beiden geen idee!
Ondertussen heb ik de garage gebeld en in mijn vaktechnische termen uitgelegd wat er aan de hand is
"Mijn auto maakt zo'n raar geluid meneer, hij zegt kggg en tsss,maar niet de hele tijd en het zit voorin,ja ik denk een beetje aan de rechter,nee linker,o nee toch wel rechter kant..ik denk dat het de distributieriem is of de V-snaar (kijk,ben niet helemaal dom, maar doe mij graag een beetje simpeler voor dan dat ik daadwerkelijk ben,gniffel).
Ik mocht mijn koekblikje gelijk komen brengen,waarop hubbie in mijn autootje sprong, de kinderen uberenthousiast meegingen want ja...in het donker rijden,straks nog naar de kijkavond op school en weglopen bij het avondeten "Life is great!" en ik in de grote leasebak met hoog herniagehalte er achteraan.
En nu is het stil op de oprit,er staat een klein groot leeg plekje. En als die weer gevuld is, is de portemetniks waarschijnlijk leeg ;)! Het hoort erbij...en ik krijg dan een tevreden snorrend naaidoosje annex koekblikje terug en is Jo wederom mobiel en tevreden!
Jo
maandag 28 oktober 2013
Jo en bubbels
De koffie pruttelt, de kaascrackers koelen af op het aanrecht en de "mega-opruim-en-breng-weg-naar-de-stort-jee-wat-een-ruimte-activiteiten" bewust heel even naar achter geschoven. Ik kan het natuurlijk niet maken om niets van me te laten horen na de primeur van afgelopen weekend?
In Appeltern was de allereerste GOK-meeting in een bourgondische setting aan het water. Tel daar het temperatuurtje van een graad of 20 bij op met een groot terras...De hele dag op stap met boerderijdinnetje,beide parttime kinderloos en alleen rekening te houden met elkaar en onszelf. Hapjes,drankjes alles stond klaar...erg vervelend,we vonden het he-le-maal niks maar ja,iemand moet zich ervoor opofferen...
We hebben er echt onze dag van gemaakt. Genieten, feel good momenten verzamelen maar vooral een me-time moment want eerlijk is eerlijk...zodra je mama bent,ben je de spil van het gezin. Het leven staat voornamelijk in het teken van het verzorgen van de ander. Doorgaan en wegcijferen zijn sleutelwoorden die veel gehoord en uitgesproken worden. Het geeft energie en neemt energie..de overtreffende trap van moe? Moeder! Erg belangrijk om af en toe een me-time dagje in te lassen,batterij opladen zodat er weer meer gegeven kan worden. Heb ik niets,kan ik het ook niet uitdelen...
Wat een verademing om met een grote groep mensen te zijn die snappen en begrijpen wat het anders eten met je doet. Een woord is voldoende om elkaar te begrijpen...geen gefronste wenkbrauwen als ik roomboter eet, "huh" als eerste klank krijgen bij het woord "rookkaascracker",het verdwijnen van vage kwaaltjes wat onmiddellijk gesnapt en begrepen wordt...kortom,gelijkgezinden!
Ik kon merken dat er een grote groep mensen bijeen was vanuit het GOK-forumgedeelte. Het enthousiasme waarin ze elkaar begroetten en makkelijk inhaken op elkaars leventjes omdat je via de socialmedia al een beetje aan elkaar gesnuffeld hebt of er vriendschappen zijn ontstaan...dat hadden en hebben wij niet...even dacht ik een "buitenbeentje" te zijn. Zodra die gedachte oppoppte,hoorde ik meer geluiden om mij heen dat zij ook geen lid waren...prima dus :)
Ik merk dat ik al vrij snel chronologisch wil opsommen...a la het opstel van vroeger...en toen,en toen, en toen, en toen....Als ik dat doe, kom ik niet toe aan de fantastische ondertoon van de gehele dag...hetgene wat je niet ziet,niet voelt en niet kan benoemen en er wel is...het speciale tintje,het feelgood moment. Aan het einde van de dag kwam ik blij positief bubbelend thuis, met zo'n brok enthousiasme in mijn donder en intuitief aanvoelen dit is mijn weg.
Toch in het kort....wat losse flodders...natuurlijk is het fantastisch om Yvonne Lemmers,Thea Bremer en Jacoline de Zoete in realtime te ontmoeten. De foto's krijgen stemmen en bewegingen,gaat van 2 dimensionaal naar 3 dimensionaal en wordt een level hoger getild. Bijzonder leuk :)En nee, ik ben niet flauwgevallen en ja ik heb wel een krabbeltje gevraagd voor in mijn boek,haha...ook een primeur,doe ik anders nooooit! Presentatie van de app, de uitleg van hoe het klein begon tot hoe het gegroeid is tot waar het nu staat, uitwisselen van ervaringen "Hoe doe jij dat? En als je nou..", compleet nieuwe invalshoeken en leermomenten die "uit de lucht" komen vallen en ik kon zelf mijn brandende vraag stellen met betrekking tot mijn werkweigerendedraakje...Hoogrode kleur,knikkende knietjes,trillend stemmetje en hoge ademhaling,gek hoor om te praten voor een groep van 100 volwassenen ;)
Hier zijn mensen bij elkaar die op hun eigen-wijze door het leven stappen en niet de opgelegde regeltjes domweg opvolgen,mensen die kritisch nadenken en durven te proberen het anders te doen...ik kwam met oplossingen en tips thuis die ik werkelijk waar nog nooit gehoord had maar zeker ga uitproberen. Ik had er ook een zwaar hoofd in toen ik met GOK begon en kijk hoe ik omgeturnd ben naar een gokverslaafde in nog geen 3 maanden tijd! Ook al val ik in gewicht niet af, de centimeters vliegen me om de oren en het eten is zoooo lekker, ik wil en kan gewoon niet anders meer. Het genieten is zo groots terug, daar neem ik voorlopig geen afscheid van ;)
Hoelahoepdemonstraties (en verloting),zelf hoelahoepen,make-up adviezen,kledingadviezen, welke kleuren passen bij je en welke kun je beter vermijden, proeverijen,voetmassages,zumbales,lekkere drankjes en hapjes, producten inslaan voor mijn privegokkastje,verloting van Feelgoodmomenten...varierend van een elektrische tandenborstel,telefonisch consult met Yvonne,uitgebreid medisch onderzoek onder begeleiding van een huisarts,bourgondisch me-time momentje en boerderijdinnetje heeft een make-up-make-over gewonnen...Zij mag een op een in de winkel van Jacoline persoonlijke tips ontvangen mbt make-up en kleding...passend bij lichaamsbouw en keurtype en vorm! Hoe lekker luxe verwennen is dat? En weet je wat het mooie is...ik mag mee!! Alleen al het vooruitzicht...ik geniet daar nu al van :) We gaan in maart/april en het staat vast dat we er wederom een me-time dag van gaan maken want tjongejongejonge...ik bubbel nog na van al die fijne positieve impressies van zaterdag. Wat heb ik veel echte,eerlijke,energieke mensen gezien en gesproken,fantastische gesprekken gevoerd,keihard gelachen (wat is dat altijd lekker!),wat ben ik getriggerd en geprikkeld en ook...een paar van mijn bloglezers gesproken :)
Top vond en vind ik dat, wat een heerlijke reacties krijg ik van jullie. Wat fijn dat je me even aan mijn mouw trok om mij te vertellen dat je er van geniet en zelfs soms naar uit kijkt...ik loop op wolkjes :) Ik geniet dubbel en dwars van jullie,ik ga zeker nog even door met schrijven!
Jo
In Appeltern was de allereerste GOK-meeting in een bourgondische setting aan het water. Tel daar het temperatuurtje van een graad of 20 bij op met een groot terras...De hele dag op stap met boerderijdinnetje,beide parttime kinderloos en alleen rekening te houden met elkaar en onszelf. Hapjes,drankjes alles stond klaar...erg vervelend,we vonden het he-le-maal niks maar ja,iemand moet zich ervoor opofferen...
We hebben er echt onze dag van gemaakt. Genieten, feel good momenten verzamelen maar vooral een me-time moment want eerlijk is eerlijk...zodra je mama bent,ben je de spil van het gezin. Het leven staat voornamelijk in het teken van het verzorgen van de ander. Doorgaan en wegcijferen zijn sleutelwoorden die veel gehoord en uitgesproken worden. Het geeft energie en neemt energie..de overtreffende trap van moe? Moeder! Erg belangrijk om af en toe een me-time dagje in te lassen,batterij opladen zodat er weer meer gegeven kan worden. Heb ik niets,kan ik het ook niet uitdelen...
Wat een verademing om met een grote groep mensen te zijn die snappen en begrijpen wat het anders eten met je doet. Een woord is voldoende om elkaar te begrijpen...geen gefronste wenkbrauwen als ik roomboter eet, "huh" als eerste klank krijgen bij het woord "rookkaascracker",het verdwijnen van vage kwaaltjes wat onmiddellijk gesnapt en begrepen wordt...kortom,gelijkgezinden!
Ik kon merken dat er een grote groep mensen bijeen was vanuit het GOK-forumgedeelte. Het enthousiasme waarin ze elkaar begroetten en makkelijk inhaken op elkaars leventjes omdat je via de socialmedia al een beetje aan elkaar gesnuffeld hebt of er vriendschappen zijn ontstaan...dat hadden en hebben wij niet...even dacht ik een "buitenbeentje" te zijn. Zodra die gedachte oppoppte,hoorde ik meer geluiden om mij heen dat zij ook geen lid waren...prima dus :)
Ik merk dat ik al vrij snel chronologisch wil opsommen...a la het opstel van vroeger...en toen,en toen, en toen, en toen....Als ik dat doe, kom ik niet toe aan de fantastische ondertoon van de gehele dag...hetgene wat je niet ziet,niet voelt en niet kan benoemen en er wel is...het speciale tintje,het feelgood moment. Aan het einde van de dag kwam ik blij positief bubbelend thuis, met zo'n brok enthousiasme in mijn donder en intuitief aanvoelen dit is mijn weg.
Toch in het kort....wat losse flodders...natuurlijk is het fantastisch om Yvonne Lemmers,Thea Bremer en Jacoline de Zoete in realtime te ontmoeten. De foto's krijgen stemmen en bewegingen,gaat van 2 dimensionaal naar 3 dimensionaal en wordt een level hoger getild. Bijzonder leuk :)En nee, ik ben niet flauwgevallen en ja ik heb wel een krabbeltje gevraagd voor in mijn boek,haha...ook een primeur,doe ik anders nooooit! Presentatie van de app, de uitleg van hoe het klein begon tot hoe het gegroeid is tot waar het nu staat, uitwisselen van ervaringen "Hoe doe jij dat? En als je nou..", compleet nieuwe invalshoeken en leermomenten die "uit de lucht" komen vallen en ik kon zelf mijn brandende vraag stellen met betrekking tot mijn werkweigerendedraakje...Hoogrode kleur,knikkende knietjes,trillend stemmetje en hoge ademhaling,gek hoor om te praten voor een groep van 100 volwassenen ;)
Hier zijn mensen bij elkaar die op hun eigen-wijze door het leven stappen en niet de opgelegde regeltjes domweg opvolgen,mensen die kritisch nadenken en durven te proberen het anders te doen...ik kwam met oplossingen en tips thuis die ik werkelijk waar nog nooit gehoord had maar zeker ga uitproberen. Ik had er ook een zwaar hoofd in toen ik met GOK begon en kijk hoe ik omgeturnd ben naar een gokverslaafde in nog geen 3 maanden tijd! Ook al val ik in gewicht niet af, de centimeters vliegen me om de oren en het eten is zoooo lekker, ik wil en kan gewoon niet anders meer. Het genieten is zo groots terug, daar neem ik voorlopig geen afscheid van ;)
Hoelahoepdemonstraties (en verloting),zelf hoelahoepen,make-up adviezen,kledingadviezen, welke kleuren passen bij je en welke kun je beter vermijden, proeverijen,voetmassages,zumbales,lekkere drankjes en hapjes, producten inslaan voor mijn privegokkastje,verloting van Feelgoodmomenten...varierend van een elektrische tandenborstel,telefonisch consult met Yvonne,uitgebreid medisch onderzoek onder begeleiding van een huisarts,bourgondisch me-time momentje en boerderijdinnetje heeft een make-up-make-over gewonnen...Zij mag een op een in de winkel van Jacoline persoonlijke tips ontvangen mbt make-up en kleding...passend bij lichaamsbouw en keurtype en vorm! Hoe lekker luxe verwennen is dat? En weet je wat het mooie is...ik mag mee!! Alleen al het vooruitzicht...ik geniet daar nu al van :) We gaan in maart/april en het staat vast dat we er wederom een me-time dag van gaan maken want tjongejongejonge...ik bubbel nog na van al die fijne positieve impressies van zaterdag. Wat heb ik veel echte,eerlijke,energieke mensen gezien en gesproken,fantastische gesprekken gevoerd,keihard gelachen (wat is dat altijd lekker!),wat ben ik getriggerd en geprikkeld en ook...een paar van mijn bloglezers gesproken :)
Top vond en vind ik dat, wat een heerlijke reacties krijg ik van jullie. Wat fijn dat je me even aan mijn mouw trok om mij te vertellen dat je er van geniet en zelfs soms naar uit kijkt...ik loop op wolkjes :) Ik geniet dubbel en dwars van jullie,ik ga zeker nog even door met schrijven!
Jo
Abonneren op:
Posts (Atom)