donderdag 27 februari 2014

Jo en leven

Leven en laten leven...spreken is zilver,zwijgen is goud...

Zo maar even een paar spreekwoorden en gezegdes uit onze Nederlandse taal. Hoe zijn ze erin gekomen? Door de universele ervaringen van de mens door tientallen,zelfs honderden jaren heen.
Waarom zijn ze niet verdwenen? Door de werkelijke kern die zich erin ophoudt.

Er is een waarheid en er is een werkelijkheid. De waarheid is over het algemeen genomen de perceptie van een persoon en vaak gekleurd met eigen emotie en ervaringen. De werkelijkheid is de daadwerkelijke gang van zaken. Op de een of andere manier probeert een mens de waarheid uit te dragen als een werkelijkheid. Op het moment dat je dit in je eentje beleeft...geen enkel probleem! Zodra je monoloog een dialoog wordt en de ander er een andere waarheid op na houdt...wordt het spannend.

Op dit punt wil ik graag het gezegde "leven en laten leven" naar voren halen. Niets is zo fijn als een mening uiten en die beaamt krijgen door de mensen direct om je heen. Dit geeft een gevoel van veiligheid,je geborgen voelen,samen sterk zijn,een bevestiging van je keuze en van jezelf. Meer zielen,meer vreugde...mits met dezelfde gedachtengang! Tot er een persoon opstaat en punten van de werkelijkheid benoemt,wat niet compleet strookt met de waarheid van een individu of groep...irritatie,boos,dwang voelen om de ander van de waarheid te overtuigen of zin om er bij weg te lopen...Voordat je het weet zijn er 2 kampen,vuurwerk!

Haak ik even in op "Spreken is zilver,zwijgen is goud". Hoe fijn is het om meteen te reageren op iets wat je hoort of ziet,zeker als je weet hoe de ander het beter kan hebben en zich beter kan voelen door jouw waarheid in te zien?Redenen,motivatie,argumentatie...de hele rattaplan wordt open getrokken.
Door te zwijgen is er ruimte om na te denken,zelf tot ideeen te komen en je te distantieren van hetgeen wat er gebeurt wat niet past binnen jouw waarheid.

Tegenwoordig is het geschreven woord belangrijker aan het worden dan het gesproken woord.
Contacten worden onderhouden middels Facebook,instagram,blogs,whatsapp,sms,mail,etc. Prima,op deze manier houd je lijntjes warm en open,vind je groepen die bij je passen,die kunnen motiveren en oppeppen. Het nadeel hiervan is dat het geschreven woord niet gepaard gaat met nonverbale lichaamssignalen,iets wat wij nodig hebben als kuddedieren zijnde om de communicatie volledig te begrijpen. De toon van de woorden ontbreekt en de setting waarin het geschreven wordt is onbekend. Een boel redenen waardoor misinterpretatie vrij snel kan ontstaan...en live-communiceren is soms al zooooo lastig, laat staan de platte comunicatie van beeldscherm naar beeldscherm!

Op mijn bord in het toilet heb ik een eigen gezegde..."Irriteren is een keuze" Wat maakt dat iets mij irriteert? Is het zilver genoeg om te spreken of is de overkoepelende situatie zo goud voor mij om te zwijgen? De werkelijkheid is niet mooi,het bevat mooie elementen. Leef en laten leven...Jij leeft niet mijn waarheid en ik niet de jouwe..we delen een werkelijkheid,laten we de mooie elementen groots maken!

Jo

vrijdag 7 februari 2014

Jo en ringen

Het borrelt en bruist en gonst al weken...en vandaag is het zover. De officiele start van de Olympische Winterspelen 2014 in Sotsji...Sochi...Sotchi...Sotschji! In ieder geval een van deze vier schrijfwijzen. Er is geen eenduidige manier om deze plaatsnaam te schrijven...is ook moeluk,moeiloek,melluk,moeilijk...dat snap ik als geen ander ;)

Vanavond wordt er groots uitgepakt:De officiele opening! Beetje jammer voor de snowboarders die gisteren al begonnen waren...voelt nogal als een valse start. Het lezen van een kalender heeft nog wat oefening nodig bij de organisatie/teams?

De gehele wereld zal de oogjes gericht hebben op dit sportspektakel-supreme. Het hoogst haalbare en eervolle sportevenement wat een (top)sporter kan bereiken. Weinige mensen die het überhaupt halen,de eer van je land te mogen vertegenwoordigen. Een ervaring op te doen die weinigen met je delen. Sport verbroedert en brengt mensen samen...of wacht...sommige sporters spelen verstoppertje door zij- en achteringangen te gebruiken om interviews te kunnen voorkomen. En die opening? Nee, daar lopen ze niet in mee..ze gaan de volgende dag sporten en dat is niet goed voor de concentratie.

Ik zie wat overeenkomsten met de vorige Winterspelen. Toen vond ik  het helemaal dieptriest...er was geen sporter te vinden die de Nederlandse vlag wilde dragen tijdens de officiele opening. De helft van alle sporters waren niet aanwezig: "Het zou ten koste gaan van de concentratie"...en het zijn wel topsporters! De concentratie en het Holland Huis gaan weer wel goed samen op de een of andere manier...opvallend puntje.

Een ander opvallend puntje was het behalen van de zeer gewilde en op waarde geschatte Olympische plakken: Brons-Zilver-Goud. Dat je tot deze hoogte komt,dat je de plak mag ontvangen de door  jouw geleverde prestaties...hoe bijzonder zal dat zijn? Niet...De een na de ander kwam zwaar teleurgesteld in beeld met de behaalde plakken. "Ja, maar het is een zilveren en ik wou een gouden..."
Tranen wellen op in de ogen en ze hebben even een momentje voor zichzelf nodig om deze teleurstelling te kunnen verwerken. Dat is goed, dan kan heb ik even de tijd om de logica te zoeken...je wint een Olympische medaille, de bekroning op je sportloopbaan en je bent...teleurgesteld?

Zie ik een jong kind voor me met de armen gekruisd voor de borst,de ogen zwart en donker en de voeten stampen hard op de grond "Ik vin da nie leuheuk, Ik wil DIE en ik wil die NUHUUUUU omdat IK dat wil!!!" Ja...met jou duizenden anderen en nee je bent geen 4 meer en ja je bent een professional...gedraag je als een. De wereld is groter dan jouw ego...echt!

In die hele grote wereld leven een heleboel ego's. Daar heb je hele mooie exemplaren van en hele lelijke. Daar valt goed mee te leven en mee om te gaan. Totdat een heel lelijk ego de macht krijgt en mensen kan aansturen. Vaak zijn deze lelijke ego's geraffineerd slim en weten ze lichaam en/of geest te breken van een ander...vaak beide tegelijk. Ze weten geraffineerd slim hun eigen wil op te leggen bij een ander en het leuk te maken voor zichzelf. Het inlevingsvermogen is nihil. Persoonlijk en landelijk gewin boven alles! En doet een land niet wat ik wil? Simpel,zetten we de handel stop...lange vinger! Lekker geen centjes meer van ons! En we hebben ook bommen...dan ben je naast platzak, ook gewoon plat.

Op deze idyllische plek gaan we samen verbroederen...of liever gezegd,doe dat maar niet,dat verbroederen...stel je voor dat je voor homo of lesbienne wordt aangezien!! Dan is je leven niet zeker daar...alle kleuren van de Olympische Ringen zullen dan terug te vinden zijn op je strak afgetrainde sportlichaam.

De goden op de berg Olympus zullen "met grote trots" ons mieregeneuzel gade slaan.
Alhoewel....diepzuchtend en een geirriteerde "T-t-t-t-t-t-t-t-t-t-t" kan ook.
Vroegah...wreven ze zich in met olijfolie en sporten ze poedeltje naakt. Om de esthetiek van de sport en het lichaam te tonen. Men ging voor eer en prestatie. Nu volgens mij voor geldelijk gewin en verheerlijking van het eigen ego. Zit toch een verschilletje in...

Ik hoop dat deze Spelen in het teken zullen staan van authentiek eer en van oprechte prestaties, in de breedste zin van het woord. Dat gaat er leuk uitzien...ons schaatsteam glibberend in de olijfolie poedeltjenaakt de bochten door...daar heb je pas concentratie voor nodig ;)

Fijn weekend,fijne Spelen!

Jo

dinsdag 4 februari 2014

Jo en happy

Ik heb net mijn e-reader even aan de kant gegooid -ja,ja...dat krijg je als je trouwt met een IT-en gadgetidolaat,je raakt besmet- en hopla,radio aan...ben dol op muziek,vooral in teksten kan ik mij helemaal verliezen. Pharell Williams met "Happy" knalt uit de boxen en mag ik zeggen dat dat al voor lange tijd mijn favoriet is? Leuke gast,leuk deuntje,dijk van een tekst...Ik word helemaal blij van dit liedje!

Ik vind het een pracht van een tegenhanger voor het oprukkende negatieve denken en voelen.
Het lijkt namelijk alsof de aantrekkingskracht van het negatieve steeds groter wordt?
Ik bespeur veel vaker gesprekken waarin woorden als "ja-maar" de boventoon voeren.
Voorbeeldje? Ehmmm....."Wat zie je er goed uit!" "Ja....maar je moest eens weten wat ik daar allemaal voor doe!Heel zwaar hoor en ik heb het behoorlijk druk,ook bijna geen tijd over,he?"
"Ik ben er helemaal klaar voor,ik ga het aanpakken en ik heb er zin in. Ja....maar dat moet ook wel want ik ben me toch de fout in gegaan,zo! Nee echt, en de dag ervoor ook al, dus kun je nagaan. Wat stom ook he,waarom doe ik dat toch..ja,het gebeurt gewoon..."

Het zal aan mij liggen, ik lees daar kleine stukjes frustraties in, snufjes sjaggerijnigheid, een wolkje slachtoffertje spelen, een scheutje wanhoop...Je krijgt een zonnestraaltje aangereikt (of hebt er net zelf een ontdekt) en net nadat het aangepakt wordt, wordt er eigenhandig een 5 centimeter dikke mestlaag overheen gedumpt...wat is dat toch?

"Everything before the but is bull-shit..." een Engels gezegde. Deze kun je zowel letterlijk als figuurlijk lezen. Denk er maar eens over na. Alles wat je zegt voor het gedeelte "maar" veeg je van tafel,je maakt het ongedaan.
"Ik vind deze lasagna heerlijk,maar het had wat meer gepeperd mogen zijn" "Ik ben tevreden,maar ik wil nog zoveel meer." Kortom,het werkt niet...Lees je daarentegen "Ik vind deze lasagna heerlijk. Ik had er iets meer peper in gedaan." of "Ik ben tevreden. Ik ga voor meer. " Zelfde strekking,komt anders binnen, nuance verschillen. Laat het woord "maar" een paar dagen uit je vocabulaire,kijken wat voor impact dat heeft :)

Hetgene waaraan aandacht gegeven wordt, wordt groter. Ik ben blond van origine (en van de kapper), dus lijkt het mij logisch om dan die tijd&energie  te gebruiken voor het positieve.Iets waar ik wat aan heb,waarmee ik sterker wordt,zelfvertrouwen vergroot en lol&plezier beleef. Met een beetje mazzel kweek ik overschot en mag ik delen,jeej! Of ik kan blijven hangen in hetgene wat mij -nog- niet lukt, in situaties die ik heb geprobeerd te veranderen en keer op keer tegen een muur oploop ongeacht wat ik probeer of doe (AU) of nog lastiger, misstapjes uit het verleden ophaal en daar continue in wentelen...

Als ik deze twee op een grote weegschaal plof, dan steekt de happyside triomfantelijk naar boven :D
Mocht ik nu de illusie opwekken dat mijn leven een grote roze wolk is, alles van een leien dakje gaat, ik uber-tevreden en zenn door het leven stap met 2 vingers in mijn neus...THINK AGAIN!

Die stukjes frustratie,snufje sjaggerijnigheid,scheutje wanhoop en af en toe een dikke traan passen zeer goed in mijn leven,samen met een beste decibelbrulwedstrijd,een zucht,rollende ogen en een "nou,je bekijkt het maar" look. Want....zou ik dat niet hebben,dan kon ik de kant van de happyside niet op waarde kunnen schatten. Ik voel pas hoe warm het water is als ik met mijn andere hand het koude water aanraak...:D

Wat een aanloop om even heel eenvoudig te zeggen...be happy! Stop met sippen en sikkeneuren,gebruik die sip&sikkeneur-tijd en energie om jezelf op te peppen. Ontdek de kracht die in jezelf zit en je zult versteld staan!

...because Im happyyyyyyyyyyyyyy.......
(maar goed dat er geen geluid op deze blog zit, anders was je accuut minder happy met mijn vertolking van dit geinige liedje *grinnik*)

Jo






maandag 3 februari 2014

Jo en vrij

De dames hebben vandaag een vrije dag van school, de juffen en meesters gaan zelf aan de studie.
Komt fantastisch uit, zomaar een lekker lang weekend :)

Het gevoel van vrij zijn loopt als een rood draadje door de afgelopen dagen heen.
Vrijdag is mijn weeg- en meetdag,de dag om alle feiten te verzamelen in mijn tabel,mijn houvast om te zien dat wat ik doe zijn vruchten afwerpt. Zo langzamerhand kan ik al aardig de vinger erachter krijgen waar ik van opzwel en hoe ik afslank,hoeveel dagen het duurt om een gokloze dag glad te strijken en te accepteren dat er geen logica in zit. Dat wordt mede mogelijk gemaakt door de onverwachtse kadootjes van mijn garderobe:slobber,slobber,plooi,plooi.

Tel daarbij de fijne complimenten bij op die ik de afgelopen weken mocht ontvangen waarin dezelfde boodschap de boventoon voert "Ik kan duidelijk zien dat je smaller wordt"
Dat kan nog wat worden als mijn lange wijde winterjas straks vervangen wordt door mijn zomerjas.
Hoe zal die straks zitten? En mijn zomergarderobe? Leuke vooruitzichten!

Maar ik dwaal af, ik had het over vrij zijn...afgelopen vrijdag stond ik op mijn draak. Gewicht gestegen,centimeters toegenomen en het deed me gewoon.... niets...?? De avond ervoor hadden we chinees gegeten -tel uit je winst met vocht vasthouden- en terwijl ik het meetlint om mijn goddelijke lichaam drapeerde om de juiste getalletjes op te kunnen schrijven...knapte het laatste hou-vast-draadje los. Hubbie stond in de startblokken om een eventuele zenuwinzinking op te vangen. Ik keek hem aan en het enige wat ik kon zeggen was "Ik heb hier geen zin meer in" Hij viel nog net niet achterover de badkamer uit,hij dacht dat ik van Gok los ging. Neu,dit meten en wegen elke week,elke dag mijn eetdagboekje bijhouden binnen het forum,ik ben er wel een beetje klaar mee. Ik weet dat deze manier van eten bij mijn lichaam past,ik ben tevreden,voel me goed,mijn kleding zit wijder,mijn weegschaal leeft op zijn eigen planeet en ik heb hem uitgezwaaid...dit is mijn pad om te volgen. Het keurslijfje eromheen wil ik wat losser hebben...ik weeg niet meer elke week,ik verschuif het door naar 1x per maand. Elke dag mijn eetpatroon opschrijven? Niet meer!Vrij!

Blijkbaar was mijn houding besmettelijk...vrijdagavond zag hubbie de sneeuw in Winterberg,het kriebelde. Meiden,zullen we morgen gaan sleeen in de sneeuw? Jaaaaaaaaaaaaaah!! En daar ging de happy family de volgende dag....3 uurtjes rijden,half uurtje sleeen en 3 uurtjes terug. Hoezo decadent? Hoezo lekker vrij? Hoezo gewoon doen? Dikke pret op de slee,dikke lagen sneeuw,sprookjesachtige omgeving en er even helemaal uit!

Eigen regeltjes en grenzen een beetje bijbuigen en oprekken,sleur doorbreken...het zijn kleine dingen om te doen met een groot bevrijdend gevoel. Daar hoeft het echt geen 5 mei voor te zijn :D!

Jo